Ο σκοπός στη ζωή είναι να εκπαιδευτούμε, όχι να υποφέρουμε και να λιώνουμε, αλλά να χαιρόμαστε με τα απλά πράγματα και να ζούμε την ευτυχία εκτιμώντας τα ελάχιστα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τη χαρά δεν μας την προσφέρουν τα αντικείμενα, η χαρά ζει και ανασαίνει μέσα μας και αναζητά αφορμή να εκραγεί εντός μας.
O Χιραγιάμα στο «Υπέροχες Μέρες», εργάζεται στις δημόσιες τουαλέτες του Τόκιο, φροντίζοντας να είναι καθαρές. Ζει τον βίο του μέσα σε ένα επαναλαμβανόμενο τελετουργικό μοτίβο κάθε μέρα ξεκινώντας από τα χαράματα. Το χρόνο που μένει από τη δουλειά του τον μοιράζει στην αγάπη του για τη μουσική την οποία ακούει στο βανάκι του πηγαίνοντας και επιστρέφοντας στη δουλειά του και τα βιβλία. Ο Χιριγιάμα ακούει τραγούδια από τις συλλεκτικές του κασέτες από τη μεγάλη δισκοθήκη του rock 'n' roll. Από τον Οτις Ρέντινγκ μέχρι την Πάτι Σμιθ και από την Νίνα Σιμόν μέχρι τον Λου Ριντ. Ο ήρωάς μας αγαπάει και τα βιβλία του, στα οποία χάνεται λίγο πριν τον πάρει στην αγκαλιά της η κούραση της μέρα. Ακόμα αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην κηπουρική φροντίζοντας και φωτογραφίζοντας το δένδρο, τα κλαδιά και τα φύλλα τος.
Ο Τακάσι ο βοηθός του Χιραγιάμα είναι λίγο επιπόλαιος, αμελής και πάντα βρίσκεται σε δικούς του προσωπικούς ρυθμούς. Μια νεαρή γυναίκα η Άγια, κάποια στιγμή, συναντά τον νεαρό βοηθό του Χιραγιάμα κι αρχίζουν, χρησιμοποιώντας συνήθως το βανάκι της δουλειάς να βγαίνουν, ο Χιραγιάμα από συμπάθεια χρηματοδοτεί τις εξόδους των νεαρών.
Αλλά και ο ίδιος ο καθαριστής ανταλλάσει μηνύματα και ματιές με μια γυναίκα που τρώει μεσημεριανό σ’ ένα πάρκο. Η Άγια και ο Χιραγιάμα συναντιούνται για την επιστροφή μιας κασέτας και η νεαρή γυναίκα φιλοδωρεί με ένα τρυφερό φιλί τον ήρωά μας κάτι που γι αυτόν είναι απρόσμενο και συγκινητικό. Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στον ελεύθερο χρόνο του βλέπουμε τον Χιραγιάμα να πλένει τα ρούχα του, να βγάζει φωτογραφίες το δέντρο του, να καθαρίζει το διαμέρισμά του, να αγοράζει κάποιο καινούργιο βιβλίο πριν εμφανιστεί ξαφνικά μπροστά του η Νίκο η ανιψιά του η οποία την έχει κοπανήσει από το σπίτι της πλούσιας εν διαστάσει αδελφής του. Αφήνει την Νίκο να τον συνοδεύσει στη δουλειά τις επόμενες δύο μέρες. Οι δυο τους φωτογραφίζουν τα δέντρα στο πάρκο και κάνουν ποδηλατάδα παρέα. Τελικά, η Κέικο έρχεται να πάρει την Νίκο με αυτοκίνητο με σοφέρ. Η Κέικο δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο αδελφός της είναι καθαριστής δημόσιας τουαλέτας και του ζητά να επισκεφτεί τον πατέρα τους, ο οποίος είναι άρρωστος. Αρνείται, αλλά αγκαλιάζει την αδερφή του. Καθώς φεύγουν, ο Χιραγιάμα αρχίζει να κλαίει απαρηγόρητα.
Εξ άλλου όπως λέει σε κάποια στιγμή
-Ο κόσμος αποτελείται από πολλούς κόσμους. Κάποιοι συνδέονται, κάποιοι όχι.
Ο Τακάσι την κοπανάει από τη δουλειά χωρίς εξηγήσεις και μια παρεξήγηση στο γνωστό εστιατόριο οδηγεί τον Χιραγιάμα σε απόγνωση λίγο πριν δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις και πάρουν πάλι τα πράγματα τον δρόμο τους.
Ο Χιραγιάμα ακούει τη Νίνα Σιμόν να τραγουδάει το Feeling Good καθώς ξεκινά μια νέα εβδομάδα οδηγώντας το φορτηγό του στο δρόμο για τη δουλειά, η έκφρασή του εναλλάσσεται μεταξύ άκρατης χαράς και ασυγκράτητης θλίψης.
Το Υπέροχες Μέρες είναι μια δραματική ταινία του 2023, γεμάτη λυρισμό σε σκηνοθεσία του 77χρονου Βιμ Βέντερς (Τα Φτερά του Έρωτα, Παρίσι, Τέξας, Ένας Αμερικανός Φίλος) , σε σενάριο που έγραψαν ο ίδιος ο σκηνοθέτης και ο Τακούμα Τακασάκι. Είναι συμπαραγωγή μεταξύ Ιαπωνίας και Γερμανίας, η ταινία συνδυάζει τέσσερις διηγήσεις και πρωταγωνιστεί ο Κότζι Γιακούσο. Το φιλμ κέρδισε το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής και του ανδρικού ρόλου (Κότζι Γιακούσο) στο φεστιβάλ των Καννών.
Το «Υπέροχες Μέρες» επικεντρώνεται σ’ έναν φαινομενικά καθημερινό πρωταγωνιστή που υποδύεται με ήρεμη χάρη και τρυφερότητα ο Κότζι Γιακούσο . Η καθημερινή του ρουτίνα, που αποτυπώνεται σχολαστικά μέσα από τον φακό του Βέντερς, γίνεται ένας καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζεται η ουσία της απλότητας της ζωής. Μέσα από τις αλληλεπιδράσεις και τις συναντήσεις του, αναδύεται ένα πλούσιο μωσαϊκό ανθρώπινων συναισθημάτων και δεσμών, αναδεικνύοντας τη μεταμορφωτική δύναμη της ανθρώπινης επαφής. Το θέμα της ταινίας είναι ο εορτασμός του συνηθισμένου. Η αγάπη του πρωταγωνιστή για τη φωτογράφηση δέντρων, την ακρόαση μουσικής και την εμβάθυνση στη λογοτεχνία λειτουργεί ως μεταφορά για την εύρεση παρηγοριάς και νοήματος στις φαινομενικά πεζές πτυχές της ζωής.
Η σκηνοθετική μαεστρία του Βέντερς, επανέρχεται στο επίπεδο των σπουδαίων ταινιών του και προσδίδει σε κάθε καρέ μια αίσθηση ήρεμης περισυλλογής, επιτρέποντας μας να βυθιστούμε πλήρως στον κόσμο του πρωταγωνιστή. Από το λεπτό παιχνίδι του φωτός και της σκιάς μέχρι τα γαλήνια τοπία που καταγράφει η κάμερα, κάθε οπτικό στοιχείο συμβάλλει στη διαλογιστική ατμόσφαιρα της ταινίας. Κεντρικό ρόλο στην αφήγηση παίζουν οι συναντήσεις που έχει ο πρωταγωνιστής. Μέσα από αυτές τις τυχαίες συναντήσεις, η ταινία εξερευνά τις περιπλοκές των ανθρώπινων σχέσεων και τον βαθύ αντίκτυπο ακόμη και των πιο σύντομων αλληλεπιδράσεων. Κάθε χαρακτήρας, όσο φευγαλέα κι αν είναι η εμφάνισή του, αφήνει μια μόνιμη εντύπωση, υπογραμμίζοντας τη διασύνδεση όλων των ατόμων στο μωσαϊκό της ζωής.
Οι «Υπέροχες Μέρες» σκιαγραφούν στην καθολική λαχτάρα για ανθρώπινη επαφή και τη μεταμορφωτική δύναμη της γνήσιας σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων. Είτε μέσα από μια απλή στιγμή γέλιου είτε μέσα από μια σιωπηλή ανταλλαγή βλεμμάτων, ο Βέντερς αποτυπώνει τις αποχρώσεις των ανθρώπινων συναισθημάτων, υπενθυμίζοντας μας την ομορφιά που ενυπάρχει στις πιο απλές χειρονομίες.
Σε έναν κόσμο που συχνά χαρακτηρίζεται από ακατάσχετο χάος, συνεχές άγχος και επαναλαμβανόμενο θόρυβο, το «Υπέροχες Μέρες» μας υπενθυμίζει ότι πρέπει που και που να κάνουμε μια παύση, να αναπνεύσουμε και να εκτιμήσουμε τις απλές χαρές που μας περιβάλλουν καθημερινά και που τις περισσότερες μέρες τις προσπερνούμε χωρίς να τους ρίξουμε μια ματιά, χωρίς να τους δώσουμε μια σταλιά προσοχή. Γιατί χαρά στη ζωή μπορεί να μας προσφέρει μόνο μια καινούργια αρχή ή η καινούργια ματιά σε παλιά πράγματα.
