Μέχρι σήμερα δεν έχουν ενεργοποιηθεί μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, με αποτέλεσμα πολλά δισ. ευρώ που αποδίδονται στους πιστωτές μας, να μην κατευθύνονται σε παραγωγικές επενδύσεις που θα ενίσχυαν το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Επιπλέον, η δέσμευση για υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα στα επόμενα χρόνια, περιορίζει ασφυκτικά τα περιθώρια για επιτάχυνση της ανάπτυξης με τολμηρές φορολογικές μειώσεις και υψηλότερες δημόσιες επενδύσεις.
Απαιτείται, επομένως, ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων και μέτρων, με στόχο να δημιουργηθεί ο δημοσιονομικός χώρος για ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής, ευνοϊκό προς την ανάπτυξη.
Απαιτείται, επίσης, η δημιουργία φιλικού προς την ανάπτυξη φορολογικού περιβάλλοντος, με ταυτόχρονη μείωση μη παραγωγικών δαπανών του δημοσίου και βελτίωση της εισπραξιμότητας φόρων και εισφορών, ενώ εξίσου απαραίτητη είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και κύρια να εκπίπτουν οι εργοδοτικές εισφορές από τη φορολογία των επιχειρήσεων για νέους εργαζόμενους,προκειμένου να αυξηθεί η καταγεγραμμένη απασχόληση και να περιοριστεί η ανεργία. Επίσης, θα πρέπει να θεσμοθετηθούν νέα κίνητρα και μέτρα διευκόλυνσης των επενδύσεων σε στρατηγικά επιλεγμένους τομείς, να αξιοποιηθούν νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για τη δημιουργία και τον εκσυγχρονισμό σημαντικών υποδομών και να αποκατασταθούν συνθήκες πιστωτικής επέκτασης, με έμφαση στη χρηματοδότηση Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, με βιώσιμους και ανταγωνιστικούς όρους.
Παράλληλα για να επανεκκινήσει η ελληνική οικονομία, πρέπει να λυθεί το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους. Αυτό απαιτεί γενναίες και αποφασιστικές παρεμβάσεις, καθώς αποτελεί ένα πρόβλημα που είναι δημιούργημα της ύφεσης και της γενικότερης οικονομικής κατάστασης στη χώρα. Τα χρέη συσσωρεύονται γιατί οι επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες, στη συντριπτική τους πλειονότητα, πολύ απλά δεν έχουν να πληρώσουν. Και δεν έχουν, όχι εξαιτίας κακών πρακτικών, αλλά γιατί παλεύουν να επιβιώσουν σε μια οικονομία που έχει συρρικνωθεί κατά 25% τα τελευταία χρόνια, με δραματική μείωση της ζήτησης και ασφυκτική έλλειψη ρευστότητας. Άρα λοιπόν, πρέπει να δοθεί η δυνατότητα στους οφειλέτες να ρυθμίσουν τις οφειλές τους, με τρόπο δίκαιο, ρεαλιστικό, βιώσιμο και αξιοπρεπή. Τούτο θα τους δώσει τη δυνατότητα να αποφύγουν την πτώχευση και να διατηρήσουν τη δραστηριότητά τους, χωρίς την ενδεχόμενη απώλεια των θέσεων εργασίας.
Η εφαρμογή του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών και η ένταξη σε αυτόν των ελευθέρων επαγγελματιών χωρίς εξαιρέσεις και προαπαιτούμενα, θα αποτελέσει ένα επιπλέον θετικό βήμα.
