Ο σοφός λαός (τώρα το πόσο είναι το δείχνουν οι αποφάσεις του) που δεν συμμετέχει στις εκλογικές διαδικασίες, που ψηφίζει έναν ομοφοβικό τύπο και όχι μόνο για δήμαρχο στον Βόλο, που στα Καλάβρυτα ψήφισε προ ετών Χρυσή Αυγή, που στις Σέρρες επανεξέλεξε και μάλιστα πρώτο τον υπουργό μεταφορών του δυστυχήματος των Τεμπών, που κάνει κριτική από τον καναπέ, που τρέφεται από το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία και το ωχ αδερφέ, έχει προγόνους που τον 19ο αιώνα δημιούργησαν και τραγούδησαν με μυθικό τρόπο για την ελευθερία. "
Τι έχεις καημένε πλάτανε και στέκεις μαραμένος, με τις ριζούλες στο νερό με τη δροσιά στα φύλλα; Παιδιά μ’ , σαν με ρωτήσατε, να σας το μολογήσω. Αλή Πασάς επέρασε με δεκαοχτώ χιλιάδες. Κι όλοι στον ίσκιο μ’ έκατσαν και κάτω απ’ τη δροσιά μου κι όλοι σημάδι μ’ έβαλαν κι όλοι με τουφεκίσαν. Άλλοι βαρούν τους κλώνους μου κι άλλοι βαρούν τα φύλλα κι ο σκύλος ο Αλή Πασάς βαρεί μες στην καρδιά μου. Μαράθηκαν τα φύλλα μου, μαράθηκε η καρδιά μου".
Στον εικοστό πρώτο αιώνα με αεροπλάνα και βαπόρια, με ποδήλατα και αυτοκίνητα, οι απόγονοι του γέρου πλάτανου σε κυβίστηση. Τον Ιούνιο τραγουδούσαν για τη δικαιοσύνη των λόγων τους και μας έλεγαν ιστορίες για την αλήθεια της κομματικής τους ταυτότητας και μας πρότειναν λύσεις Δημοκρατίας για το ορθόν της άποψή τους. Αυτούς που τώρα μας προτείνουν ως λύση εκλογική είναι αυτοί που τον Ιούνιο τους περιέγραφαν ως την χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Τον Οκτώβριο ξύπνησαν από έναν τρανό λήθαργο και μέσα από εγκλεισμούς περί αριστερής δικαιοσύνης και πολιτικής ορθότητας θα τιμήσουν για μια ακόμα φορά αυτό που λοιδωρούσαν ως δογματικό, ως ξεπερασμένο, ως παλιακό.
Έτσι είναι αυτά, τότε ο Γέρο Πλάτανος και τώρα ο Κεμάλ. "Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ... Ενός νεαρού πρίγκιπα της ανατολής, Απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού, Που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ Και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων. Στης ανατολής τα μέρη μια φορά και έναν καιρό Ήταν άδειο το κεμέρι μουχλιασμένο το νερό. Στη μοσσούλη, τη βασσόρα στην παλιά τη χουρμαδιά Πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά. Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική Αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί. Τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή Κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει πως θ' αλλάξουν οι καιροί. Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά Ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά. Απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό... Κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό. Πέφτουν πάνω του τα στίφη σαν ακράτητα σκυλιά Και τον πάνε στον χαλίφη να του βάλει τη θηλιά. Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί, Πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή. Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί, Στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί. Πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά, Μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά. Σ' έναν μήνα σ' έναν χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ, Που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ: Νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί, Με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί. Καληνύχτα Κεμάλ αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ... Καληνύχτα" Οποιαδήποτε σύμπτωση με πρόσωπα αυτή τη φορά είναι πραγματική. Κύριοι...που πολιτεύστε πάντα με τη λογική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών, εμείς στην Πάτρα θα ψηφίσουμε την Κυριακή για τον ΤΌΠΟ μας, για τον ΔΉΜΟ μας και εσείς στην Αθήνα για τον δικό σας τόπο.
Ξημερώματα 11ης Οκτωβρίου Αντώνης Δ. Σκιαθάς