Μετά από μία μακρά περίοδο σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, η χώρα μας εξακολουθεί να παραμένει εγκλωβισμένη σε μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα που εμποδίζουν την ανάπτυξη. Αναμφίβολα μέχρι τώρα έχουν υπάρξει κάποια θετικά επιτεύγματα, όπως οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών, αλλαγές στο ασφαλιστικό, στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και γενικά στην ανάκτηση μέρους των μεγάλων απωλειών της ανταγωνιστικότητας.
Τα βήματα όμως αυτά ασφαλώς δεν επαρκούν. Είναι ανάγκη για τη χώρα και για το μέλλον της να ολοκληρωθεί ένας ριζοσπαστικός εκσυγχρονισμός της πολιτικής πρακτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας και της λειτουργίας των θεσμών της. Πρέπει με συντονισμένες και άμεσες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες να αποφύγουμε την παγίδα της χαμηλής και μη βιώσιμης ανάπτυξης. Η ανάπτυξη δεν είναι μία εύκολη και αυτόματη διαδικασία που μπορεί να προκύψει από οριακές και ετερόκλητες αλλαγές σε επιμέρους τομείς, καθώς επίσης από πρόσκαιρες επιδοτήσεις και απλούς διοικητικούς κεντρικούς σχεδιασμούς.
Μία ταχύρρυθμη και δυναμική ανάπτυξη που είναι ικανή να μας βγάλει από την κρίση προϋποθέτει βαθιές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια διοίκηση, στην παιδεία, στη δημιουργία φιλικού επιχειρηματικού κλίματος, στην καταπολέμηση της διαφθοράς και στην ευρύτερη παραγωγική ανασυγκρότηση.
Όμως μια τέτοια ανάπτυξη την εμποδίζουν διαχρονικά, μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα που από καιρό θα έπρεπε να έχουμε αντιμετωπίσει. Αντί γι’ αυτό, παραμένουν και γιγαντώνονται από συντεχνιακά συμφέροντα, από πελατειακές και από μια διαχρονικά λαϊκιστική προσέγγιση της πολιτικής.
Τα εν λόγω προβλήματα αφορούν:
Το δημόσιο χρέος, που προκαλεί δημοσιονομική ασφυξία στην οικονομία και μειώνει την εμπιστοσύνη των αγορών.
Το ασφαλιστικό, που αδυνατεί να αποκτήσει μακροχρόνια προοπτική βιωσιμότητας και υποστήριξης της απασχόλησης των νέων.
Το φορολογικό, που με τις συνεχείς αλλαγές και στρεβλώσεις του αποθαρρύνει τις επενδύσεις και ευνοεί τη φοροδιαφυγή.
Η πολυνομία και κακονομία, που αποτελούν την πηγή της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς στη Δημόσια Διοίκηση.
Το κάθε ένα πρόβλημα χωριστά και όλα μαζί δημιουργούν τον τέλειο συνδυασμό για τον εγκλωβισμό της οικονομίας σε μόνιμη ύφεση, στέρηση επενδύσεων και έλλειψη προοπτικών.
Η επίλυση των παραπάνω προβλημάτων είναι μείζονος αναπτυξιακής σημασίας, γι αυτό και πρέπει να τα καταστήσουμε αντικείμενο κοινωνικού διαλόγου που θα συνοδεύεται από αξιόπιστες προτάσεις, ώστε να ακουσθούν περισσότερες απόψεις και να τεκμηριωθούν ισχυρά οι προτεινόμενες λύσεις.
Οι ενέργειες είναι αναγκαίο να αποτελέσουν τη βάση ενός εθνικού προγράμματος ανασυγκρότησης, με ελληνική σφραγίδα και ιδιοκτησία, ως αποτέλεσμα μιας δημιουργικής και συναινετικής διαδικασίας της πολιτείας και της κοινωνίας.
Κύριος στόχος θα πρέπει να είναι δημιουργία φιλικού επιχειρηματικού κλίματος και περιβάλλοντος όπου η επιχειρηματικότητα, θα φέρει αυξημένο πλούτο για το σύνολο της κοινωνίας. Ενός περιβάλλοντος με σταθερούς κανόνες οικονομίας και δικαίου που στο οποίο ο κάθε πολίτης που επιλέγει να τολμήσει να δράσει και να επιχειρήσει, να βρίσκει ανοιχτό και απρόσκοπτο πεδίο δημιουργίας.
