Την ανεξαρτητοποίησή του από την Δημοτική Παράταξη "Ώρα Πατρών" με επικεφαλής τον Γιώργο Ρώρο, γνωστοποίησε στη σημερινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας, ο Δημοτικός Σύμβουλος Γιάννης Λάμπρου.
Σε επιστολή του την οποία μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω, μεταξύ άλλων ο Γιάννης Λάμπρου, αφήνει σοβαρές αιχμές εναντίον του επικεφαλής για μια σειρά από θέματα, μεταξύ άλλων και τη στάση του κατά την περίοδο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Αναλυτικά η επιστολή ανεξαρτητοποίησης του κ. Λάμπρου:
Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο δήλωσα την ανεξαρτητοποίησή μου ως δημοτικός σύμβουλος. Απομένει μόνο ένας μήνας έως την ολοκλήρωση της δημαρχιακής περιόδου πράγμα που σημαίνει ότι πρακτικά δεν αλλάζει σχεδόν τίποτα. Εμπεριέχει όμως έναν πολιτικό συμβολισμό και ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η αυτοδιοίκηση αποτελούσε πάντα ένα εκκρεμές ανάμεσα στην πολιτική δράση και την προσωπική καταξίωση. Οι παρατάξεις αναδεικνύουν πρόσωπα και τα πρόσωπα δίνουν πολιτικό περιεχόμενο στις παρατάξεις. Σε αυτή τη διαδικασία, στο παρελθόν, πρωταγωνίστησαν συχνά πρόσωπα με άνωθεν επιλογή που χαρακτηρίζονταν όμως από χαμηλή ή και ανύπαρκτη κοινωνική αποδοχή.
Για αυτό, η κατεύθυνση του Σύριζα πριν την πρόσφατη εκλογική διαδικασία ήταν στη δημιουργία πλατιών πολιτικών σχημάτων στην αυτοδιοίκηση, με νέα και άφθαρτα πρόσωπα, κάτι που δεν ήταν μόνο κομματικό καθήκον αλλά κυρίως απαίτηση της κοινωνίας. Σε αυτή την κατεύθυνση κινηθήκαμε όλοι και όλες προκρίνοντας επιλογές προσώπων που μπορεί να βρίσκονταν ακόμα και εκτός των κομματικών τειχών αλλά εξέφραζαν πλατιά κοινωνικά στρώματα και είχαν τη δυνατότητα να συνθέσουν πολιτικές απόψεις με μοναδικό γνώμονα την ικανότητα επίλυσης των προβλημάτων της πόλης.
Ωστόσο, κάποιοι θεώρησαν και θεωρούν ακόμα τους εαυτούς τους αναντικατάστατους. Διακατέχονται από αυτό που περιγράφει εύστοχα ο λαός μας «καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη». Εξάντλησαν τη δράση τους στην ανάδειξη μεμονωμένων κακών, πράγματι, κειμένων.
Η αποκλειστική πολιτική της καταγγελίας, τους οδήγησε όμως αδιόρατα στην καταγγελία της πολιτικής. Αδυνατούν να κατανοήσουν σήμερα ότι για τη λακκούβα που βλέπουν στον δρόμο, για τον ξέχειλο κάδο σκουπιδιών, για το κυκλοφοριακό πρόβλημα, για τη λεηλάτηση του δημόσιου χώρου, για τον μαρασμό της πόλης και την απόγνωση των δημοτών η αιτία δεν είναι μόνο τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές. Πολιτικές που επιβάλλονται με κυβερνητικές ευθύνες πρώτιστα αλλά και πολιτικές που υιοθετούνται αναγκαστικά λόγω έλλειψης τοπικής αναπτυξιακής προοπτικής και οράματος.
Δεν φταίει ο κακός Δήμαρχος Πελετίδης για την έλλειψη χρηματοδότησης του Δήμου ούτε ο κακός αντιδήμαρχος Πετρόπουλος για τα χρόνια προβλήματα στα σχολεία. Ευθύνονται όμως γιατί άφησαν το νερό στα χέρια ιδιωτών αφού δίστασαν να πάρουν την ευθύνη διαχείρισης του φράγματος. Ευθύνονται γιατί δεν έβγαλαν μιλιά όταν η ανάπλαση του Λαδόπουλου έγινε τμήμα της προεκλογικής φιέστας του Περιφερειάρχη Φαρμάκη και των ΣΔΙΤ σχεδίων της κυβέρνησης ΝΔ.
Η απαίτηση για πλατιά πολιτικά σχήματα με νέα πρόσωπα εκφράστηκε ξεκάθαρα δια στόματος Τσίπρα ο οποίος δήλωσε έγκαιρα ότι ο Σύριζα στηρίζει στην Πάτρα την επιλογή Β. Αϊβαλή, στήριξη που δεν έχει αλλάξει έως σήμερα από όσα γνωρίζουμε.
Αντί όμως να ριχτούν όλοι στη μάχη της ψήφου, κάποιοι προτίμησαν την προσωπική ασφάλεια της μη έκθεσης και δηλώνουν εκ των υστέρων παρόντες. Δυστυχώς για αυτούς, το επόμενο μακρύ διάστημα θα είναι απόντες. Η ζωή όμως προχωράει και τα προβλήματα της Πάτρας συσσωρεύονται. Η αυτοδιοίκηση βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις και ο ρόλος της απαιτεί διαρκή αγώνα, συστράτευση, νέες συμμαχίες, καινούρια μέτωπα.
Η συνέχιση της αυτόνομης παρουσίας μιας παράταξης που έχει ήδη δοκιμαστεί επί τέσσερα χρόνια και έχει δείξει τα όριά της μόνο ως προσωπικό γινάτι μπορεί να ερμηνευθεί και όχι ως απόρροια συνεπούς πολιτικής ανάλυσης. Δυστυχώς, το έλλειμμα πολιτικής συγκεκριμένων προσώπων δεν χαρακτηρίζει μόνο τις τοπικές επιλογές. Εμείς θα κινηθούμε με βάση τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς λαμβάνοντας υπ όψιν τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, χωρίς όμως να περιχαρακώνουμε τη δράση μας.
Σε αυτόν τον αγώνα δεν περισσεύει κανείς και καμιά.
