Τα νήπια και ο χρόνος που περνούν μπροστά από τις οθόνες αποτελεί ένα κρίσιμο ζήτημα της εποχής μας. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) συνιστά τα μωρά κάτω των 18 μηνών να μην έχουν καθόλου χρόνο μπροστά από οθόνες και τα παιδιά ηλικίας 18 έως 24 μηνών να εκτίθενται μόνο σε ψηφιακά μέσα υψηλής ποιότητας, πάντα παρέα με τον γονέα ή τον φροντιστή τους.
Νέα έρευνα, που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt προσπάθησε να προσδιορίσει εάν τα νήπια μαθαίνουν πράγματι κάτι από τις οθόνες.
Τελικά πόσα μαθαίνουν τα παιδιά από τις οθόνες;
Οι ερευνητές εξέτασαν εάν η συχνή έκθεση των νηπίων στη λήψη οικογενειακών «selfie» – φωτογραφιών στα smartphone των γονιών τους – σήμαινε ότι κατανοούσαν πώς μια φωτογραφία μπορεί να αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα.
Συνέκριναν την έρευνά τους με παιδιά της δεκαετίας του 1990, τα οποία δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι μια τυπωμένη φωτογραφία θα μπορούσε να απεικονίσει μια πραγματική κατάσταση και διαπίστωσαν ότι τα σύγχρονα παιδιά δεν διαφέρουν.
Έρευνες των τελευταίων δεκαετιών δείχνουν ότι τα μωρά και τα νήπια δεν μαθαίνουν πολύ καλά από φωτογραφίες και βίντεο. Η νέα μελέτη εξέτασε εάν τα νήπια που μεγαλώνουν γύρω από τη φωτογραφία των smartphone μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα πότε μια φωτογραφική αντανακλά ένα πραγματικό γεγονός, σε σύγκριση με προηγούμενες γενιές παιδιών.
Τα οπτικά μέσα αποτελούν μεγάλο μέρος των εκπαιδευτικών μέσων των παιδιών, όπως βιβλία, εφαρμογές και βίντεο. Επιπλέον, οι περισσότεροι γονείς έχουν smartphone, που σημαίνει ότι τα παιδιά εκτίθενται συχνά σε οικογενειακές selfies, λένε οι ερευνητές.
Διαφορετική εποχή, παρόμοια ευρήματα
Στην παλαιότερη μελέτη του 1994, τα 2χρονα παιδιά κλήθηκαν να χρησιμοποιήσουν εικόνες για να λύσουν ένα πρόβλημα. Τους έδειξαν μια φωτογραφία από ένα έπιπλο, τους είπαν ότι ένα παιχνίδι ήταν κρυμμένο εκεί και μετά τους ζήτησαν να βρουν το παιχνίδι. Αλλά δεν φαινόταν να καταλαβαίνουν ότι η φωτογραφία παρείχε πληροφορίες σχετικές με την πρόκληση τους και δεν χρησιμοποίησαν αυτές τις πληροφορίες για να βρουν το παιχνίδι.
Ωστόσο, τα παιδιά ήταν πιο επιτυχημένα όταν τους είπαν προφορικά πού να ψάξουν για το παιχνίδι, υποδηλώνοντας ότι σε αυτή τη νεαρή ηλικία μπορούσαν να ολοκληρώσουν την εργασία όταν είχαν σχετικές πληροφορίες.
Όταν οι ερευνητές διεξήγαγαν ένα παρόμοιο πείραμα με ένα κρυμμένο παιχνίδι, σκέφτηκαν ότι η εμπειρία των παιδιών – φωτογραφίζονται συχνά και βλέπουν τις φωτογραφίες στο κινητό της μαμάς ή του μπαμπά – θα μπορούσε να τα βοηθήσει να συνειδητοποιήσουν ότι οι εικόνες μερικές φορές αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα.
Αλλά όταν τους έδειχναν φωτογραφίες σε κινητό ή εκτύπωναν φωτογραφίες σε μικρά καρέ, δεν τα πήγαν καλύτερα από τα παιδιά της δεκαετίας του 1990.
Βρίσκοντας την ισορροπία
Η διαπίστωση ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν πολύπλοκες έννοιες νωρίτερα από τις οθόνες δεν αποτελεί έκπληξη για τους ειδικούς. Ταυτόχρονα όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς θα πρέπει να νιώθουν ενοχές που αξιοποιούν τις οθόνες για την ανάπτυξη των παιδιών.
Προγράμματα υψηλής ποιότητας, όπως αυτά με τραγούδια και ομοιοκαταληξία, μπορούν να είναι εκπαιδευτικά και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των γνωστικών τους δεξιοτήτων. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι δεν υπάρχουν μόνο αυτά.
Το να διαβάζετε, να μιλάτε και να τραγουδάτε στο παιδί σας είναι όλοι απλοί τρόποι για να ενισχύσετε τη μάθηση και την γνωστική του ανάπτυξη. Το να επιτρέπεται στα νήπια να συμμετέχουν σε δουλειές του σπιτιού, όπως η προετοιμασία γευμάτων ή το πλύσιμο ρούχων, μπορεί να είναι μια πλούσια μαθησιακή και αισθητηριακή εμπειρία.
Η καταμέτρηση σνακ και η περιγραφή χρωμάτων, σχημάτων και θέσεων είναι άλλες διασκεδαστικές, δωρεάν και εύκολες δραστηριότητες, εκτός οθόνης
