Η επικείμενη επίσκεψη Ομπάμα στην Αθήνα, με δεδομένο ήδη το αποτέλεσμα των Προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, ουδέν νεότερο πέρα από τα καλά λόγια αναμένεται να προκύψει, μια και τα φλέγοντα ελληνικά θέματα όπως η ρύθμιση του χρέους, αλλά και η εντεινόμενη τουρκική απειλή, ή δεν έχουν καμία σχέση με την Ουάσιγκτον ή ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου πριν καν αναλάβει την εξουσία έδειξε τις προτιμήσεις του.
Θα πει κανείς μα δεν έχει αξία η παρουσία του πλανητάρχη, έστω στο παρά πέντε της εκπνοής της θητείας του στη χώρα μας; Και βέβαια έχει, αλλά μόνο συμβολικό χαρακτήρα, μια και επί της ουσίας δεν θα αποδώσει κανένα πολιτικό αποτέλεσμα.
Ενδέχεται να έχει μια αξία για τον ίδιο στο κυπριακό, μια και είναι προφανές ότι θα επιθυμούσε μια κατ’ αρχήν συμφωνία επί των ημερών του, ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, που θα μπορούσε να την παρουσιάσει στα πεπραγμένα του, αποχωρώντας από τον Λευκό Οίκο.
Κατά τα άλλα το ένα κομμάτι της Αθήνας θα νεκρώσει από ζωή, μια και 5000 αστυνομικοί μαζί με 500 ανθρώπους του Προέδρου Ομπάμα θα αναλάβουν να εξασφαλίσουν τις απρόσκοπτες κινήσεις ηγέτη των ΗΠΑ, ενώ σε ένα άλλο κομμάτι της πόλης, κάποιοι ποικιλώνυμοι θα διαδηλώσουν εναντίον της επίσκεψης αυτής.
Τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου που λέει και ο λαός, μια και το σκηνικό θα θυμίζει επίσκεψη Κλίντον με το σπλιτ στις οθόνες των τηλεοράσεων, που από τη μια έδειχναν την τότε προεδρική επίσκεψη, κι από την άλλη την φλεγόμενη από τις μαχητικές διαδηλώσεις Αθήνα.
Μόνο που τώρα άλλη θα είναι η σύνθεση των διαδηλώσεων, μια και από αυτές θα απουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται στην εξουσία. Τώρα οι πρωτοστάτες των τότε διαμαρτυρόμενων βρίσκονται σε υπουργικούς θώκους και θα κατοικοεδρεύουν στους εντός των τειχών χώρους.
Οι μέχρι πρόσφατα συναλλασσόμενοι με τον σύμβουλο του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Λάμπρου, απειλούν ότι θα αναστατώσουν την Αθήνα, για να κάνουν προφανώς ντόρο, που θα έχει σαν αποτέλεσμα να δυσφημιστεί η χώρα μας διεθνώς μια και στα σοβαρά κράτη μια τέτοια επίσκεψη ενός προσώπου που η θητεία του υπήρξε συνετή, δεν θα συνέβαινε κάτι ανάλογο.
Βεβαίως μπορεί ο Μαδούρο, που έχει οδηγήσει τη χώρα του στο μαύρο χάλι, που βλέπουμε καθημερινά στα ρεπορτάζ, να ζητωκραύγασε για την εκλογή Τραμπ, όμως οι εδώ θιασώτες του, που έτρεχαν στο παρελθόν στην Βενεζουέλα για να αγοράσουν μαρουλάκια, οφείλουν να αποφασίσουν επιτέλους για τις πολιτικές τους προτιμήσεις, μια και δεν μπορούν να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.
Είναι λοιπόν μια σημαντική παρουσία στην Αθήνα, που έχει την αξία της, μια και στο παρά ένα της θητείας του ο Πρόεδρος Ομπάμα επισκέπτεται την χώρα μας, είναι όμως από την άλλη ανεδαφικές οι προσδοκίες ότι θα παρέμβει δυναμικά για την ρύθμιση του χρέους, ή ότι θα επηρεάσει το ΔΝΤ, προκειμένου να σταματήσει τις πιέσεις για νέα επώδυνα μέτρα.
Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να πιπιλάμε την καραμέλα των υπέρ και εναντίον μας στην διεθνή πολιτική σκακιέρα, αγνοώντας την αρχή ότι τα κράτη και οι πολιτικές του δεν ορίζονται με συναισθηματικούς όρους ανθρωπίνων σχέσεων, αλλά με βάση τα συμφέροντα της κάθε χώρας.
Προκειμένου να εξασφαλίσει κάποιος τον σεβασμό φίλων και εχθρών οφείλει να ασκεί μια πολιτική ισχύος, που προϋποθέτει αφενός οικονομική καλή κατάσταση και αφετέρου δύναμη αποτροπής.
Μόνο έτσι σε σέβονται, μόνο έτσι σε υπολογίζουν. Όταν είσαι επαίτης της διεθνούς κοινότητας, ζητώντας κάθε μέρα και νέα δανεικά, όταν δεν μπορείς να έχεις τις δυνάμεις σου σε εγρήγορση, μια και είσαι ανίκανος να συντηρήσεις και να κινήσεις την δύναμη αποτροπής τους, δεν μπορεί παρά να τα διαπιστώσει ο διπλανός και να αρχίσει να σε κτυπάει αλύπητα.
Δυστυχώς οι σημερινοί, που ψηφίστηκαν σε αντίδραση του κακού παρελθόντος που προηγήθηκε, αποδείχθηκαν ανίκανοι να προσφέρουν στην πατρίδα μας τα όσα απαιτούν οι καιροί μας. Διώχνουν κι αυτοί τους νέους, που πάνε να βρουν την τύχη τους σε τρίτες χώρες, έχουν κατασκευάσει το νέο φρούτο της μερικής απασχόλησης, το χαρτζιλίκι δηλαδή, έχουν φτιάξει ένα βουνό θέσεων στο πάνω μέρος της πυραμίδας της εξουσίας για να βολέψουν «ημετέρους» αμφιβόλου ικανότητας και αξίας και έχουν μπλοκάρει κάθε επενδυτική δραστηριότητα με τις ιδεοληψίες τους εναντίον κάθε δράσης του ιδιωτικού τομέα.
Με αυτά τα μυαλά και με το σημερινό πολιτικό προσωπικό στο προσκήνιο της εξουσίας, δεν φαίνεται να υπάρχει φως στον ορίζοντα…
