«Ο όμορφος κύριος που φωτογραφίες του συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση είναι ο σκύλος μας, ο σκανδαλιάρης ΦΕΛΙΞ. Πριν δύο χρόνια τέτοιες ημέρες με αναπάντεχο, αλλά και δραματικό τρόπο μπήκε στην ζωή μας και από τότε είναι μαζί μας, αχώριστος φίλος μας και άγρυπνος φύλακας μας».
Ξεκινά την ιστορία του, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών του δήμου δυτικής Αχαΐας Βασίλης Γκοτσόπουλος για τον Φέλιξ και συνεχίζει:
«Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήταν Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016, ο ήλιος καυτός και η θερμοκρασία ήταν σε υψηλά για την εποχή επίπεδα αφού εκείνη την ημέρα τις μεσημεριανές ώρες κυμαινόταν από 36 μέχρι 38 βαθμούς Κελσίου. Τις προηγούμενες ημέρες από την περιοχή μας είχε περάσει ο πρώτος καύσωνας του καλοκαιριού με θερμοκρασίες που άγγιξαν τους 40 βαθμούς.
Εμείς, δηλαδή εγώ και η σύζυγος μου Γιώτα, είχαμε τις ετοιμασίες για τον γάμο μας ο οποίος θα γινόταν στις 31 Ιουλίου. Την προηγούμενη ημέρα δηλαδή την Πέμπτη 23 Ιουνίου η Βέσπα της Γιώτας, με την οποία μετακινείται μέσα στην Πάτρα, παρουσίασε κάποια προβλήματα και την πήγαμε στο συνεργείο. Αν δεν μας είχε συμβεί αυτή η μικρή αναποδιά τότε η ιστορία που θα σας διηγηθώ στην συνέχεια δεν θα είχε συμβεί..
Έτσι εκείνη την Παρασκευή η Γιώτα αναγκάστηκε να πάρει το αυτοκίνητο για να πάει στο γραφείο και με την ευκαιρία ανέλαβε να τελειώσει και κάποιες δουλειές για τον γάμο. Αφού τακτοποίησε τις δουλειές αυτές πάρκαρε το αυτοκίνητο στο λιμάνι και με τα πόδια πήγε στο γραφείο.
Το μεσημέρι γύρω στις 14:00 έφυγε από το γραφείο ακολουθώντας το αντίθετο δρομολόγιο. Καθώς κατέβαινε την Πατρέως στην συμβολή της με την Ρήγα Φεραίου είδε μαζεμένο κόσμο. Πλησίασε στο σημείο και είδε ένα σκυλάκι σε ημιθανή κατάσταση και τον κόσμο να κοιτάζει χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι. Την ίδια ώρα στο σημείο έφτασε και μία κυρία η οποία ήταν μέλος κάποιας φιλοζωϊκής οργάνωσης η οποία είχε μαζί της φαγητό και νερό. Παρά τις προσπάθειες όλων ο σκύλος δεν έλεγε να συνέλθει και παρέμενε στην ίδια άσχημη κατάσταση.
Μίλησαν στο τηλέφωνο με κάποιο Κτηνίατρο ο οποίος τους είπε ότι ο σκύλος πιθανόν να έχει πάθει θερμοπληξία. Για να συνέλθει θα έπρεπε να του βρέξουν με δροσερό νερό τις μασχάλες και τις πατούσες και αν δεν συνέρθει, τότε θα έπρεπε να τον καταβρέξουν με μπόλικο δροσερό νερό.
Έκαναν αυτά που τους είπε και ο σκύλος άνοιξε μεν τα μάτια του αλλά δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του και εξακολουθούσε να είναι πεσμένος κάτω. Αρκετό τρεχούμενο νερό στο σημείο δεν υπήρχε, ο κόσμος είχε αρχίσει να φεύγει και η κυρία από την φιλοζωϊκή δεν είχε μεταφορικό μέσο για να μπορέσει να μεταφέρει τον σκύλο σε σημείο που θα μπορούσε να του προσφέρει την απαιτούμενη φροντίδα. Η Γιώτα τότε αποφάσισε να πάρει τον σκύλο και να τον φέρει στο σπίτι μας, στην Πάτρα, για να τον περιθάλψει και να τον περιποιηθεί.
Έτσι και έγινε. Η κυρία από την φιλοζωϊκή περίμενε στο σημείο, η Γιώτα αφού ειδοποίησε μια φίλη της, πήγε στο λιμάνι και πήρε το αυτοκίνητο, πέρασε πήρε την φίλη της από την συμβολή των οδών Γούναρη και Αγίου Ανδρέου, πάρκαρε πρόχειρα στην συμβολή των οδών Πατρέως και Αγίου Ανδρέου, πήγε με τα πόδια στο σημείο που ήταν ο σκύλος, ο οποίος εξακολουθούσε να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, τον πήρε αγκαλιά, τον έβαλε στο αυτοκίνητο, άφησε την φίλη της στο σπίτι της και ήρθε στο δικό μας παρέα με τον σκύλο.
Όταν ήρθε στο σπίτι τον έβαλε στην μπανιέρα και τον έκανε μπάνιο με δροσερό νερό για αρκετή ώρα. Ο σκύλος συνήλθε. Τον σκούπισε, του έβαλε παγωμένο γάλα να φάει και αφού έφαγε έπεσε ξερός για ύπνο μέχρι της επτά το απόγευμα.
Το απόγευμα πήγε πήρε λουρί και όταν ο σκύλος ξύπνησε τον πήρε και τον πήγε στον Κτηνίατρο, ο οποίος αφού τον εξέτασε διαπίστωσε ότι ήταν ηλικίας πέντε με έξι μηνών, άλλαζε δόντια, ότι ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και του έκανε τα εμβόλια που απαιτούντο. Μετά την επίσκεψη στον Κτηνίατρο και αφού πήγαν μια βόλτα στο φάρο γύρισαν πίσω στο σπίτι.
Εκείνο το βράδυ εγώ ήρθα αργά στο σπίτι, διότι γιόρταζε η Αχαγιά, ήταν η εορτή του Γενεσίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Η Γιώτα μου διηγήθηκε όλη την ιστορία με τον σκύλο και αφού το συζητήσαμε αποφασίσαμε να τον κρατήσουμε και τον ονομάσαμε ΦΕΛΙΞ.
Την Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016 τον φέραμε στο σπίτι μας στην Λακκόπετρα. Από τότε μένει εδώ μαζί μας. Είναι σκύλος με έντονη προσωπικότητα, τρυφερός, παιχνιδιάρης, λαίμαργος, σκανδαλιάρης, κοινωνικός και υπερκινητικός!!!!
Υ.Γ. Η πρώτη φωτογραφία είναι όταν ο ΦΕΛΙΞ βρισκόταν στην Ρήγα Φεραίου και αφού του είχαν παράσχει τις πρώτες βοήθειες. Η τρίτη φωτογραφία είναι στο μπαλκόνι του σπιτιού μας στις 7 το απόγευμα!!! Η διαφορά εμφανής!!!».
