Συγκέντρωση έξω από το σούπερ μάρκετ στην Τριών Ναυάρχων, όπου ακρωτηριάστηκε το δάχτυλο εργαζόμενης πραγματοποίησαν νωρίτερα άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Το απόγευμα της Τετάρτης 17 Απρίλη, ημέρα απεργίας, ένα ακόμα περιστατικό στα αναρίθμητα πλέον “ατυχήματα” σε χώρους εργασίας έρχεται να προστεθεί, με τον ακρωτηριασμό δακτύλου εργαζόμενης στην μεγάλη πατρινή αλυσίδα σουπερμάρκετ «Ανδρικόπουλος». Οι βαρύτατοι τραυματισμοί, οι ολοένα και αυξανόμενοι θάνατοι στα εργασιακά κάτεργα, τα εξαντλητικά ωράρια, η ελαστικότητα της εργασιακής συνθήκης που σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης γίνεται όλο και πιο επισφαλής προς όφελος των αφεντικών, συνθέτουν αυτόν τον βάναυσο και θανατηφόρο καμβά για τους ανθρώπους της τάξης μας που βλέπουν την επιβίωσή τους να γίνεται δυσκολότερη καθώς η καπιταλιστική κρίση διογκώνεται. Αποτέλεσμά της, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι άθλιες συνθήκες και τα προαναφερόμενα πολυάριθμα “ατυχήματα”-δολοφονίες στον βωμό του κέρδους των αφεντικών.
Μη ξεχνάμε πως όλο αυτό το διάστημα οι μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ αύξησαν εκθετικά τα καθαρά κέρδη τους, μέσω της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων αδιαφορώντας πλήρως για την υγεία των εργαζομένων σε αυτές, ενώ τώρα, που η ακρίβεια τινάζεται στα ύψη, η ευκαιρία αυτή για κερδοφορία έχει φτάσει στο ζενίθ. Το κράτος από τη δικιά του πλευρά έχει συνεισφέρει στο να διατηρήσει και να πολλαπλασιάσει αυτή την ευκαιρία, μονιμοποιώντας την, με τους αντεργατικούς νόμους Γεωργιάδη-Χατζηδάκη, τα κουπόνια επιβίωσης που ουσιαστικά νομιμοποιούν την οικονομική αφαίμαξη και παροτρύνουν την εργατική τάξη και τους “από τα κάτω” να αποδεχτούν αυτή τη πραγματικότητα, την επισφαλή εργασία και τα θανατηφόρα ατυχήματαστους χώρους της δουλειάς, ποινικοποιώντας παράλληλα τις αντιδράσεις και τον αγώνα ενάντια στη καπιταλιστική αυτή λαίλαπα (με τα φακελώματα συνδικαλιστών/τριών, την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για κάλεσμα απεργίας με συνέπεια τη νομιμοποίηση της απεργοσπασίας και τις διώξεις εργαζομένων). Είναι ξεκάθαρο, πλέον, πως μια δεκαετία και πάνω κρίσης το κράτος και το κεφάλαιο την αξιοποιούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους και να εγκαθιδρύσουν στο κοινωνικό σύνολο μια συνθήκη σιωπής και αποδοχής αυτής της πραγματικότητας, θεμελιώνοντας έτσι τα καπιταλιστικά αξιακά της εξατομίκευσης, της κοινωνικής ανέλιξης επί πτωμάτων, αυξάνοντας την ταξική εκμετάλλευση και τη καταπίεση.
Ως αγωνιζόμενα από τα κάτω κοινωνικά υποκείμενα στεκόμαστε απέναντι σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία, σε κάθε τραυματισμό ή θάνατο ανθρώπων της τάξης μας στο βωμό του κέρδους, συνολικότερα στο κράτος και το κεφάλαιο που επιβάλλουν τη κοινωνική πραγματικότητα του θανάτου, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και των πολέμων. Να κάνουμε πράξη την αυτοοργάνωση στους χώρους της δουλείας και σε κάθε κοινωνικό πεδίο ενάντια σε κράτος και αφεντικά, με γνώμονα την αλληλεγγύη και την ισότητα. Να αντισταθούμε στον θάνατο και την εξαθλίωση που επιβάλλει η καπιταλιστική πραγματικότητα και να δομήσουμε κοινότητες αγώνα για έναν ελεύθερο κόσμο.
