Συνέντευξη στον Γιάννη Βέλλη, για το PERITHORIO MAG
Πρωτοεμφανίζεσαι στην λογοτεχνία το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης.
Πράγματι, με αυτό υπογράφω την πρώτη συλλογή διηγημάτων μου, τα «Μαθήματα Κηπουρικής», στις εκδόσεις Σοκόλη. Θυμάμαι τις αντιρρήσεις που είχε η Αθηνά Σοκόλη, μα και την συγκίνηση του Αλέκου Αργυρίου όταν αντίκρισε το ονοματεπώνυμο του πατέρα μου στην κατοχή , όταν παράνομος, έκρυβε το αληθινό του όνομα Γιώργος Μαγριπλής. Ήταν ο καπετάν Φώτης της εθνικής αντίστασης, καπετάνιος διλοχίας του ΕΛΑΣ. Με τον Αλέκο Αργυρίου ήταν παιδικοί φίλοι, κουμπάροι και μέχρι το τέλος της ζωής τους αγαπητοί. Η κρίση του Αλέκου Αργυρίου ήταν θετική και αυτό μου έδωσε θάρρος. Σε αυτό έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και οι συμβουλές του φίλου ποιητή και συγγραφέα Αργύρη Χιόνη. Του έστειλα το βιβλίο στο Θροφαρί Κορινθίας, που έμενε . Μου τόνισε την αξία της αφαιρετικότητας και με ενθουσιασμό με παρακίνησε να συνεχίσω να γράφω. Έτσι και έκανα και χωρίς το ψευδώνυμο πια.
Το 2010 κυκλοφορεί η ποιητική σου συλλογή «Χρώμα και Λόγος».
Πρόκειται για μια αυτοτελή ποιητική απόπειρα στο ρυθμό του Haiku με τίτλο: «Στα τέταρτα του χρόνου», που διαλέγεται με την «Προσκυνηματική έξοδο», μια ζωγραφική ενότητα της φίλης εικαστικού Αγγελικής Κοκονάκη (ΑΣΚΤ). Σίγουρα δεν ταυτίστηκαν οι δουλειές μας, διατήρησαν την αυτοτέλειά τους, στο πλαίσιο της πειθαρχίας ενός διαλόγου, στην υπακοή της σειράς , στην αντίστοιχη προσπάθεια αφαίρεσης καρποφόρησε μια γλυπτική του λόγου και της εικόνας. Σπουδαίο ρόλο στο όλο εκδοτικό εγχείρημα από τις εκδόσεις Αντώνη Σταμούλη (που εξέδωσα την πλειονότητα, μέχρι σήμερα, των επιστημονικών μου βιβλίων), έπαιξε η πολύτιμη καθοδήγηση του ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια. Ήταν μια πανάκριβη έκδοση , κάτι που δύσκολα γίνεται στην εποχή μας.
Την επόμενη χρονιά το 2011 εκδίδεται η δεύτερη συλλογή διηγημάτων σου, οι «Κρυφές Ενοχές».
Ναι και είναι στα αλήθεια κρυφές, που ενυπάρχουν σε όλους μας, ενοχές. Φυσικά μέσα από τα μάτια της ψυχής του καθένα χαρακτηρίζονται κάπως. Ουσιαστικά το συλλογικό προσλαμβάνεται από το κοινωνικό υποκείμενο με βάση το πολιτισμικό επίπεδο πρόσβασης στην εικόνα του χρόνου. Προσωπικά δεν αποποιήθηκα ποτέ ότι είμαι διδάκτορας της Κοινωνιολογίας , κάτι που το έκανα με χαρά και το υπηρέτησα με σεβασμό σε κάθε εκδοχή της δημιουργικότητάς μου.
Ακολουθούν το 2012 οι «Δέκα μικρές εικονογραφημένες ιστορίες».
Ήταν θα έλεγα μια γενναία απόφαση του εκδότη Γ. Γκέλμπεση, καθότι το κόστος της έκδοσης ήταν μεγάλο, ιδιαίτερα για μια περίοδο κρίσης. Το έκανε όμως με διάθεση και έτσι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Νέος Αστρολάβος – Ευθύνη στην Αθήνα. Κάθε ιστορία εικονογραφείται από ένα έργο του εξαιρετικού ζωγράφου και μουσικού Παντελή Σταματέλου. Είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και η αίσθηση πάντα του πολύτιμου μένει στην μνήμη και την καρδιά μου. Με τον Παντελή μοιραστήκαμε έντονες στιγμές και τα όλο εγχείρημα μοιάζει με παιδικό παιχνίδι που διακρίνεται για την ειλικρίνεια, την καθαρότητα και την αγάπη.
Το 2014 εκδίδεται το fanzine «Ιπτάμενος και ανεξέλεγκτος».
Ήταν μια περιορισμένη αυτοέκδοση με την πρωτοβουλία της αγαπητής φίλης και κορυφαίας σκιτσογράφου, Τέτης Σώλου, που έκανε την εικονογράφηση. Για μένα ήταν μεγάλη η χαρά της συνάντησης. Έβλεπα για πρώτη φορά και μάλιστα με εικόνες, συγκεκριμένα κόμικ, ένα κείμενό μου. Ήταν σαν μια ταινία μικρού μήκους και μου πρόσφερε μεγάλη ικανοποίηση. Θυμάμαι είχα πάει στην Θεσσαλονίκη, που η Τέτη έκανε παρουσίαση των έργων της. Εκεί το πρωτόπιασα στα χέρια μου. Ήταν υπέροχο.
Συνεχίζεις το 2016 με τα «Καναπεδάκια της ανεργίας».
Έχω και προσωπικά βιώσει την έννοια. Είμαι από τους τυχερούς πανεπιστημιακούς συνεργάτες (ν /407), που μένω επί ξύλου κρεμάμενος με τις αποφάσεις για περικοπή των πανεπιστημιακών τμημάτων και τις υποδείξεις της μνημονιακής συνταγής. Χωρίς αποζημίωση, με τρία μικρά παιδιά , στο ταμείο ανεργίας και να με ρωτάνε τι είναι επίκουρος καθηγητής. Ευτυχώς η όλη κατάσταση αποβαίνει δημιουργικά και όχι με την θλίψη και την απογοήτευση που μου χάρισε η τύχη μου. Είναι η εποχή που αποφασίζω με ένα αδελφικό φίλο , τον Γιάννη Σαμπαζιώτη και ξεκινάμε την Ωδή Ελαίου, που σηματοδοτεί έκτοτε την κύρια ενασχόλησή μου για τα προς το ζην. Αγρότης και μάλιστα ελαιοπαραγωγός. Τα Καναπεδάκια της ανεργίας είναι εικόνες και ιστορίες από την αστική και αγροτική Ελλάδα της υπερκατανάλωσης και της κρίσης που ακολούθησε. Ουσιαστικά ένα γκροτέσκο ψηφιδωτό της εποχής.
Μετά από αρκετά χρόνια επανέρχεσαι το 2024 με το «Ένα καράβι με σημαία ελληνική».
Μεσολάβησαν κάποια χρόνια σιωπής. Ήταν χρόνια οικονομικής κρίσης και αυτό φαινόταν παντού. Δεν μπορούσα να δεχτώ και το γεγονός ότι για να εκδώσεις, αφού δεν ανήκες στο λεγόμενο σταρ σύστεμ της λογοτεχνίας, θα έπρεπε να πληρώσεις για την δουλειά σου. Είχα την τύχη όμως να γνωρίσω τον Περικλή Δουβίτσα, οι παραπάνω φόβοι εξανεμίστηκαν, ένοιωσα εμπιστοσύνη αλλά και την διαβεβαίωση ότι εκτιμά την πέννα μου. Έτσι αφέθηκα στο ταξίδι αυτό και το χαρήκαμε πανηγυρικά, ιδιαίτερα όταν κυκλοφόρησε. Την παρουσίαση την κάναμε στην Νεφέλη , στην Σμολένσκυ 22, στα Εξάρχεια με το συγκρότημα Όστρια και την μουσική τους. Υπήρχαν και κινηματογραφικές παρουσίες από τον Η. Κεφάλα, τον Ά. Καλογερόπουλο, τον Γ. Βέη , τον Π. Χατζημωυσιάδη και τον Σ. Κακίση. Μια μαγική βραδιά. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του το Καράβι και όλα δείχνουν πως πιάνει λιμάνι σε πολλά μέρη της χώρας. Προσωπικά θεωρώ πως ταξιδεύω μαζί του αν και ήδη ετοιμάζω το επόμενο … Νομίζω πως θα έχει τον τίτλο Μαύρη Λιμουζίνα, χωρίς να είναι αυτό δεσμευτικό και φυσικά θα είναι ξανά μικροδιηγήματα , αφού αυτή η μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης με σαγηνεύει και την υπηρετώ ολοψύχως.
Ο Δημήτρης Γ. Μαγριπλής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και από το 2000 κατοικεί στην Κυπαρισσία του νότου. Σπούδασε Πολιτικές επιστήμες (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και Κοινωνική θεολογία (ΕΚΠΑ). Το 1999 αναγορεύτηκε Διδάκτορας της Κοινωνιολογίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο). Έχει εκδώσει αρκετές επιστημονικές μελέτες και έχει πλούσια εργογραφία ως αρθρογράφος (σε εφημερίδες, επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά). Επί σειρά ετών δίδαξε σε τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με την γη, ως ελαιοπαραγωγός. Στην λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 2007 με το ψευδώνυμο Φώτης Αδάμης. Έκτοτε χρησιμοποιεί το όνομά του. Τελευταίο βιβλίο του το «Ένα καράβι με σημαία ελληνική», από τις εκδόσεις Νεφέλη , Αθήνα 2024.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
ΔΙΗΓΗΜΑ
Μαθήματα Κηπουρικής και άλλα διηγήματα*, Σοκόλη – Κουλεδάκη, Αθήνα 2007
Κρυφές Ενοχές, επί-γνωση – Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2011
Δέκα μικρές εικονογραφημένες Ιστορίες, Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, Αθήνα 2012
Τα Καναπεδάκια της Ανεργίας, Κριτική, Αθήνα 2016
Ένα καράβι με σημαία ελληνική, Νεφέλη, Αθήνα 2024
ΠΟΙΗΣΗ
«Στα Τέταρτα του Χρόνου», στο Αγγ. Κοκονάκη – Δ. Γ. Μαγριπλής, Χρώμα και Λόγος, επί-γνωση – Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2010
FANZINE
Νανοδιηγήματα σε κόμικς: «Ιπτάμενος και ανεξέλεγκτος», με εικονογράφηση της Τέτης Σώλου, αυτοέκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα, Φεβρουάριος 2014
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ
Σχέσεις και Λειτουργία των Θεσμών. Η διαπλοκή της πολιτικής και της θρησκείας στην κοινωνία του Βυζαντίου. Μια ιστορικο – κοινωνιολογική καταγραφή, Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2003 / β’ έκδοση 2006
(Επιμέλεια), Αξιοποίηση Ανθρώπινου δυναμικού στο Δίκτυο δομών για Άτομα με Αναπηρία, AnKo press, Φιλιατρά 2004
(Επιμέλεια), Κριτικές προσεγγίσεις στον Ορθόδοξο πολιτισμό. Όψεις του Ελληνικού παραδείγματος, Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2007
(Επιμέλεια), Όψεις του πολιτιστικού φαινομένου. Επιστημολογικές προσεγγίσεις του θανάτου και της ζωής, Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη, 2008
(Επιμέλεια), Η Ιδεολογία στο χρόνο μέσα από εκφάνσεις του πολιτιστικού φαινομένου, Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2009
(Επιμέλεια), Πολιτισμός και Διαφορετικότητα. Εμείς και οι Άλλοι, Αν. Σταμούλης, Θεσσαλονίκη 2011