Του Χρήστου Πατούχα, Δημοτικού Συμβούλου του Δήμου Πατρέων
Αγαπητοί συμπολίτες, φίλες και φίλοι,
Θα ξεκινήσω με την γενική παρατήρηση, ότι τα δημόσια πρόσωπα και οι συλλογικοί φορείς στους οποίους ανήκουν, (Πολιτικά κόμματα, δημοτικές παρατάξεις, συνδικαλιστικοί ή θεσμικοί φορείς), οφείλουν να ασχολούνται πρωτίστως, διεκδικώντας λύσεις, σε θέματα στρατηγικής σημασίας και γενικότερου κοινωνικού συμφέροντος. Μάλιστα δε, οφείλουν αυτό να το κάνουν, συνειδητοποιώντας ότι η όποια κοινωνική δράση σήμερα, αναπτύσσεται μέσα σε απόλυτα εχθρικό περιβάλλον. Με εχθρική, εναντίον του λαού πολιτική από την Κυβέρνηση, (συνήθως και από την αντιπολίτευση), από τους μνημονιακούς νόμους, από την υποθήκευση της Δημόσιας περιουσίας, από τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς στους οποίους η χώρα μας μετέχει και πειθαρχεί, από υποταγμένα μέσα ενημέρωσης, από την μονομερή κατεύθυνση του παραγόμενου πλούτου στην εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.
Αυτή την στρατηγική αντίληψη, στην εικόνα της πόλης του μέλλοντος και την εξυπηρέτηση των πολιτών της, την υπηρετεί πρωτίστως η Δημοτική πλειοψηφία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης. Θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά, θα περιοριστούμε σε τρείς στρατηγικούς άξονες. Η τοποθέτηση κάθε προσώπου και κάθε παράταξης σε αυτούς τους άξονες, τον κρίνει συνολικά, τον κατατάσσει, αποφαίνεται για την πολιτική χρησιμότητα του.
Άξονας 1ος Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΟΥ ΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ.
Δεν θεωρώ ότι είναι του παρόντος να επαναλάβουμε το ιστορικό των διεκδικήσεων και των αγώνων. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε δύο στοιχεία:
Πρώτο: Την ευκολία με την οποία συνηγορούν και Δημοτικοί παράγοντες, στην εκποίηση Δημοτικής περιουσίας! Την, τζάμπα, ή αντί πινακίου φακής παραχώρηση στον οποιονδήποτε ιδιώτη επενδυτή! Αποτελεί αυτό, δοσιλογισμό, αποτελεί παράβαση καθήκοντος, αποτελεί πιθανή υποψία συναλλαγής και ιδιοτελών προσωπικών συμφερόντων. Παρουσιάζουν σαν «μεγάλη ιδέα» την κρουαζιέρα και την Μαρίνα μεγάλων τουριστικών σκαφών, ενώ στην πραγματικότητα ορέγονται την εμπορική εκμετάλλευση της χερσαίας ζώνης και των χιλιάδων τετραγωνικών της. Η ιδέα της «αναπτυξιολογίας» γύρω από την κρουαζιέρα έρχεται και φεύγει ανά πενταετία και πνίγουν τα λόγια τους ακόμα και οι φανατικοί υποστηρικτές της.
(Ας αναφέρουμε στους διάφορους φωνασκούντες, ότι αναπτυξιακή υποδομή που εγκαταλείφθηκε, είναι η κατασκευή του εμπορικού τμήματος στο νέο Λιμάνι, υποδομή πολλαπλασίως σημαντική για την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, για την πρωτογενή και βιομηχανική παραγωγή, από το parking ιδιωτικών τουριστικών σκαφών ή την κρουαζιέρα, που δεν την εμπόδισε κανένας, αλλά δεν έγινε και ποτέ.)
Δεύτερο: Με την ανάπλαση, η φυσιογνωμία, η εικόνα και αισθητική αναβάθμιση της πόλης μας θα είναι πρωτοφανής για τους επόμενους αιώνες! Μέχρι πότε, θα θυσιάζουμε το μέλλον, στα πρόσκαιρα, ασήμαντα, παροδικά, ιδιοτελή συμφέροντα;
Άξονας 2ος ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΕ ΥΠΟΓΕΙΑ ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΓΕΙΟ ΓΡΑΜΜΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΟΛΛΩΝ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ
Είναι αυτονόητο, ότι η πόλη μας δεν μπορεί να διχοτομηθεί σε όλο της το μήκος, επειδή η Πολιτεία αρνείται να δει τι είναι σημαντικό και τι όχι για το μέλλον των επόμενων αιώνων! Και είναι γνωστό, ότι στην πραγματικότητα αμφισβητείται και το τμήμα που η Κυβέρνηση έκανε αποδεκτό για υπογειοποίηση. Η ΕΕ, στα πλαίσια των προτεραιοτήτων της από την συμμετοχή της, και της χώρας μας, στον πόλεμο της Ουκρανίας, με κυνικότατο τρόπο απέρριψε την χρηματοδότηση του. Είναι προφανέστατο, ότι δεν θα αποδεχθούμε να πληρώσει η πόλη μας τις συνέπειες κάθε επικίνδυνης και αντιλαϊκής πολιτικής, που σε κάθε περίπτωση για το γενικό καλό, θα επιδιώκουμε την ανατροπή της.
Άξονας 3ος Η ΚΛΟΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ 2/3 ΤΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΗΜΕΝΩΝ ΠΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ
Από την αρχή του 2011, η τότε Κυβέρνηση μείωσε κατά τα 2/3 την νομοθετημένη χρηματοδότηση των Δήμων. Από τότε μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν ανακλήθηκε το μέτρο αυτό, αλλά δεν υπάρχει ουδεμία δέσμευση ανάκλησης του στο μέλλον. Για τον Δήμο Πατρέων το μέτρο σημαίνει 15χ67 000 000=1 050 000 000. Πάνω από ένα δις!!. Παρατάξεις, πολιτευτές, υποψήφιοι Δήμαρχοι, υπάρχοντες και μελλοντικοί, που κάνουν ότι το θέμα δεν υπάρχει ή ότι θα το αντιμετωπίσουν με οποιονδήποτε ανταποδοτικό τρόπο, είναι νυχτωμένοι και κοιμώμενοι πολύ μακριά!! Από την πραγματικότητα και την αλήθεια! Υπάρχουν πολλά ακόμα θέματα στρατηγικής σημασίας, υπάρχουν πολλά που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής, περιοριστήκαμε στην συνοπτική παρουσίαση αυτών των τριών αξόνων.
Ας ψηλαφίσουμε την συνολική προσέγγιση των τριών παρατάξεων της Αντιπολίτευσης στον Δήμο Πατρέων
Και οι τρείς έχουν την αγωνία να μη θεωρηθούν «εξτρεμιστές», να μην αμφισβητήσουν την «θεσμική νομιμότητα», έχουν φοβικότητα απέναντι σε κάθε κινητοποίηση, κυρίως δεν έχουν αυτοτελή πολιτική, άγονται και φέρονται ανάμεσα στην εφαρμοζόμενη πολιτική του Δήμου και στην αντιλαϊκή πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, επαναλαμβανόμενα, στοιχισμένα με την διαρκή άρνηση των κυβερνήσεων να ικανοποιούν λαϊκά αιτήματα.
Είναι προφανές, ότι στην συνολική πολιτική τους συγκρότηση, έχουν και πολιτικές και ιδεολογικές ομοιότητες, θέλουν να κρύβουν τα αδιέξοδα της πολιτικής που στήριξαν και εφάρμοσαν, αδυνατούν να απαντήσουν για τις αιτίες της μαζικής φτώχειας, της καταλήστευσης του λαϊκού εισοδήματος, της εξόντωσης λαών για την γεωπολιτική επικράτηση ενός αδίστακτου καπιταλιστικού συστήματος με τις δικές του αντιθέσεις.
Ας αρχίσουμε την αξιολόγηση μας αντίστροφα: Ο κ. Πέτρος Ψωμάς. Κρύβει πίσω από τα «τοπικά» την συνολική ακροδεξιά του αντίληψη. Δεν έχει βρει ακόμα απόδειξη της «ανεξαρτησίας του» με το να καταγγείλει, έστω για μια φορά, έστω ένα μέτρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν συμφωνεί με κανένα σοβαρό στόχο του Δήμου, στρατηγικό ή μη. Γνωρίζει ότι στις επιδόσεις του έπιασε ταβάνι και κρύβει την προσπάθεια του να τον επιλέξει το κόμμα της Ν.Δ., ή και κάποιο άλλο, μετά από κάθε τέτοια προσπάθεια γίνεται πάλι «ανεξάρτητος» Δεν είναι μόνο εναντίον των διεκδικήσεων και των αγώνων, αλλά μισεί ότι κινείται, βγάζει απίστευτη κακία για όσους καταλαβαίνουν την πολυγλωσσία, την υποκριτική φωνασκία του, την προσήλωση του σε ιδέες του κοινωνικού σκοταδισμού. Υπηρετεί τις τρέχουσες κυβερνητικές θεωρίες για «ανάπτυξη», «επενδύσεις και επενδυτές», ιδιωτικοποίηση των πάντων, εκποίηση της Δημοτικής και δημόσιας περιουσίας, σαν όλα αυτά να γίνονται δικά του και ακόμα περισσότερο. Άμισθος υποστηρικτής της βουλιμίας των ιδιωτικών συμφερόντων, εχθρός του δημόσιου και κοινωνικού συμφέροντος.
Ο κ. Βασίλης Αϊβαλής. Η θέση του είναι αντικειμενικά δύσκολη, μέσα στην ιδεολογική ισοπέδωση και την υποταγή του λεγόμενου «δημοκρατικού και προοδευτικού χώρου» Χρειάζεται « και τόλμην και αρετήν», για να δεις καθαρά, να μην υπονομεύεις την αυτονόητη αλήθεια. Όπως να ψελλίζεις την αλήθεια για την ανάγκη της παραχώρησης όλου του παραλιακού μετώπου και να κραυγάζεις για την «κρουαζιέρα» μαζί με όσους έχουν και ιδιοτελή συμφέροντα! Κύριοι Αϊβαλή και Καραχάλιο, γιατί εδώ και 30 χρόνια όλο προβάλλεται η κρουαζιέρα και κρουαζιερόπλοιο δεν έχει πλευρίσει ποτέ; Εντάξει τώρα το εμποδίζει ο Πελετίδης, πριν από αυτόν ποιος το εμπόδιζε; Γιατί μασάτε σε «μεγάλες ιδέες» που έρχονται και φεύγουν; Τα αυτονόητα αποτελούν στρατηγικό μέλλον για την πόλη και τους κατοίκους της, όχι τα συμφέροντα εκατό οικογενειών!
Ο ρόλος του κάθε προοδευτικού ανθρώπου, είναι να υποστηρίζει καθαρά τα συμφέροντα των πολιτών, το κοινό καλό, τους αγώνες της κοινωνίας, όχι να δίνει εξετάσεις στην ολιγαρχία, στα μνημόνια, στην υποταγή, στα κέρδη των ολίγων.
Ο κ. Κώστας Σβόλης. Ο συμπαθής τυπικός εκπρόσωπος του κυβερνητικού κόμματος. Που ξέρει ότι δεν έχει καμία απόδειξη για την φιλολαικότητα της κυβερνητικής πολιτικής. Που έχει την ανασφάλεια των πολλών δελφίνων από το κόμμα του για την θέση του Δημάρχου. Μέσα σε όλα αυτά, προσπαθεί να κερδίσει χώρο με τις πολλές συνεχείς παρεμβάσεις, πάντοτε με υπεραπλούστευση και προσπάθεια εξίσωσης των ευθυνών. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ επίμονη στο να διαψεύδει ότι δεν είναι αλήθεια. Ο λαός μας γνωρίζει την αλήθεια. Και θα βρει την δύναμη να την υπερασπίσει διεκδικώντας τα δικαιώματα του.
Αγαπητοί συνδημότες, οι πρόσφατες πρωτοφανείς σε μέγεθος κινητοποιήσεις, η καθαρότητα των στόχων τους, δημιουργούν προϋποθέσεις διεξόδων. Αποτελούν προειδοποιήσεις προς όλους και προς τις δυνάμεις του λαϊκού κινήματος και της προόδου. Η εγρήγορση, η πολιτική επάρκεια, η εμπιστοσύνη στο αγωνιστικό φρόνημα του λαού και της νεολαίας, είναι πάντοτε απαραίτητες συνθήκες για την οικοδόμηση των μετώπων της νίκης.