Κάποιες φορές όταν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν διαπιστώνουμε ότι ζούμε μέσα στον
πραγματικό κόσμο για λίγο, για μερικά χρόνια, μέχρι να αποκτήσει η μνήμη μας ένα
άλμπουμ στιγμιοτύπων, ένα σύνολο αναμνήσεων και ύστερα περνάμε τη ζωή μας
ξεφυλλίζοντας ξανά και ξανά την τραχιά, πετρώδη, πυροφόρο συλλογή γεγονότων της
παιδικής μας ηλικίας.
Η αφήγηση του «Άγνωστοι Μεταξύ Μας» εκτυλίσσεται καθώς ο Άνταμ συναντά τον γείτονά
του, τον Χάρι, σε έναν σχεδόν άδειο ουρανοξύστη του Λονδίνου, ένα χαρισματικό αλλά
προβληματικό άτομο που αναζητά παρηγοριά στο αλκοόλ και τις ουσίες. Παρά την αρχική
απροθυμία του Άνταμ, μια τυχαία συνάντηση στο ασανσέρ της πολυκατοικίας τους
πυροδοτεί τη σπίθα περιέργειας και έλξης μεταξύ των δύο ανδρών. Καθώς η σχέση τους
εξελίσσεται, ο Άνταμ έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του και τα φαντάσματα της
παιδικής του ηλικίας. Οι επισκέψεις στο εγκαταλελειμμένο πατρικό του σπίτι, στη μικρή
επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσε, γίνονται πύλη για μνήμες που έχουν θαφτεί από
καιρό, όπου επανασυνδέεται με οράματα των αποθανόντων γονιών του.
Η ταινία διαδραματίζεται στο σύγχρονο Λονδίνο και ακολουθεί τον Άνταμ, έναν μοναχικό
τηλεοπτικό σεναριογράφο που ζει απομονωμένος. Στοιχειωμένος από την τραγική απώλεια
των γονιών του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μόλις δώδεκα ετών, ο Άνταμ
παλεύει με ανεπίλυτα συναισθήματα και μια αίσθηση αποσύνδεσης από τον κόσμο γύρω
του.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται το ταξίδι του Άνταμ προς την αυτογνωσία και την
αποδοχή της σεξουαλικότητάς του. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις του με τον Χάρι και την
αποθανούσα μητέρα του, ο Άνταμ αντιμετωπίζει την ταυτότητά του και έρχεται
αντιμέτωπος με την πολυπλοκότητα της αποδοχής του σεξουαλικού του προσανατολισμού.
Η ταινία περιηγείται με λεπτότητα σε θέματα αποδοχής, τόσο εσωτερικά όσο και
εξωτερικά, καθώς ο Άνταμ παλεύει με τα τραύματα του παρελθόντος και αγκαλιάζει τη
δυνατότητα αγάπης και σύνδεσης στο παρόν.
Η σχέση μεταξύ του Άνταμ και του Χάρι λειτουργεί ως καταλύτης για συναισθηματική
ανάπτυξη και θεραπεία και για τους δύο χαρακτήρες. Το παθιασμένο ειδύλλιό τους
ξετυλίγεται με φόντο το εσωστρεφές ταξίδι του Άνταμ, αναδεικνύοντας τη μεταμορφωτική
δύναμη της ανθρώπινης σύνδεσης στην υπέρβαση της απομόνωσης και της θλίψης. Μέσα
από τις κοινές τους εμπειρίες, ο Άνταμ και ο Χάρι βρίσκουν παρηγοριά και κατανόηση ο
ένας στον άλλον, προσφέροντας ελπίδα για λύτρωση και μια ανανεωμένη αίσθηση του
ανήκειν.
Εκτός από τη διερεύνηση της προσωπικής ταυτότητας και της συναισθηματικής επούλωσης,
το «All of Us Strangers» ο ελληνικός τίτλος «Άγνωστοι Μεταξύ Μας» αγγίζει επίσης
ευρύτερα θέματα σχετικά με την κοινωνική στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα και τον
αντίκτυπο των προκαταλήψεων του παρελθόντος στις προσωπικές σχέσεις. Οι συνομιλίες
του Άνταμ με τη μητέρα του αντικατοπτρίζουν με οδυνηρό τρόπο το χάσμα των γενεών στις
αντιλήψεις για την ομοφυλοφιλία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ενσυναίσθησης και της
αποδοχής στην προώθηση αυθεντικών και ειλικρινών σχέσεων.
«Αυτό που αγάπησα στο μυθιστόρημα του Τάιτσι Γιαμάντα ήταν η κεντρική μεταφορά: τι θα
γινόταν αν συναντούσες ξανά τους γονείς σου χρόνια μετά τον θάνατό τους και εκείνοι
είχαν την ίδια ηλικία με εσένα; Είναι ένας πολύ συγκινητικός τρόπος να εξερευνήσεις τη
φύση της οικογένειας. Αυτή ήταν η αφετηρία μου», λέει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος
Άντριου Χέιγκ.
Συνολικά, το " Άγνωστοι Μεταξύ Μας " είναι μια όμορφα σχεδιασμένη ταινία που συνθέτει
θέματα αγάπης, απώλειας και αυτογνωσίας με λεπτότητα και ευαισθησία. Το " Άγνωστοι
Μεταξύ Μας", σε σκηνοθεσία του Άντριου Χέιγκ ("45 Χρόνια", "Weekend") και βασισμένο
στο μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα Τάιτσι Γιαμάντα "Strangers", είναι μια
εξερεύνηση της μοναξιάς, της θλίψης και της μεταμορφωτικής δύναμης της ανθρώπινης
σύνδεσης, είναι ένα ενδιαφέρον μείγμα ρομαντισμού και φαντασίας που προσφέρει μια
αναζωογονητική προσέγγιση της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων σχέσεων.
«Η μεταφορά του βιβλίου ήταν μία μακροχρόνια και μερικές φορές επώδυνη διαδικασία.
Ήθελα να σκαλίσω το παρελθόν μου όπως κάνει και ο Άνταμ στην ταινία. Με ενδιέφεραν οι
περίπλοκες πτυχές της οικογενειακής και της ρομαντικής αγάπης, αλλά και η ξεχωριστή
εμπειρία μιας συγκεκριμένης γενιάς ομοφυλόφιλων που μεγάλωσαν στα ‘80s. Ήθελα να
μετακινηθώ μακριά από την παραδοσιακή ιστορία φαντασμάτων του βιβλίου και να
συναντήσω κάτι πιο ψυχολογικό, σχεδόν μεταφυσικό», σημειώνει ο δημιουργός της ταινίας.
Ένα από τα στοιχεία που ξεχωρίζουν στην ταινία είναι ο ρυθμός της. Ο σκηνοθέτης Άντριου
Χέιγκ κινείται με χάρη ανάμεσα σε στιγμές ήρεμης ενδοσκόπησης και έντονου
συναισθηματικού βάθους, επιτρέποντας στην αφήγηση να ξεδιπλωθεί οργανικά. Η ταινία
είναι λιτή, δεν βιάζεται ποτέ στην ανάπτυξη των χαρακτήρων ή στις κομβικές σκηνές,
επιτρέποντας μας να βυθιστούμε πλήρως στο πλούσιο μωσαϊκό της ιστορίας και στη
μελέτη της σύγχρονης δαιδαλώδους αστικής αλλοτρίωσης.
Επιπλέον, οι ερμηνείες στην ταινία είναι ζυγισμένες. Η συνύπαρξη μεταξύ των
πρωταγωνιστών του Άντριου Σκοτ και του Πολ Μεσκάλ είναι καθοριστική για την επιτυχία
του εγχειρήματος, οδηγώντας μας με ακρίβεια και αμεσότητα στις περιπλοκές της σχέσης
τους. Κάθε ηθοποιός προσδίδει βάθος και αποχρώσεις στους αντίστοιχους ρόλους του,
παρέχοντας αυθεντικές απεικονίσεις που συντονίζονται σε ένα βαθύ επίπεδο.
Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές μπορεί να βρεθούμε λίγο μετέωροι ανάμεσα σε ορισμένα
στοιχεία της πλοκής τα οποία είναι υπερβολικά διφορούμενα, αφήνοντας αναπάντητα
ερωτήματα να πλανώνται στον αέρα. Επιπλέον, η αντισυμβατική αφηγηματική δομή της
ταινίας μπορεί να μας κρατά αβέβαιους και αναποφάσιστους, καθώς απαιτεί ένα ορισμένο
επίπεδο υπομονής και προθυμίας να αγκαλιάσει κανείς τα πιο φανταστικά της στοιχεία.
Η οξυδερκής όμως οπτική του σκηνοθέτη και το ενδιαφέρον του για την παραμικρή
λεπτομέρεια είναι εμφανής σε κάθε καρέ, από την ατμοσφαιρική κινηματογράφηση μέχρι
το σχολαστικά σχεδιασμένο σκηνικό. Η ποιότητα των χαμηλότονων εικόνων ενισχύει την
απόκοσμη ατμόσφαιρα της ταινίας, προσδίδοντάς της γοητεία και βάθος. Ακόμα η μουσική
χρησιμεύει ως ένα ισχυρό εργαλείο αφήγησης, υπογραμμίζοντας την εσωτερική ταραχή
των χαρακτήρων και προσθέτοντας ένα επιπλέον επίπεδο στο ταξίδι τους.
Οι έρωτες που παίρνουν σάρκα και οστά, μέσα στην τρομερή σύγχρονη αλλοτρίωση που
ζούμε, κάποια στιγμή κάνουν τον κύκλο τους και όσο πιο δυνατός είναι ο έρως τόσο και πιο
μεγάλος ο κύκλος του. Ολοκληρώνονται δε αυτοί οι μεγάλοι έρωτες εκεί που σμίγει η
θάλασσα και ο ουρανός, εκεί που συναντιέται το μηδέν και το άπειρο. Οι έρωτες που δεν
σβήνουν ποτέ είναι μόνο οι ανολοκλήρωτοι και οι αιώνια ανεκπλήρωτοι.
