Δεύτερη υπερχρεωμένη χώρα στον κόσμο, αδύναμη να αντιπαρατεθεί σε ακραίες ισλαμοφασιστικές μειοψηφίες που πλήττουν την κοινωνική ειρήνη και με συνδικάτα που αντιπροσωπεύουν μόλις το 7% του συνόλου των εργαζομένων να απειλούν τη δημοκρατία, η Γαλλία είναι μια προβληματική χώρα.
Η μέση σύνταξή ενός κανονικού Γάλλου εργαζόμενου είναι 1.476 ευρώ το μήνα. Όμως στον κανόνα αυτόν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις. Οι εργαζόμενοι στην κρατική εταιρία σιδηροδρόμων (SNCF) για παράδειγμα, έχουν μέση σύνταξη 3.735 ευρώ το μήνα επί 13 μήνες, ήτοι 48.555 ευρώ ετησίως. Και αν στο ποσό αυτό προστεθούν και μια σειρά από παροχές εις είδος, τότε το συνολικό ποσό δεν απέχει από τις 60.000 ευρώ το χρόνο.
Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι στις κρατικές εταιρίες του μετρό RATP, σύμφωνα με το Σωματείο τους, έχουν μηνιαία σύνταξη 2.760 ευρώ ήτοι 35.880€ ετησίως.
Πριν ένα μήνα λοιπόν, τα μέλη του πάλαι ποτέ ισχυρού κομμουνιστικού συνδικάτου CGT, που αντιπροσωπεύουν σήμερα το 6% των εργαζομένων, με αφορμή τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση της Γαλλικής Κυβέρνησης, θέλησε να εκμεταλλευτεί ένα γενικό κλίμα δυσαρέσκειας που υπάρχει απέναντι στην κυβέρνηση του Εντουάρ Σαρλ Φιλίπ, αλλά και απέναντι στον Γάλλο Πρόεδρο Εμμ. Μακρόν. Ξεκίνησαν έτσι μια προκλητική απεργία την περίοδο των εορτών, συμπαρασύροντας και το μεταρρυθμιστικό συνδικάτο CFDT που ειναι το ισχυρότερο στη Γαλλία και το οποίο, με κάποιες επιφυλάξεις είχε ταχθεί υπέρ της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης.
Στο πλαίσιο αυτό, τις δύο τελευταίες εβδομάδες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα οργιώδες φεστιβάλ παραπληροφόρησης, ψευδολογίας και ασυναρτησίας, στο οποίο η γαλλική κυβέρνηση στάθηκε ανίκανη να απαντήσει. Ακόμα χειρότερα οι προπαγανδιστές της CGT, έμπλεξαν στην όλη ιστορία και το γνωστό …Fund Black Rock το οποίο ως γνωστόν διαχειρίζεται περί τα 6 τρις δολλάρια κεφάλαια συνταξιοδοτικών ταμείων.Πλην ομωςτις διαψεύσεις του fund για συμμετοχή του στη ασφαλιστική μεταρρύθμιση κανείς δεν τις άκουσε.
Υπό αυτές τις συνθήκες, στις οποίες υπάρχουν και ισχυρές δόσεις συνωμοσιολογίας, το 51% των Γάλλων τάχθηκε υπέρ των απεργιών, δηλώνοντας όμως σε ποσοστό 60% ότι δεν χαμπαρίζει τίποτε για το πολύπλοκο και άκρως συντεχνιακό γαλλικό ασφαλιστικό σύστημα.
Όπως προκύπτει από επίσημες δηλώσεις επιδίωξη του προέδρου Εμμ. Μακρόν και του πρωθυπουργού του Εντουάρ Φιλίπ, είναι να περιορίσουν το υψηλό κόστος του ασφαλιστικού συνταξιοδοτικού, το οποίο απορροφά το 15% του ΑΕΠ της Γαλλίας. Πρόκειται για το τρίτο υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μετά την Ελλάδα και την Ιταλία, και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τα δημοσιονομικά προβλήματα της Γαλλίας και την υστέρηση, σε πολλές περιπτώσεις, της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της. Πρόθεση επίσης των κυβερνώντων είναι να ομογενοποιήσουν τα 42 διαφορετικά ασφαλιστικά καθεστώτα, τα οποία έχουν αναπτυχθεί με συντεχνιακή λογική. Οι αντιδράσεις είναι πολλές ωστόσο και ξεκινάνε από τις συντεχνίες, που, όπως και στην Ελλάδα, λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα.
Στις προτάσεις της κυβέρνησης περιλαμβάνεται η αύξηση του βασικού ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια για όσους ασφαλισμένους έχουν γεννηθεί μετά το 1975. Θα διατηρηθεί το δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 62, αλλά θα υπάρξει κάποια μείωση των συντάξεων για όσους δεν προσαρμοστούν στο μέλλον στο νέο ηλικιακό όριο.
Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που προωθούν ο Μακρόν και ο Φιλίπ δεν λύνει το οικονομικό πρόβλημα του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού. Παρ’ όλα αυτά, θεωρείται ριζοσπαστική από τους θιγόμενους, με αποτέλεσμα να ενώσει τις δυνάμεις της με τους απεργούς η κεντροαριστερή συνδικαλιστική συνομοσπονδία CFDT, η οποία, όπως είπαμε και πιο πάνω, με 601.000 μέλη είναι η μεγαλύτερη της Γαλλίας.
Η CFDT δεν διαφωνεί, επί της αρχής, κατά της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, αλλά θεωρεί αιτία πολέμου την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης.
Μπροστά λοιπόν στις καταστάσεις αυτές, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται αν η Γαλλία έχει τα κότσια Α αναλάβει τα Ινδία της Ένωσης σε μια κρίσιμη φάση για το μέλλον της τελευταίας. Σ΄αυτόν τον σκεπτικισμό ήλθαν να προστεθούν και οι προβλέψεις γνωστών οίκων αξιολόγησης, που επισημαίνουν ότι η γαλλική οικονομία έχει πρόβλημα χρέους και ανταγωνιστικότητας, παράλληλα δε το εκπαιδευτικοί της σύστημα μάλλον περί άλλα τυρβάζει.
«Αν η Γαλλία δεν συνειδητοποιήσει και δεν αντιδράσει στην πρόκληση της τεχνητής νοημοσύνης, το μέλλον της θα είναι από τα πιο αβέβαια στον κόσμο», μας έλεγε πρόσφατα ο συγγραφέας Λωράν Αλεξάντρ, σπουδασμένος χειρούργος και που πιστεύει ότι οι θησαυροί της γνώσης στοεπιπεδο της τεχνητής νοημοσύνης μόλις που έχουν ανιχνευθεί.
Δυστυχώς δε όταν σε γαλλικά τηλεοπτικά κανάλια παρακολουθεί κανείς συζήτήσεις πάνω σε αιχμηρά θέματα του αύριο, μόνον απέραντη θλίψη αισθάνεται βλέποντας τον ωκεανό της άγνοιας και της εθελοτύφλωσης.Και η κατάσταση αυτή είναι που τροφοδοτεί την καχυποψία των Βορειευρωπαίων έναντι της χώρας του Βολταίρου,η οποία παρ’ολα αυτά είναι η μόνη που σώζει την τιμή των Ευρωπαίων στη κινούμενη άμμο τηςΑφρικής
