Λάκης Λαζόπουλος: «Με εξιτάρει η ιδέα να τα παρατήσω όλα»

Συνέντευξη στο περιοδικό «People» παραχώρησε ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος μίλάει για όλους και όλα!
Πώς κρατάς την ισορροπία όταν ο κόσμος σε αποθεώνει ή σε αποκαθηλώνει;
Το βιώνεις και εκπαιδεύεσαι. Είναι όπως το ζώο στο δάσος. Μπορεί να περπατάει αμέριμνο, μπορεί να ακούσει έναν πυροβολισμό… Από την ώρα που εκτίθεσαι είσαι και έρμαιο πυροβολισμών και έρμαιο αγάπης. Μπορεί να συμβούν τα πάντα. Δεν τρομάζω και, όσο περνάει ο καιρός, φοβάμαι όλο και λιγότερο. Φυσικά, σε μικρότερη ηλικία ήμουν αλλιώς. Τρόμαζα, αφού δεν καταλάβαινα ποιος ο λόγος να μου επιτεθεί κάποιος.
Ο Twain έγραψε πως δύο από τα συστατικά της επιτυχίας είναι η τύχη και η άγνοια κινδύνου…
Άγνοια κινδύνου δεν είχα ποτέ. Δεν επαναπαύομαι στην τύχη. Θέλω να υπάρχει στο οπτικό μου πεδίο, αλλά τη χρησιμοποιώ πάντα αφού κουραστώ πολύ. Πρέπει να είμαι υπερβολικά κουρασμένος για να ζητήσω την εύνοιά της.

Αυτή η περιγραφή είναι ανθρώπου που οι Αμερικανοί περιγράφουν ως «control freak». Τα θέλεις όλα υπό έλεγχο;
Αλήθεια είναι. Δεν σημαίνει ότι το καταφέρνεις, βέβαια, αλλά πως το επιθυμείς. Προσέχω τα πάντα, σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς. Σκέψου πως δεν πίνω, δεν καπνίζω.
Είναι κόντρα στη στερεοτυπική εικόνα που έχουμε για τους καλλιτέχνες…
Δεν κάνω καμία κατάχρηση. Μπορεί έναν χρόνο ολόκληρο να καταναλώσω συνολικά τέσσερα μπουκάλια κρασί. Δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν έχω μεθύσει στη ζωή μου, δεν έχω καν ζαλιστεί.

Πώς γράφεις;
Για να γράψω, πρέπει να επικρατεί η απόλυτη ησυχία. Ούτε μουσική ούτε ο παραμικρός θόρυβος. Δεν μπορώ να ακούω τίποτα. Γιατί όταν μιλάνε οι άνθρωποι, θέλω να τους ακούω. Και θεωρώ πως όταν τους ακούω, μπορεί και να τους αντιγράφω, από τη στιγμή που αφουγκράζομαι την ψυχοσύνθεσή τους. Είναι σαν να τους παρακολουθώ. Γι’ αυτό και αν δει κανείς τα γραπτά μου –έχω κρατήσει περίπου το 80% όλων των γραπτών μου–, θα παρατηρήσει πως δεν υπάρχουν μουντζούρες. Δεν κάνω διορθώσεις. Βλέπεις ένα κείμενο που τρέχει, σαν να είναι γραμμένο από κάποιον που καταγράφει μια συζήτηση, όχι που τη σκαρφίζεται. Γι’ αυτό θέλω την απόλυτη ησυχία, για να μπορώ να «ακούω». Βέβαια, αν γράφεις ένα μυθιστόρημα ή ζωγραφίζεις, η μουσική παίζει μεγάλο ρόλο. Στη θεατρική συγγραφή, όμως, απαιτείται ησυχία.
Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει τελευταία;
Η ιδέα πως μπορώ να τα παρατήσω όλα. Να βρίσκομαι, για παράδειγμα, στην Πάρο και να μπορώ να κάθομαι, να ζωγραφίζω και να γράφω πιο ήρεμος. Δεν είμαι μακριά από αυτό, ξέρεις…
Να τα παρατήσεις;
Ναι. Είμαι άνθρωπος που θέλω να δοκιμάζω πράγματα. Έχω στο κεφάλι μου πολλά πράγματα που γυρνάνε και ψάχνω να βρω τι είναι αυτό που θα με συνεπάρει. Είναι πολλά που μου αρέσουν, αλλά δεν ξέρω τι θα με συνεπάρει.
Είναι και η ζωγραφική;
Ναι, με ηρεμεί πολύ. Όταν είμαι σε ένταση, θα πάρω τα μολύβια μου και θα εξαφανιστώ.

Τώρα τελευταία ξεκίνησες;
Όχι, εδώ και χρόνια.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που εξαφανίστηκες;
Πηγαίνω τακτικά στην Πάρο, αν και φέτος πήγα μόνο μία φορά, για δύο ημέρες. Θέλω να πηγαίνω πιο συχνά, όμως.