Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Μαρία Κορινθίου στο περιοδικό ΕΓΩ και τη Νάντια Αδαμοπούλου. Μέσα σε όλα, η ηθοποιός αναφέρθηκε στα αρνητικά σχόλια που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια.
Σου ανατέθηκε το περασμένο Πάσχα από την Αρχιεπισκοπή η αφήγηση του θρήνου της Παναγίας. Δέχτηκες αρκετά αρνητικά σχόλια, πριν καν το τολμήσεις. Ποια είναι η εμπειρία σου από αυτό;
Ζητήθηκε αρχικά από τον Γιάννη να αναλάβει την παραγωγή. Κατά συνέπεια, κι εμένα μου ζητήθηκε από την Αποστολή της Αρχιεπισκοπής να αφηγηθώ, δηλαδή να κάνω ανάγνωση τον θρήνο της Παναγίας, το Εγκώμιο της Μεγάλης Παρασκευής. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή. Ο θρήνος της Παναγίας είναι πολύ μεγάλο εγκώμιο, πολύ σημαντικό.
Με εμπιστεύτηκε η εκκλησία κι αυτό δεν είναι λίγο. Βίωσα πολύ μεγάλη συγκίνηση! Μάλιστα, όταν τελείωσα την ανάγνωση στη δημοτική, για πέντε λεπτά έκλαιγα. Αυτό το έκοψε ο Γιάννης στο βίντεο. Έγιναν και τα γυρίσματα στην εκκλησία της Αγίας Φιλοθέης και το κλίμα ήταν πολύ έντονο. Αισθάνθηκα τιμή και κάθαρση!
Πώς ένιωσες με τα αρνητικά σχόλια, τα οποία είχαν ξεκινήσει να γράφονται πριν ακόμα γίνει η ανάγνωση; Αισθάνθηκες δικαίωση στην συνέχεια, που απέσπασες θετικές κριτικές;
Πάντα αυτό γίνεται αποδεδειγμένα, αν το παρατηρήσεις. Αλλά μου αρέσει, γιατί πάντα τους αποδεικνύω το αντίθετο και εκεί είναι η δύναμή μου.
Νιώθεις αδικία;
Το έχω δουλέψει πολύ μέσα μου, είμαι σχεδόν 20 χρόνια στο χώρο. Από την πρώτη στιγμή υπήρχε μία «επίθεση» απέναντί μου. Ήμουν ένα κορίτσι που ήρθε από την Αμερική, δεν ήξερα κανέναν και δεν συμβιβάστηκα ποτέ με κανένα μέτρο και καμία περίσταση. Δεν είχα πλάτες, δεν έγλειψα ποτέ κανέναν κι αυτό το τίμημα το πληρώνω ακόμα και τώρα, 20 χρόνια αργότερα. Αυτό, όμως, είναι που με έχει σώσει και με έχει κάνει να επιβιώσω σε αυτόν το χώρο, χωρίς να κάνω χάρη σε κανέναν. Μπορεί, λοιπόν, όλο αυτό να μου έχει κλείσει πέντε πόρτες, αλλά μου έχει ανοίξει άλλες.
