Μέρα με την μέρα μεγαλώνει η μακάβρια λίστα των θυμάτων από τον πύρινο όλεθρο στην Αττική με τον αριθμό των νεκρών να ανεβαίνει στους 88, καθώς μια γυναίκα που νοσηλευόταν στο ΚΑΤ έχασε την μάχη για την ζωή, την ώρα που είναι δεκάδες οι αγνοούμενοι με τους συγγενείς τους να ζουν τον δικό τους «Γολγοθά».
Εν τω μεταξύ, τραγικός ήταν επίλογος στην αναζήτηση των δίδυμων κοριτσιών που αναζητούσαν οι γονείς τους από την Δευτέρα που ξέσπασε η φωτιά στο Μάτι.
Τα δυο 9χρονα κοριτσάκια Σοφία και Βασιλική Φιλιπποπούλου βρέθηκαν νεκρές, αγκαλιά με τον παππού και την γιαγιά τους και την Παρασκευή ταυτοποιήθηκαν οι σοροί τους.
Παράλληλα, το βράδυ της Παρασκευής ταυτοποιήθηκαν στο νεκροτομείο Αθήνας οι σοροί του 54χρονου Γρηγόρη Φύτρου και του 11χρονου γιου του Ανδρέα. Ο Γρηγόρης Φύτρος βρέθηκε απανθρακωμένος αγκαλιά με τον μικρό Ανδρέα.
Χθες ταυτοποιήθηκε και η σορός του συζύγου της ηθοποιού Χρύσας Σπηλιώτη από τον αδελφό του γνωστού αθλητή. Η σορός του άτυχου άνδρα βρέθηκε κοντά στο οικόπεδο όπου βρήκαν τραγικό θάνατο οι 26, ενώ η ηθοποιός παραμένει στην λίστα των αγνοουμένων της τραγωδίας. Μετά την τραγική είδηση, συγκίνηση προκαλεί το "αντίο" της κόρης του Αλίκης με μια ανάρτηση στο Facebook, ενώ στην Επίδαυρο ο καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, αφιέρωσε την παράσταση "Θεσμοφοριάζουσες" στην Χρύσα Σπηλιώτη, που παραμένει αγνοουμένη, αλλά και στα υπόλοιπα θύματα της τραγωδίας.
Τραγικό τέλος είχε η αναζήτηση του 13χρονου Δημήτρη Αλεξόπουλου, ο οποίος αγνοούνταν από το Μάτι Αττικής μετά τις φονικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στην ανατολική Αττική.
Η μητέρα του ενημέρωσε το Χαμόγελο του Παιδιού ότι ο γιος της ταυτοποιήθηκε ως νεκρός ανάμεσα στα δεκάδες θύματα.
Εξ’ αρχής τα δεδομένα μαρτυρούσαν ότι πρόκειται για ιδιαίτερα ανησυχητική εξαφάνιση καθώς δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία που να συνηγορούν στο αντίθετο.
Οι έρευνες του Πυροσβεστικού Σώματος κατέληξαν στην τραγική είδηση και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι.
«Στερεύουν» οι ελπίδες...
Η απελπισία έχει κατακλύσει τα συγγενικά πρόσωπα των δεκάδων αγνοουμένων, την ίδια στιγμή που γίνονται υπεράνθρωπες προσπάθειες για την ταυτοποίηση των νεκρών. Οι ιατροδικαστές που διενεργούν νεκροψίες-νεκροτομές στα θύματα λυγίζουν όταν περιγράφουν τις δραματικές στιγμές που καλούνται να ζήσουν.
Στο νεκροτομείο στου Γουδή συγγενείς θυμάτων και αγνοουμένων σπεύδουν να δώσουν δείγμα DNA. Ο ανιψιός της 55χρονης Ελένης Σαρίεβα αγωνιά για την τύχη της. Ελπίζει να βρεθεί ένα ίχνος ζωής, για να λάβει τέλος το μαρτύριο της οικογένειας.
Και η τραγικές ιστορίες μέσα από τα αποκαΐδια της φωτιάς στο Μάτι δεν έχουν τέλος! Όπως η περίπτωση του πατέρα του 6μηνών βρέφους που ήταν το πρώτο και νεότερο επιβεβαιωμένο θύμα της πύρινης λαίλαπας: είναι πυροσβέστης που συμμετείχε στην επιχείρηση κατάσβεσης και συγγενής της οικογένειας Φύτρου που ξεκληρίστηκε.
Συνεχίζονται οι έρευνες
Όσον αφορά τις έρευνες για τον εντοπισμό των αγνοούμενων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση από τις περιπολίες πεζοπόρων τμημάτων, τα οποία διεξάγουν έλεγχο σε υπαίθριους χώρους, αυτοκίνητα, αυλές οικιών, οικίες, οι οποίες έχουν καταστραφεί από την πυρκαγιά μερικώς ή ολικώς και όποιον άλλο χώρο μπορούν να ανευρεθούν τυχόν άτομα. Παράλληλα, έρευνες διεξάγονται και στην θάλασσα από το Λιμενικό, καθώς υπάρχουν φόβοι ότι πολλοί είναι εκείνοι που έπεσαν στο νερό για να σωθούν από την φωτιά και τελικά πνίγηκαν.
Ενδεικτικό είναι το συγκλονιστικό βίντεο με την επιχείρηση διάσωσης από άκατο της Φρεγάτας “Έλλη” του Πολεμικού Ναυτικού, ενός Δανού, ο οποίος βρέθηκε να κολυμπά στα ανοιχτά της Ραφήνας και τελικά σώθηκε.
Την ίδια, συνεχίζονται εντατικά οι αυτοψίες που διενεργούν οι μηχανικοί του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών στις πληγείσες περιοχές, ενώ έλεγχοι πραγματοποιήθηκαν και στα σχολεία που βρίσκονται στις πυρόπληκτες περιοχές.
"Μπαλάκι" οι ευθύνες...
«Δεν υπήρξαν λάθη στρατηγικής στο Μάτι», δήλωσε στην ΕΡΤ1 ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, μια μέρα μετά την ανάληψη πολιτικής ευθύνης για την τραγωδία στο Μάτι από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. «Σε δεύτερο χρόνο μπορεί να βρούμε λάθη, αλλά οι πυροσβέστες έδειξαν αυτοθυσία», συμπλήρωσε, ενώ παραδέχθηκε ότι ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής στο Μάτι είχε προτείνει να γίνει εκκένωση. Αίσθηση, πάντως, προκάλεσε και η δήλωση του Υπουργου ότι ο σχεδιασμός της Πυροσβεστικής δεν περιλαμβάνει και την άναρχη δόμηση».
Εν τω μεταξύ, με καθυστέρηση πολλών ημερών ήρθαν οι πρώτες παραιτήσεις στον Δήμο Μαραθώνα, για τις φονικές φωτιές. Μετά το ξέσπασμα και την παραίτηση της αντιδημάρχου Πολιτισμού και Παιδείας Δήμητρας Λαμπαρού, την παραίτησή του από τη θέση του αντιδημάρχου Ανάπτυξης και Έργων ανακοίνωσε και ο Βασίλης Τσουπράς.
Περιγραφές που τσακίζουν ακόμη και τους πιο σκληρούς. Διηγήσεις – γροθιά στο στομάχι.
Οποιος ακούσει τι λένε άνθρωποι που γλίτωσαν την τελευταία στιγμή από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, καταλαβαίνει ότι εκείνες ώρες της Δευτέρας έμοιαζαν με πόλεμο.
Οργή για την ανεπάρκεια των αρχών, θλίψη για τους ανθρώπους και τις περιουσίες που χάθηκαν και κυρίως αίτημα για δικαίωση.
Δύο γυναίκες που βρέθηκαν την ώρα της πυρκαγιάς στην «παγίδα θανάτου» μιλούν και καταθέτουν τα όσα έζησαν.
Είκοσι μέτρα από τη λεωφόρο Μαραθώνος. Τόσο απείχε το σπίτι της κυρίας Ροζμαρί από την Μαραθώνος, ένα σπίτι που σήμερα έχει μετατραπεί σε στάχτη : “Όταν είδαμε τη φωτιά ανεβήκαμε πάνω στη Μαραθώνος αλλά η αστυνομία είχε κάνει μπλόκο και έστελνε όλο τον κόσμο στο Μάτι.
Αν επέτρεπαν στον κόσμο να φύγει από την Μαραθώνος με κατεύθυνση προς Νέα Μάκρη δεν θα καιγόμασταν γιατί η φωτιά είχε ήδη περάσει και κατέβαινε προς τα κάτω. Αυτό που έκαναν δεν είχε καμία λογική. Ήταν σαν να έστελναν ανθρώπους στο θάνατο. Μας άφησαν να καούμε σαν τα ποντίκια. Δεν υπήρχε λόγος να καούμε”, λέει η κυρία Ροζμαρί και συνεχίζει: “Λόγω του “σχεδίου” τους επικράτησε πανδαιμόνιο, 700 τουλάχιστον αυτοκίνητα αιχμαλωτίστηκαν σε ένα πρωτοφανές μποτιλιάρισμα. Το Μάτι κάηκε μέσα σε ενάμισι λεπτό. Η φωτιά ήταν από παντού, μας είχε τυλίξει σαν σεντόνι.
Η κουνιάδα μου πήρε τα δύο παιδιά μου, 8,5 και 12 ετών, και μία σπασμένη σανίδα και έφυγαν πρώτοι από το σπίτι. Πήγαν στη θάλασσα, στο Κόκκινο Λιμανάκι και άρχισαν να κολυμπάνε. Ακολούθησα με τον άνδρα μου και τον γαμπρό μου. Όταν είδαμε τις φωτιές δίπλα μας και ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί, πηδήξαμε από το αυτοκίνητο και μπήκαμε μέσα στη θάλασσα.
Βλέπαμε το θάνατο
Εγκλωβιστήκαμε στον Κάβο, στην Αργυρά Ακτή. Όση ώρα ήμασταν εκεί προσπαθούσαμε να κρατάμε ψηλά τα κινητά για να μην βραχούν, η κάπνα είχε γεμίσει τα πνευμόνια μας, πλάι μας εκσφενδονίζονταν αντικείμενα από αυτοκίνητα που έσκαγαν, ακούγαμε ουρλιαχτά, βλέπαμε τον θάνατο. Καιγόμασταν μέσα στη θάλασσα και ταυτόχρονα πνιγόμασταν…”
Άνθρωποι μόνοι, αφημένοι στο έλεος του θανάτου, κανείς δίπλα τους, όλοι περίπου υπεύθυνοι και παντελώς ανεύθυνοι: “Λίγη ώρα αφότου πέσαμε στο νερό, δικός μας άνθρωπος επικοινώνησε με το λιμενικό λέγοντας: “Στείλτε βοήθεια! Πνίγονται και καίγονται άνθρωποι”. Αυτό που έκανε το λιμενικό ήταν να… ειδοποιήσει ιδιώτες! Ιδιώτες μάς έσωσαν με τα φουσκωτά και τις βάρκες τους.
Το λιμενικό ήρθε ώρες μετά, μετά τις έντεκα το βράδυ, και δεν πλησίασε καν στην ακτή. Ήταν αρόδο και μάζευε ανθρώπους από τα ανοιχτά”, λέει η κυρία Ρόζμαρι και συνεχίζει: “Ύστερα, ο γαμπρός μου ανέβηκε στην ακτή και κάποιοι από την ομάδα ΔΙΑΣ τον πλησίασαν και τον ρώτησαν αν είναι καλά. “Ρε φίλε, είμαστε οκτακόσια άτομα εγκλωβισμένα εδώ πέρα. Βοηθήστε μας!”, τους απάντησε.
Κάπως έτσι άρχισαν να κινητοποιούνται. Μας έβγαλαν από τα βράχια λέγοντάς μας “Μην ανησυχείτε, θα σας σώσουμε όλους”. Όλες αυτές τις ώρες ούρλιαζα και έψαχνα τα παιδιά μου τα οποία τα είδα μετά από επτά ώρες. Σώθηκαν μαζί με τη θεία τους από ένα πλοίο της γραμμής, είχαν όλους τους αγγέλους δίπλα τους. Βγήκε ένας άγιος άνθρωπος στο κατάστρωμα να κάνει τσιγάρο, άκουσε τα “βοήθεια”, ενημέρωσε τους υπεύθυνους, το πλοίο έκοψε ταχύτητα, οι άνθρωποι κατέβασαν βάρκες, ο θεός να τους έχει πάντα καλά. Σε όλη αυτή την περιπέτεια δεν υπήρξε κανείς να μας καθοδηγήσει.
Όλοι μας λειτουργούσαμε από ένστικτο. Αυτά που λένε, ότι ο κόσμος κάηκε επειδή έκατσε να σώσει τα σπίτια του, είναι ψέματα. Ο κόσμος προσπαθούσε μόνος και αβοήθητος να βρει διεξόδους σωτηρίας. Ο μόνος… συντονισμός ήταν ότι η Αστυνομία έκλεισε το δρόμο στο 15ο χιλιόμετρο της Μαραθώνος, στην οδό Ακροπόλεως, στέλνοντας τον κόσμο στον όλεθρο. Ποτέ δεν ακούσαμε πυροσβεστική, ήμασταν μόνοι στο έλεος του Θεού. Δεν έχω να πω τίποτα στην κυβέρνηση παρά μόνο ότι το Μάτι τελείωσε. Μας ξεκλήρισαν και μας κατέστρεψαν…”
Μας άφησαν να καούμε σαν ποντίκια
Το σπίτι της γλίτωσε όχι όμως και ο τόπος που γεννήθηκε πριν από 41 χρόνια: “Καταρχάς δεν υπάρχουν λόγια. Το Μάτι είναι το σπίτι μου. Έχω μεγαλώσει εδώ από μωρό. Όλοι στο Μάτι είναι αδέλφια μου και σήμερα αισθάνομαι σαν να’ χω χάσει την οικογένειά μου. Όχι την δική μου, αλλά εκείνη της πόλης μου”, λέει η κυρία Χρύσα περιγράφοντας τόσο το συναίσθημα όσο και το χρονικό της μεγάλης καταστροφής: “Εκείνη την ημέρα τα κανάλια μας ενημέρωναν ότι καίγεται η Κινέτα. Ότι εμείς εδώ είμαστε ήσυχα, πως δεν κινδυνεύουμε. Μετά από κάποιες ώρες το κακό μαντάτο έφτασε στη γειτονία μας. Από το “δεν τρέχει τίποτα” περάσαμε στο “καιγόμαστε” μέσα σε δύο μόλις λεπτά. Εγώ εκείνη την ώρα βρισκόμουν στην Ποσειδώνος κι ανέβηκα σαν τρελή στο σπίτι για να πάρω τους δικούς μου και να τους κατεβάσω κάτω. Δεν ξέρω πώς έφτασα επάνω, πώς τους πήρα και πώς κατεβήκαμε στη θάλασσα.
Πέσαμε σε τρομερό μποτιλιάρισμα γιατί είχαν κλείσει τη Μαραθώνος κι αντί να στέλνουν να αυτοκίνητα προς Μαραθώνα ή προς Αθήνα, τα έστελναν εδώ στο Μάτι για να πνιγούμε όλοι μαζί. Οι εντολές που δόθηκαν ήταν σαν να έλεγαν στον κόσμο: “Κατεβείτε κάτω για να καείτε όλοι μαζί!”. Τι να σας πω για εκείνη την ημέρα; Ό,τι και να πω είναι λίγο. Ήμουν μέσα στη θάλασσα με τον πεθερό μου, τη γιαγιά μου, τη μάνα μου, τον ανιψιό μου από τις 18.30 έως τις 22.30. Στα βράχια, στους αχινούς, με τις φωτιές να πέφτουν επάνω μας, να ουρλιάζει κόσμος, να κλαίνε μικροί και μεγάλοι, να μην ξέρουμε τι θα γίνουμε. Ζω χάρη στο Θεό…”
“Το χειρότερο απ’ όλα δεν είναι όσα έζησα εκείνο το απόγευμα. Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως μας αφήσανε να καούμε ζωντανοί σαν τα ποντίκια. Το ότι κανείς δεν ήταν δίπλα μας. Ούτε πυροσβεστική, ούτε αστυνομία, ούτε διασώστες. Ήμασταν μόνοι μας στο έλεος της φωτιάς χωρίς να γνωρίζουμε αν θα ξημερωθούμε.
Πηγή: antenna.gr, nea.gr
