H εικόνα ενός ασθενούς που κάνει το γύρο των φαρμακείων για να βρει τον κρυμμένο θησαυρό του συνταγογραφούμενου φαρμάκου του, έχει λάβει χαρακτηριστικά επιδημίας στην Πάτρα. Και δεν θα μπορούσε φυσικά να συμβαίνει εδώ αλλιώς καθώς πάνω από 200 φάρμακα που αφορούν σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες και καλύπτουν πλήθος ενδείξεων, έχουν κάνει φτερά από την ελληνική αγορά η οποία έχει τεθεί σε ομηρία από τις φαρμακευτικές εταιρείες και τη μέγγενη του ανίσχυρου ευρώ της.
Ο κίνδυνος και η …τουρνέ στα φαρμακεία
Το φαινόμενο των ελλείψεων, αφενός θέτει σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών καθώς ορισμένα από τα φάρμακα που εξαφανίζονται δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθούν από άλλα παρόμοια αφετέρου δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία των φαρμακείων και οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις όπως οι δανεισμοί μεταξύ φαρμακείων, το ξαναγράψιμο συνταγών, η αναζήτηση «δίδυμου» φαρμάκου, η διατήρηση σε εκκρεμότητα των ηλεκτρονικών συνταγών και η διατήρηση βιβλίου με τα φάρμακα που υπολείπονται και άλλα συναφή σε συνδυασμό με τα «γαλλικά» αγανακτισμένων ασθενών που καλούνται να πάνε δυο και τρεις φορές στο φαρμακείο και δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι γιατροί και φαρμακοποιοί είναι μπλεγμένοι στον ίδιο φαύλο κύκλο.
Είναι πλέον παραπάνω από βέβαιο ότι ένας μέσος ασφαλισμένος είναι αδύνατον με μια επίσκεψη να παραλάβει όλα τα φάρμακα που έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός του, πολλώ δε μάλλον στην ποσότητα που επιθυμεί, ενώ η καθυστέρηση λήψης της φαρμακευτικής αγωγής, μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες για συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών καθώς επιδρά σωρευτικά σε βάθος χρόνου.
Στα ράφια των φαρμακείων θα αναζητήσετε και δεν θα βρείτε μια γκάμα άλλοτε γνωστών φαρμάκων που εκτείνεται από τα απλά κολλύρια καθημερινής χρήσης και τις αλοιφές, έως τα φάρμακα για την καρδιά, το ουρικό οξύ, την πίεση, το έντερο, κ.α.
Η ..νόσος της εισόδου στην ευρωζώνη
«Το πρόβλημα ξεκίνησε κατά βάση από την εποχή που εισήλθε η χώρα στην ευρωζώνη. Η τιμολόγηση των φαρμάκων άρχισε να γίνεται με βάση τις τρεις χαμηλότερες χώρες της Ευρώπης και σε πολλές περιπτώσεις έφτασε να είναι και η χαμηλότερη ή και… κάτω από τη χαμηλότερη. Αυτό σημαίνει ότι το ίδιο φάρμακο που εδώ κάνει για παράδειγμα 12 ευρώ σε μια χώρα της ευρωζώνης μπορεί να κάνει 142» λέει στο «7Μ» ο πρόεδρος των φαρμακοποιών Πάτρας Ανδρέας Σοφιανόπουλος και εξηγεί: «Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι το κέρδος το οποίο προκύπτει αποτελεί αφορμή για άμεση εξαγωγή του φαρμάκου το οποίο εισάγεται, από φαρμακοποιούς, από φαρμακαποθήκες, μεγαλέμπορους, ακόμη και από τις εταιρείες τις ίδιες. Αυτό το πράγμα διογκώθηκε στα χρόνια του μνημονίου οπότε και η συνολική ανακοστολόγηση και η υποτίμηση των φαρμάκων ξεπέρασε το 60%».
Όπως λέει ο κ. Σοφιανόπουλος, πολλές εταιρείες επειδή παρουσιάζουν προβλήματα παραγωγής ή γίνονται συγχωνεύσεις και άρα μειώνονται τα εργοστάσια παραγωγής, «επιλέγουν να αποστείλουν το μειωμένο μπάτζετ που θα έχουνε σε χώρες όπου υπάρχει πολύ μεγαλύτερη τιμή και στην Ελλάδα έρχονται χαμηλές ποσότητες. Αυτό συνέβη π.χ. στα εμβόλια. Συγχωνεύτηκαν μονοπωλιακά όλες οι εταιρείες εμβολίων οι μεγάλες σε δύο με αποτέλεσμα η Κίνα και ο τρίτος κόσμος να απορροφήσουν μεγάλες ποσότητες εμβολίων και η Ευρώπη ακόμα, αλλά κυρίως η Ελλάδα, να μείνουν με μικρές ποσότητες που δεν καλύψανε τις αυξημένες ανάγκες που εποχιακά παρουσιάστηκαν όπως π.χ. η ιλαρά και η παρωτίτιδα».
Δείκτης ανάπτυξης η… έλλειψη φαρμάκων
Ο κ. Σοφιανόπουλος τονίζει ότι ο βασικότερος δείκτης ανάπτυξης των εξαγωγών στη μνημονιακή Ελλάδα είναι οι …ελλείψεις φαρμάκων. «Από τη στιγμή που οι εξαγωγές δίνουν μονάδες ΑΕΠ, δηλαδή το ζητούμενο για την προώθηση της χώρας έξω από τα μνημόνια, αντιλαμβάνεστε ότι αποτελεί θυσία το να μην έχουμε επαρκή ποσότητα φαρμάκων» λέει.
Στην Ελλάδα και στην Πάτρα έχουμε κατηγοριοποίηση των ελλείψεων σε τρεις κατηγορίες: η μια είναι τα φάρμακα που αποσύρουν οι εταιρείες επειδή η τιμή είναι εξωφρενικά μικρή. Η δεύτερη αφορά τα φάρμακα τα οποία εξάγονται. Και η τρίτη κατηγορία αφορά προϊόντα που προκύπτουν υπό περιορισμό, από το φόβο των εξαγωγών.
«Π.χ. οι γερμανικές εταιρείες με νομοθετικές ρυθμίσεις δεν θέλουν να παίρνουν εξαγώγιμα προϊόντα στη χώρα τους της ίδιας εταιρείας που τα παράγει. Δεν θέλουνε δηλαδή να παίρνουνε γερμανικά προϊόντα από την Ελλάδα. Όλες οι γερμανικές εταιρείες που φέρνουν λοιπόν φάρμακα στην Ελλάδα φροντίζουν να τα δίνουν με το σταγονόμετρο προσπαθώντας να καλύψουν οριακά τις ανάγκες της χώρας και αυτό δημιουργεί μειωμένη κίνηση στην αγορά και μειωμένη δυνατότητα διάθεσης. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι αυτό που επανειλημμένα έχω πει και πρέπει να το καταλάβουν όσοι μας διαβάζουνε: είναι η παραμονή στην ευρωζώνη, σε ένα ενιαίο οικονομικό νόμισμα όπου δεν υπάρχουν όμως ενιαίες τιμές φαρμάκων και ταυτοχρόνως το δικό μας το ευρώ είναι και υποτιμημένο».
Πρόβλημα και στα ελληνικά γενόσημα
Ελλείψεις παρουσιάζονται σε όλες τις κατηγορίες φαρμάκων στην αγορά της Πάτρας, ενώ ταυτοχρόνως η ανεπάρκεια σε φάρμακα δημιουργεί πρόβλημα και στα ελληνικά γενόσημα τα οποία δεν είναι προετοιμασμένα να καλύψουνε τόσο μεγάλες ανάγκες της αγοράς οπότε δημιουργούνται και εκεί ελλείψεις. «Δηλαδή αν μια εταιρεία λειτουργούσε έτσι ώστε να καλύψει με βάση την κίνηση που είχε μέχρι τώρα 100.000 περιστατικά και τις εμφανίζονται 300. 000, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι φούρνος στο στυλ βγάζω ψωμί και την άλλη μέρα βάζω λίγο παραπάνω. Ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδικασία και απαιτείται πολύς καιρός για να αναπροσαρμόσει το μπατζετ. Άσε που δεν το ρισκάρει άμεσα γιατί η εταιρεία η άλλη που έβγαζε το φάρμακο και είτε το σταμάτησε είτε το περιόρισε, μπορεί να προχωρήσει σε αλλαγή πολιτικής και να μείνει η ελληνική ξεκρέμαστη, να μην έχει που να διαθέσει τα προϊόντα στην αγορά».
Στο τούνελ δεν διαφαίνεται φως
«Πώς λέει η παροιμία με τα μεταξωτά βρακιά; Ε, η ευρωζώνη είναι μια μεταξωτή κατάσταση, θέλει άλλο μοντέλο χώρας. Τι να κάνουμε τώρα. Εμείς βιαστήκαμε να μπούμε στο θέμα αυτό, δεν ήμασταν έτοιμοι για τους κανόνες που υπογράψαμε ότι θα τηρήσουμε» καταλήγει ο κ. Σοφιανόπουλος.
Γιώτα Κοντογεωργοπούλου
( ένθετο 7 Μέρες Ενημέρωση)
