Υποχρεωτικά και εκ του νόμου το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης πρέπει να συγκροτηθεί συναινετικά αφού απαιτούνται αυξημένες πλειοψηφίες.
Μιας και τόφερε λοιπόν η κουβέντα να το ξεκαθαρίσουμε. Τη συναίνεση δεν την χρωστάει κανείς σε κανένα. Η συναίνεση είναι πολιτικός στόχος που για να επιτευχθεί χρειάζεται πρώτα-πρώτα να υφίσταται ως στόχος. Υφίσταται εν προκειμένω; Δεν το νομίζω. Πρωτίστως η κυβέρνηση αλλά και η Ν.Δ. δεν φαίνεται να την έχουν και πολύ κατά νουν.
Η συναίνεση χρειάζεται επίσης τον τρόπο της. Πρώτα συζητάς, μακριά από τους περισπασμούς της δημοσιότητας, κι όταν καταλήξεις σε κοινή πρόταση, τότε την ανακοινώνεις. Το να τηλεφωνεί ο πρωθυπουργός στον ανεκδιήγητο Πολύδωρα μόνο και μόνο για να φέρει τη Ν.Δ. σε δύσκολη θέση, μόνο συναινετικό δεν είναι. Διότι, άντε και την έφερες τη Ν.Δ. σε δύσκολη θέση, άντε και την εξέθεσες, τρόπος του λέγειν, διά της αρνήσεώς της να πει ναι στον Πολύδωρα. Ωραία αλλά με το ΕΣΡ τι θ’ απογίνει; Η κύρια δουλειά της κυβέρνησης είναι να συμβάλλει καίρια στη συγκρότηση του ΕΣΡ και καμιά άλλη. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως τη νοιάζουν όλες οι άλλες της δουλειές εκτός από την κύρια. Μόνο που έτσι δουλειά δεν γίνεται.
Αν ο πρωθυπουργός αντί να τηλεφωνήσει στον Πολύδωρα, τηλεφωνούσε στον Μητσοτάκη, θα ήταν μια αρχή. Ο συνταγματικός νομοθέτης προέβλεψε, ζητώντας αυξημένες πλειοψηφίες, ότι για να συγκροτηθεί ΕΣΡ πρέπει οι δύο τους να συνεννοηθούν. Τι δεν καταλαβαίνουν; Γιατί δεν συνεννοούνται; Αυτή είναι η υποχρέωσή τους.
Σύμφωνοι, η πολιτική είναι κόρη της έριδας. Αλλά κανείς δεν χρειάζεται πολιτικούς που πιστεύουν ότι η μοναδική τους ιδιότητα είναι η αέναη εριστικότητα.
