Στην Ελλάδα της τρέλας,του παραλογισμού της ανοργανωσιάς και της κοινωνικής αναλγησίας ,σ΄αυτό που από συνήθεια αποκαλούμε κράτος,μπορώ να πω με βεβαιότητα πως το μόνο που "λειτουργεί" και "κινείται" με όλο και αυξανόμενους ρυθμούς είναι η διάλυσή του που συμβάλλει στην ταλαιπωρία των δύστυχων πολιτών...
Αυτό διαπίστωσε μέλος του Σωματείου Εργαζομένων σε Επιχειρήσεις Παροχής Υπηρεσιών Αθήνας,όταν δέχθηκε τηλεφώνημα από δικηγόρο για να τον ενημερώσει πως πρέπει να προσκομίσει σε δικαστήριο εκ νέου ιατρική βεβαίωση για την δικαστική επιμέλεια της μητέρας του,ηλικίας 83 ετών ,η οποία από το 2013 έχει διαγνωσθεί με 95% άνοια και μάλιστα εφ' όρου ζωής από την επιτροπή των ΚΕΠΑ ( Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας) και φιλοξενείται σε ιδιωτικό ιδρυμα για ασθενείς με άνοια..Σημειωτέον ότι μέσα στον φάκελο της ασθενούς υπάρχουν όλα τα απαιτούμενα πιστοποιητικά,όλες οι εξετάσεις καθώς και όλες οι ιατρικές βεβαιώσεις που αποδεικνύουν το μέγεθος της αναπηρίας της και τα είχε ήδη δεχθεί το ΚΕΠΑ. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται ο καθένας για ποιον ακριβώς λόγο ζητείται και πάλι μία ίδια ακριβώς ιατρική βεβαίωση;;;Για να διαπιστωθεί τι;;;; Μήπως η 83χρονη ασθενής επανήλθε στην κατάσταση που βρίσκονταν πριν την άνοια;;; Μήπως μειώθηκε το ποσοστό του 95% της άνοιας και πλέον δεν θεωρείται ανάπηρη και μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες τις καθημερινότητάς της και ως εκ τούτου δεν θα δικαιούται το επίδομα αναπηρίας;;;Εξ όσων γνωρίζω,οι αποφάσεις των υγειονομικών επιτροπών απ΄αορίστου,έχουν στόχο να μην ταλαιπωρούνται οι ασθενείς και οι συγγενείς που έχουν την επιμέλειά τους με νέες εξετάσεις ,έτσι ώστε να απεμπλακεί το σύστημα και να διευκολύνει άλλους ασθενείς που περιμένουν μήνες για να περάσουν από επιτροπή...
Ακούγοντας τα παραπάνω από τον αγανακτισμένο - και με το δίκιο του - κύριο για μία ανίατη ασθένεια που στα άτομα της τρίτης ηλικίας,όχι μόνο δεν υπάρχει ελπίδα βελτίωσης αντίθετα αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς, τόσο στον αριθμό των πασχόντων αλλά και στα ποσοστά της,διαπιστώνω πως αντί να υπάρχει η ανάλογη κοινωνική ευαισθησία,υπάρχει ο γραφιοκρατικός παραλογισμός και η κοινωνική αναλγησία!!!! Και συντηρείται επιτυχώς από ένα κράτος που εδώ και πολλά χρόνια πάσχει το ίδιο από άνοια.... Κι επειδή δεν σας κρύβω πως απόρησα όταν άκουσα το μέλος να μου περιγράφει αυτόν τον παραλογισμό που βιώνει,τον συνόδευσα μαζί με την μητέρα του στο νοσοκομείο που πήγε για να την εξετάσει νευρολόγος....Αυτό που είδα ήταν χειρότερο από αυτό που φαντάστηκα....Μία ηλικιωμένη κυρία που δεν αναγνώριζε τον γιο της που είναι και μοναχοπαίδι και μένα μου έλεγε πως είμαι συμμαθητής της.....Μέσα μου αναρωτήθηκα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω..... Μάλλον να κλάψω παρέα με το μέλος του Σωματείου,γιατί τελικά στη χώρα αυτή κλαίνε και υποφέρουν μόνο οι πολίτες....
