Του Νίκου Κοντοέ, τ. πρόεδρου ΟΛΠΑ, τ.προέδρου του ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδας
Το κρίσιμο σταυροδρόμι της Νέας Αριστεράς και η ανάγκη για συμπόρευση των δυνάμεων της Ανανεωτικής, Ριζοσπαστικής και οικολογικής αριστεράς!
Η εκλογή Κασσελάκη το Σεπτέμβριο του 2023 μετά την συντριπτική ήττα, ήταν φανερό ότι θα οδηγούσε την ανανεωτική, ριζοσπαστική και οικολογική αριστερά στην σοβαρότερη κρίση της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Προσωπικά, Έχοντας διαβάσει κάποια από τα προηγούμενα δημοσιεύματά του, της περιόδου των μνημονίων, και παρατηρώντας το κακόγουστο επινίκιο Show της εκλογής του, χωρίς καμία αναφορά στην αριστερά, τις αρχές και τις αξίες της, ήμουν πεπεισμένος, ότι ο Σύριζα-ΠΣ θα οδηγηθεί, υπό την ηγεσία του, στον πολιτικό εκφυλισμό και την απαξίωση. Και ότι θα υπήρχε προφανής κίνδυνος να διασύρει την Ανανεωτική, οικολογική και Ριζοσπαστική Αριστερά στο σύνολο της, πράγμα που τελικά, δυστυχώς, δεν απεφεύχθη.
Αυτός υπήρξε και ο λόγος της άμεσης αποχώρησης μου από τον Σύριζα, τότε, αμέσως, μετά την εκλογή Κασσελάκη.
Η δημιουργία της Νέας Αριστεράς στη συνέχεια πυροδότησε την ελπίδα και καλλιέργησε προσδοκίες για μερικό, τουλάχιστον, έλεγχο των άκρως αρνητικών εξελίξεων και για τη δημιουργία προϋποθέσεων ανάταξης. Με τη Νέα γενιά πρωτοπόρους και πρωταγωνιστές. Αυτό που ο Τσίπρας στην παραίτηση του περιέγραψε ως Νέο κύμα για χάρη του οποίου παραμέρισε.
Δυστυχώς όσα ακολούθησαν δεν επιβεβαίωσαν αυτή την ελπίδα και προοπτική.
Η απήχηση που φαίνεται να έχει η ΝΑ όπως αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές με το ισχνό 2,45% με τάση περαιτέρω συρρίκνωσης, σύμφωνα με την συντριπτική πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων μετεκλογικά, δεν δικαιώνει, προς το παρόν τουλάχιστον, αυτές τις προσδοκίες.
Τα αίτια της φθίνουσας πορείας της ανανεωτικής Αριστεράς στο σύνολο της, από την ήττα του 2019 και μετά, είναι πολλά. Κυριότερα των οποίων ότι δεν κατάφερε να διατυπώσει νέα πειστική ρεαλιστική κυβερνητική πρόταση και εκείνο της πολυδιάσπασης που έχει χαρακτήρα προπατορικού αμαρτήματος για την αριστερά από το οποίο δεν φαίνεται να μπορεί, εύκολα, να απαλλαγεί.
Άλλο σημαντικό αίτιο ήταν, κατά την άποψη μου, οι υπερβολικές υποσχέσεις και οι ουτοπικές προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν από τον Σύριζα, κυρίως πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης το 2015 αλλά και κατά το πρώτο εξάμηνο της άσκησης της. Αυτές οδήγησαν, αναπόφευκτα στην ασυνέπεια λόγων και έργων, διαβρώνοντας σε βάθος και πλήττοντας βαρειά την αξιοπιστία συνολικά της Αριστεράς μέχρι και σήμερα!
Θυμίζω, την κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, την αναζήτηση κεφαλαίων, εκτός Ευρωπαϊκού πλαισίου,στη Ρωσική Δούμα, την θεατρικού και δη επιθεωρησιακού χαρακτήρα, απόπειρα κατάληψης του Νομισματοκοπίου κλπ.
Ευτυχώς η σύνεση και οξυδέρκεια του Τσίπρα και του οικονομικού επιτελείου με επικεφαλής τον Ευκλειδη Τσακαλώτο οδήγησαν στον επώδυνο και αναγκαίο συμβιβασμό του 2015 και σε μία συνετή, επωφελή για τη χώρα άσκηση πολιτικής που κατόρθωσε και ενσωμάτωσε, εν μέσω μνημονίων, σημαντικά φιλολαϊκά χαρακτηριστικά. Σε ιδιαίτερα δύσκολες μνημονιακές συνθήκες όπως περιγράφονται ανάγλυφα στο εξαιρετικό βιβλίο του Ε. Τσακαλώτου, με την εύστοχο τίτλο « με την πλάτη στον τοίχο».
Προφανώς κατά τη διακυβέρνηση του Σύριζα έγιναν και άλλα σημαντικά λάθη που συνέβαλαν στην ήττα και την απώλεια της εξουσίας το 2019 με το πρωτοφανές, πάντως, για κόμμα που άσκησε μνημονιακές πολιτικές ποσοστό 31,53% που εξέπληξε δυσάρεστα το αντισύριζα μέτωπο.
Όμως,παρά τα λάθη, η συνολική πορεία του του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τα συνολικά αποτελέσματα της διακυβέρνησης του αποτιμώνται με σαφές, καθαρό θετικό πρόσημο.
Αναφέρω εν τάχει, τα σημαντικότερα, τα «μεγάλα μεγέθη», για να δανειστώ την έκφραση από την συγκινητική επιστολή του μεγάλου μας συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη προς τον Κουτσούμπα, λίγο πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια.
Σημειώνω λοιπόν, τα μεγάλα μεγέθη της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτο την έξοδο από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια με παράλληλη σημαντική άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, αντιστρέφοντας συγχρόνως την πορεία μείωσης του ΑΕΠ των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων και επιτυγχάνοντας μάλιστα μικρή αύξηση του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις των δανειστών, τις τρόικας και των εσωτερικών συμμάχων της!
Δεύτερο την άκρως πετυχημένη ρύθμιση του χρέους μέχρι το 2032 που παρείχε στη Χώρα ένα επαρκές χρονικό περιθώριο σε ασφαλές οικονομικό περιβάλλον για ανάταξη και ανάκαμψη της οικονομίας της.
Τρίτο την επίτευξη του σημαντικού αποθεματικού των 37 δις που συνέβαλε αποφασιστικά στη μείωση των επιτοκίων δανεισμού της Χώρας, με ταυτόχρονη ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, με κορωνίδα την πρόσβαση στο σύστημα υγείας κάθε πολίτη ανεξάρτητα από την ασφαλιστική του κατάσταση.
Τέταρτο την Ιστορικής σημασίας συμφωνία των Πρεσπών παρά τη λυσσαλέα αντίδραση και τον ακραίο λαϊκισμό της Ακροδεξιάς και του Αντισύριζα μετώπου!
Και πέμπτο το γεγονός ότι η διακυβέρνηση, για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, ασκήθηκε χωρίς ίχνος σκιάς σκανδάλων, διαφθοράς ή διαπλοκής όπως αποδείχθηκε από τους εξαντλητικούς ελέγχους της διψασμένης για εκδίκηση σημερινής κυβέρνησης και της χειραγωγούμενης από αυτήν δικαιοσύνης.
Αυτά θα κρατήσει και θα καταγράψει η Ιστορία για την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μάλλον θα αγνοήσει τους αργυρώνητους κονδυλοφόρους της διαπλοκής και διαφθοράς των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης του Αντισύριζα μετώπου.
Οι πρόσφατες αναφορές της Μέρκελ στα απομνημονεύματατης συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης!
Ωστόσο, ακόμη περισσότερα λάθη έγιναν στην περίοδο της αντιπολίτευσης 2019-2023.
Εκεί, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, ο Σύριζα δεν κατάφερε να συγκροτήσει και να αντιπαραθέσει ένα πειστικό εναλλακτικό φιλολαϊκό σχέδιο διακυβέρνησης απέναντι στο Βαλκανικού τύπου λαϊκίστικο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που εφαρμόζει η σημερινή Κυβέρνηση.
Δεν κατάφερε να εναρμονίσει τον προγραμματικό του λόγο στις απαιτήσεις των νέων συνθηκών που δημιούργησε η Πανδημία και να εκτιμήσει το πλεονέκτημα που απέκτησε, εξ αυτού, η κυβέρνηση με τη διαχείριση επιπρόσθετων κονδυλίων 50 δις από Ευρωπαικούς πόρους, χωρίς τους μνημονιακούς περιορισμούς.
Συνέπεια αυτού υπήρξε η πολυγλωσσία, οι διαφορετικές και συχνά αντικρουόμενες, τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών στα έτσι και αλλοιώς εχθρικά διακείμενα ΜΜΕ, στα ζητήματα της διαχείρησης της Πανδημίας, της αποτίμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, της αντιπολιτευτικής στρατηγικής και άλλα, με αποκορύφωμα τη δήλωση Καντρούγκαλου για το συνταξιοδοτικό τρείς μέρες πριν τις εκλογές.
Όλα αυτά προκάλεσαν προβληματισμό, έσπειραν σύγχυση και απογοήτευση στους πολίτες και τους απομάκρυναν από την κάλπη του Σύριζα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών υπήρξε το αναπάντεχο απογοητευτικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2023!
Επανερχόμενος στην ΝΑ και τη σύντομη πολιτική της διαδρομή, νομίζω ότι πολιτεύθηκε έντιμα αλλά δεν απέφυγε σημαντικά λάθη.
Το κυριότερο, κατά την άποψη μου ότι αποποιήθηκε την θετική πολιτική κληρονομιά της διακυβέρνησης του Σύριζα στην οποία αναφέρθηκα πιό πάνω.
Από αυτή την ΘΕΤΙΚΗ πολιτική κληρονομιά η Νέα Αριστερά είχε όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να διεκδικήσει το μερίδιο που της ΑΝΑΛΟΓΕΙ καθώς εννέα από τους έντεκα σημερινούς βουλευτές της υπήρξαν πρωτοκλασάτοι υπουργοί της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με προεξάρχοντα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, και συνέβαλαν, τα μέγιστα, στη δημιουργία της.
Αντί αυτού όλα τα κορυφαία στελέχη, αμέσως μετά τη διάσπαση και τη δημιουργία της ΝΑ, πάσχιζαν και πασχίζουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από το σύνολο της πολιτικής κληρονομιάς του Κυβερνητικού Σύριζα. Το ΜΟΤΟ ήταν και είναι ότι η ΝΑ δεν αποτελεί έναν καλό ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό, είναι κάτι το εντελώς νέο, λες και προέκυψε από παρθενογέννεση, που δεν έχει καμμία σχέση με τον σύριζα.
Παραχώρησε έτσι γόνιμο πολιτικό έδαφος για να αναπτυχθούν και να βρουν απήχηση,στον κόσμο του Σύριζα οι θεωρίες, για αποστασία και κλοπή εδρών από τον νόμιμο ιδιοκτήτη!
Και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών υπήρξε οδυνηρό για όλους μας.
Σήμερα, μετά και τις εξελίξεις στον όμορο ιδεολογικά χώρο του Σύριζα, βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι και καλούμαστε να αναστοχαστούμε, να αποσαφηνίσουμε και να επανακαθορίσουμε τη φυσιογνωμία του πολιτικού μας φορέα καθώς και να καθορίσουμε τη στρατηγική των συμμαχιών μας.
Πρωτίστως πρέπει να αποτιμήσουμε αν απέδωσε και αν προσέφερε θετικά ή αρνητικά στην Ελληνική κοινωνία και στα οικονομικά ασθενέστερα τμήματα της η εμπειρία της «κυβερνώσας αριστεράς».
Εάν προτιμούμε ένα μικρό κόμμα ιδεολογικής καθαρότητας και συνέπειας κατά τα πρότυπα της ΕΑΡ ή του ΚΚΕ ες, ή ένα ευρύτερο σχήμα πολιτικής ενότητας όπως ο ΣΥΝ της Αριστεράς και της προόδου, που εμπνεύστηκαν οι Φλωράκης και Κύρκος, υπερβαίνοντας με γενναιότητα και διορατικότητα, τότε, τις πολύ μεγάλες ιδεολογικές, πολιτικές και προσωπικές διαφορές.
Που είχε σαν συνέχεια και μετεξέλιξη του ΣΥΝ το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και την κυβερνώσα Αριστερά!
Προσωπικά τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ μιας ευρείας πολιτικής συμμαχίας των υφιστάμενων κομμάτων της Αριστεράς.
Υπέρ της συνύπαρξης, ισότιμα, συγγενών ιδεολογικών ρευμάτων της αριστεράς, της οικολογίας και του προοδευτικού τμήματος της σοσιαλδημοκρατίας σε εννιαίο συμμαχικό σχήμα που με τη δημοκρατική του συγκρότηση, θα διευκολύνει τις πολιτικές συνθέσεις και θα οικοδομεί την πολιτική ενότητα στη δράση.
Θεωρώ ότι η διακυβέρνηση της χώρας μεροληπτικά υπέρ των συμφερόντων των πολλών, του περιβάλλοντος και της ειρήνης και όχι ο πάση θυσία κυβερνητισμός πρέπει να αποτελούν, καταστατικά, τον κυρίαρχο στόχο του συμμαχικού αυτού σχήματος.
Η Νέα Αριστερά πρέπει να πρωτοπορήσει , να πρωτοστατήσει και να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της προσπάθειας για συμπόρευση των προοδευτικών δυνάμεων και της συγκρότησης ενός τέτοιου εναλλακτικού προοδευτικού, ρεαλιστικού σχεδίου για τη διακυβέρνηση της χώρας!
Η επικείμενη εκλογή προέδρου Δημοκρατίας και η προτεινόμενη υποψηφιότητα της Λούκας Κατσέλη αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα μικρό βήμα στην κατεύθυνση της συμπόρευσης των προοδευτικών δυνάμεων και παράλληλα για ένα μεγάλο βήμα για την συγκρότηση μιας ισχυρής Ριζοσπαστικής, ανανεωτικής και οικολογικής αριστεράς που έχει απόλυτη ανάγκη η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και η Χώρα!