Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 70. Εμείς σπουδάζαμε στην Αθήνα. Ο Τάκης μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού ταξίδευε σε όλον τον κόσμο.
Κάπου κάπου όταν έπιανε λιμάνι παίρναμε γράμμα του... Σιγκαπούρη, Αλγερία, Σαγκάη, Αμβέρσα, Οδησσός, Μασσαλία, που μας ταξίδευε και μας με τις χορτάτες περιγραφές του.
Κι όταν έπιανε Πειραιά για να αλλάξει μπάρκο ερχόταν σπίτι στον Αη Γιάννη στο Νέο Κόσμο κι έμενε μερικές μέρες πριν κατέβει Πάτρα στους δικούς του.
Ηλιοκαμένος με τις τεράστιες βαλίτσες του, πούπουλα στα στιβαρά του χέρια, που έστιβαν την πέτρα κι έκαναν το σίδερο να υποφέρει, γεμάτες ωραία ρούχα, δώρα και ένα τεράστιο κουτί με τα γλυκά που ήξερε ότι μας αρέσουν. Μας τα πρόσφερε μαζί με ένα κομμάτι από την ψυχή του!
Πανηγύρι!
Μετά από ένα ταξίδι στη Σοβιετική Ένωση μπήκε σπίτι συνοφρυωμένος, ασυνήθιστα άκεφος. Την άλλη μέρα μου ξεφούρνισε ιδιαιτέρως την απογοήτευση του και την ανησυχία του, που τα σοσιαλιστικά είδη λαϊκής κατανάλωσης και κυρίως τα ρούχα υστερούσαν σε ποιότητα από τα αντίστοιχα καπιταλιστικά και μου έκανε τη μνημειώδη δήλωση ότι πλέον είναι 98% κομμουνιστής και 2% καπιταλιστής!
Το αγαπημένο του πείραγμα ήταν να μαγκώνει το μπράτσο μου με τα δάχτυλα του, που ήσαν σαν τανάλιες για μερικά δευτερόλεπτα και να γελάει με τις αντιδράσεις μου.
Η αγαπημένη του άσκηση τα push ups, που δεν του παράβγαινε κανείς και του είχαν κάνει το θώρακα τραχύ σαν πανοπλία.
Κι όταν ήθελε να δηλώσει την απαξίωση του σε κάτι, έβγαζε ένα παθιασμένο, απόλυτο, αδιαπραγμάτευτο "Άπαπα!" τόσο βαθιά από μέσα του, που δεν επιδεχόταν συζήτηση!
Ο άδολος φίλος Τάκης Πολάτος με το βαθύ, δυνατό χαμόγελο, την ανυπόκριτη αυθεντική λαϊκή ευγένεια και την αδιαπραγμάτευτη, περήφανη αξιοπρέπεια!
Ψαγμένος, συγκροτημένος, με τους απόλυτους ηθικούς του κώδικες, αμετακίνητος στις αρχές και τα πιστεύω του, με το γλυκό, τρυφερό όραμα για τον Κόσμο!
Τα χρόνια πέρασαν κι ο Τάκης άφησε τις θάλασσες κι έκανε οικογένεια, καλή οικογένεια όπως κι εμείς και η φιλία δυνάμωσε αλλά και δοκιμάστηκε στο μύλο της ζωής για να παραμείνει αναλλοίωτη και να θριαμβεύσει το βαθύ συναίσθημα της αγάπης!
Ο καλός, έντιμος, οραματιστής Πολίτης του Κόσμου Τάκης, αυτός ο ακατάβλητος, γενναίος, μπεσαλής ΑΝΤΡΑΣ, αυτός ο βράχος δυστυχώς έφυγε νωρίτερα από κοντά μας και μας γέμισε λύπη...
( Το κείμενο αναρτήθηκε στην προσωπική σελίδα του Τάκη Πετρόπουλου στο facebook)
