Παρά το γεγονός πως η 28η Οκτωβρίου του 1940 απομακρύνεται χρονικά από τις νεότερες γενιές των Ελλήνων, εξακολουθεί να κρατάει άσβεστο το συμβολισμό της και να γεμίζει τις καρδιές τους με περηφάνια και ελπίδα για το μέλλον τους. Κι αυτό γιατί η συλλογική μνήμη είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο ισχυρούς συνεκτικούς κρίκους της εθνικής συνείδησης.
Εκείνο το ΟΧΙ, λοιπόν, θα ηχεί για πάντα στην ψυχή όποιου αισθάνεται Έλληνας, γιατί ακριβώς ήταν το βροντερότερο "ΟΧΙ" στην παγκόσμια ιστορία. Ήταν το "ΟΧΙ" που κατέδειξε το ότι "οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες", φράση που δεν την είπε Έλληνας. Έγινε αιώνιο παράδειγμα για το τί μπορεί να καταφέρει ένας λαός μικρός και φτωχός, όταν είναι βαθιά δημοκρατικός και απόλυτα ενωμένος μπροστά στο φάντασμα του φασισμού και του ιμπεριαλισμού.
Μεγάλη ως εκ τούτων η ευθύνη για εμάς τους νεότερους που οφείλουμε να συνεχίσουμε να λέμε "ΟΧΙ" σ' όσους εποφθαλμιούν την εθνική μας κυριαρχία και σ' όλους εκείνους που προβάλλουν ως μνηστήρες, παρηγορητές της πληγωμένης μας αξιοπρέπειας.
