Θλίψη προκάλεσε στην τοπική κοινωνία η είδηση του θανάτου του π. Ερμόλαου Μασσαρα, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή, κλείνοντας έναν κύκλο 52 και πλέον χρόνων διακονίας στην τοπική Εκκλησία.
Η ζωή και το έργο του αναμφίβολα έχουν στιγματίσει την περιοχή και την κοινότητα, ενώ η προσφορά του στην πνευματική και κοινωνική ζωή της Πάτρας θα παραμείνει για πάντα ανεξίτηλη.
Ο π. Ερμόλαος, γεννημένος το 1940, υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια και πίστη στην ενορία της Αγίας Σοφίας στην Πάτρα από το 1972.
Η παρουσία του στην τοπική Εκκλησία άφησε βαθύ αποτύπωμα. Στην ενορία του, δημιούργησε ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό έργο, από φιλόπτωχο ταμείο και κατηχητικά σχολεία, μέχρι και ένα σχολείο για αυτιστικά παιδιά και ιατρείο για ηλικιωμένους, ενώ οι ομάδες φοιτητών και οι δράσεις για τους νέους ήταν συνεχείς.
Ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές της διακονίας του ήταν η απονομή του παρασήμου του Αποστόλου Παύλου από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδας το 2005, καθώς και οι τιμές που του αποδόθηκαν από το Πατριαρχείο Σερβίας και την Σερβική κυβέρνηση. Ιδιαίτερη στιγμή στην πορεία του υπήρξε η παρασημοφόρησή του από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με τον Τίμιο Σταυρό στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης.
Η βαθιά του σύνδεση με τη Σερβία, η οποία εκδηλώθηκε μέσα από ανθρωπιστικές δράσεις, όπως η αποστολή βοήθειας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου της πρώην Γιουγκοσλαβίας, και η ίδρυση του Συλλόγου Ελληνοσερβικής Φιλίας Αχαΐας-Ναυπακτίας, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πτυχές της προσφοράς του. Από το 1993, υπό την καθοδήγησή του, οργανώθηκαν πολλές αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας, κατασκηνώσεις, και φιλοξενίες ορφανών παιδιών, ενδυναμώνοντας έτσι τους δεσμούς φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των δύο λαών.
Η κατηχητική και κοινωνική του δράση συνέχισε να καρποφορεί ακόμη και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε. Πάντα παρών στον Ιερό Ναό, υπήρξε για όλους σεβαστός και αγαπητός, εκπέμποντας πνευματική δύναμη και υπομονή.
Ο π. Ερμόλαος αφήνει πίσω του μια οικογένεια που τον αγαπούσε και τον στήριζε σε κάθε του βήμα. Η σύζυγός του και τα έξι παιδιά του, Δημήτρης, Θεοχάρης, Αθανάσιος, Νεκτάριος, Μαρία και Στυλιανός, καθώς και τα 15 εγγόνια και το ένα δισέγγονο, αποτελούν την κληρονομιά του, που θα συνεχίσει να ζει στο έργο του και στην πνευματική του παρακαταθήκη.
Την είδηση γνωστοποίησε με ένα λιτό αποχαιρετιστήριο μήνυμα ο γιος του Θεοχάρης