Η μομφή που ακούμε καθημερινά από ψηφοφόρους, που μάς γύρισαν την πλάτη στις εκλογές, δεν είναι για τα περιβόητα 40 χρόνια, αλλά γιατί δεν διεισδύσαμε περισσότερο στην κοινωνία, όταν έπρεπε, για να εξηγήσουμε πόσο μακριά από την πραγματικότητα ήταν η σημερινή κυβέρνηση, όταν έταζε ανέφικτες παροχές και ακύρωση μνημονίων.
Για ποιον λόγο απομακρυνθήκαμε από τον πολίτη και τον σπρώξαμε να ψηφίσει ανθρώπους χωρίς εμπειρία στα ευρωπαϊκά κοινά, χωρίς όραμα, με ιδεοληψίες και απωθημένα εποχών που έχουν περάσει. Οι νέοι άνθρωποι, που δεν προέρχονται από τον κομματικό σωλήνα, που έχουν εργαστεί στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, επιθυμούν να συγκροτήσουν την σύγχρονη κεντροαριστερά στην Ελλάδα και να διεκδικήσουν την εξουσία, προτείνοντας και εφαρμόζοντας εφικτές λύσεις. Η παρούσα κατάσταση είναι δύσκολη οικονομικά και κοινωνικά, αλλά στο μυαλό των νέων δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μη αναστρέψιμη.
Πριν την απάντηση στο ερώτημα τί θα μπορούσε να κάνει μια κεντροαριστερά παράταξη, πρέπει να απαντηθεί τι εννοούμε κεντροαριστερά, με ποιους όρους θα διαλεχθούμε με τους πολίτες, όταν έχουμε στιγματιστεί σαν τους διαπλεκόμενους διαφθορείς, που μας βαραίνει αποκλειστικά η ευθύνη της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Να βρούμε δηλαδή και να αναδείξουμε την ταυτότητά μας απέναντι στον λαϊκισμό των μεν και των δεξιών αντιλήψεων των δε. Με ταυτότητα και συνέπεια μόνο μπορούμε να αξιώσουμε πάλι την ψήφο και προτίμηση όσων θέλησαν να μην μάς ακολουθήσουν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η σύγχρονη κεντροαριστερά δεν μπορεί παρά να θεωρεί μονόδρομο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Χωρίς καμία έκπτωση και αστερίσκους, η Ελλάδα οφείλει να έχει εξασφαλισμένη την εντός Ευρώπης και νομισματικής ένωσης πορεία της. Σε αυτό το πλαίσιο και μόνον δυνάμεθα να ξεπεράσουμε την σημερινή δύσκολη κατάσταση. Φωνές μέσα και έξω από τη Βουλή, που υποστηρίζουν το αντίθετο, μόνο γραφικές, έως και καταστροφικές, ακούγονται. Μέσα στην Ευρώπη έχουμε συμμάχους, μέσα στην κοινότητα θα βρούμε τις λύσεις και η Ευρώπη θα μάς στηρίξει, εάν εμείς εκπληρώσουμε τις δεσμεύσεις μας.
Το βασικό πρόβλημα, ή θέμα, που οφείλουμε να αποκαταστήσουμε με τους πολίτες, στους οποίους απευθυνόμαστε, είναι η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη και η αξιοπιστία μιας κεντροαριστερής παράταξης. Και είναι ένα θέμα δύσκολο για διάφορους λόγους. Κύριος λόγος είναι ποιος εκφράζει αυτή την παράταξη. Επομένως τίθεται αυτόματα θέμα προσώπων. Δικαίως ή αδίκως πολλά πρόσωπα έχουν ταυτιστεί με πολιτικές που εξόργισαν τον κόσμο, που προκάλεσαν με τις πράξεις τους. Με αρωγό τον κακώς νοούμενο κομματικό μηχανισμό, εκ του ασφαλούς, επένδυσαν στο προσωπικό τους συμφέρον και όχι στο παραταξιακό, πολλώ δε μάλλον στο καλό της χώρας. Και αυτά τα πρόσωπα δεν μπορούν να έχουν θέση σ’ ένα νέο φορέα, καθώς ή ταύτισή τους στη συνείδηση του κόσμου είναι απροσπέλαστη. Όταν ήταν η ώρα τους, η ώρα να αποδείξουν ότι εργάζονται για το κοινό συμφέρον, κρύφτηκαν σε υπουργικούς θώκους και αλαζονικά θεώρησαν ότι έχουν το αλάθητο. Και ο πολίτης δεν τους ξεχνά.
Προβάλλοντας τα ήδη φθαρμένα πρόσωπα- ακόμα κι εάν δεν τα βαραίνει καμία πολιτική ευθύνη- οι πολίτες ένα πράγμα μονολογούν και είναι η αλήθεια, όσο λαϊκό κι εάν ακούγεται. «Ξαναζεσταμένο φαΐ». Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μας, να τους προσφέρουμε δηλαδή μια από τα ίδια. Επομένως, ο καθένας πρέπει να αναλογιστεί, με γνώμονα το καλό της χώρας, και όχι το προσωπικό του, εάν θα ήταν πρέπον να αποσυρθεί, δίνοντας τη σκυτάλη σε φρέσκιες ιδέες, νέα μυαλά, καινούργια πρόσωπα. Είναι αλήθεια πως ό, τι είχαν να προσφέρουν κάποιοι το προσέφεραν και στη χώρα και στην παράταξή τους. Ας ξεφύγουμε από τα πολιτικά τοτέμ και ας αντιληφθούμε ότι η κεντροαριστερή ανανέωση οφείλει να γίνει επί της ουσίας και όχι να καταλήξει ένα –έστω και ευρύ- ανακάτεμα της τράπουλας. Το ανάθεμα των πολιτών δυστυχώς πέφτει και σ’ εκείνους που μόνο καλές προθέσεις έχουν. Το αισθητήριο του κόσμου έχει αποδείξει ότι αντιλαμβάνεται πότε έχει τελειώσει ο πολιτικός χρόνος ενός πολιτικού, μόνο που τότε είναι αργά, διότι μόνο σε εκλογές εκφράζεται. Άρα τα πρόσωπα που θα εκφράζουν την κεντροαριστερά στην Ελλάδα του 2017 θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα κρίνει και την μετέπειτα πορεία της. Και θεωρώ ότι μέσα, όχι μόνον στο ευρωπαϊκό, αλλά και στο παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι, , αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία της.
Για εμάς που οραματιζόμαστε την κεντροαριστερά σε ρόλο ρυθμιστή των ελληνικών πραγμάτων είναι αδιανόητο να συμφωνήσουμε και να συναινέσουμε σε πρακτικές του παρελθόντος, που συλλήβδην ο κόσμος κατηγόρησε και τιμώρησε. Η γενναία αυτοκριτική και η σχέση ειλικρίνειας που επιδιώκουμε με τους πολίτες, δεν μας επιτρέπει να επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Χρειάζεται γενναιότητα να πούμε όχι στο πελατειακό κράτος, να επιβάλλουμε την αξιοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, να κλείσουμε την πόρτα σε οικονομικά συμφέροντα, να πούμε όχι στους πολιτικούς τυχοδιώκτες και στους πολιτικούς καριέρας. Και αυτή η βούληση οφείλει να είναι ειλικρινής, διότι θα κληθούμε να μάς κρίνει ο κόσμος. Η αξιοπιστία μας θα κριθεί εν τοις πράγμασι. Η κεντροαριστερά επιτέλους οφείλει να κάνει πράξη και να οδηγήσει μπροστά τους αρίστους, έναντι των αρεστών, όσο κι εάν αυτό στεναχωρήσει τα «δικά της παιδιά». Ο υποψήφιος που δεν εξελέγη, ας επιστρέψει στην εργασία του. Το φαινόμενο να «βολεύονται» σε δημόσιες θέσεις και οργανισμούς όσοι απέτυχαν στις εκλογές, ανεξάρτητα από τα προσόντα τους, πρέπει να εκλείψει. Το «βόλεμα» ημετέρων εξοργίζει και δικαιολογημένα. Ας βάλει ο νέος φορέας ένα τέλος στην κομματική ταυτότητα ως προϋπόθεση για δημόσια αξιώματα.
Ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι πού βρίσκονται όλοι αυτοί –πλην των φθαρμένων πολιτικών- που θα μπορούσαν ν’ αναλάβουν τα ηνία της κεντροαριστεράς. Είναι πολλοί οι νέοι που ενδιαφέρονται για την πολιτική, που πιστεύουν στην αναγκαιότητα της κεντροαριστεράς, που κατέχουν θέση σε κεντρικές επιτροπές, αλλά δεν έχουν την προβολή που έχουν άλλα πολιτικά πρόσωπα. Δεν «πουλάνε» στα μεγάλα πάνελ, δεν χρησιμοποιούν κορώνες στον διάλογο με τους πολιτικούς αντιπάλους, εργάζονται και έχουν καθημερινή επαφή με τους πολίτες. Είναι πρόσωπα με προσόντα, με επιστημονική κατάρτιση, με ευρωπαϊκή εμπειρία, που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και να προωθήσουν τα συμφέροντα της χώρας στο εξωτερικό. Δεν προέρχονται από πολιτικά τζάκια, είναι οι νέοι άνθρωποι που θέλουν την εμπειρία της κρίσης να την κάνουν ευκαιρία για τη χώρα. Χωρίς κεκτημένα, επιθυμούν να βοηθήσουν, να συμμετάσχουν, να συνδράμουν στον δημόσιο διάλογο με κατάθεση προτάσεων και λύσεων. Αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Μια ευκαιρία που θα αποδείξει ότι η σύγχρονη κεντροαριστερά δεν έχει βαρίδια, δεν είναι προσκολλημένη σε παλαιοκομματικές πρακτικές, δεν επιθυμεί να διεκδικήσει ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή για ίδιον όφελος, αλλά για να απεμπλακεί η Ελλάδα από την κρίση και την επιτροπεία.
