Του Νίκου Αγγελόπουλου, δημοσιογράφου
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι οι μαζικές συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, εκτός από το ουσιαστικό του ζητήματος, δημιούργησαν μια νέα εικόνα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, βούτυρο στο ψωμί των αναλυτών που είχαν αρχίσει να βαριούνται.
Πολλά γράφονται και λέγονται σε στήλες και τηλεοπτικά παράθυρα, με τις ερμηνείες για τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων να είναι πολυποίκιλες και να «διαβάζονται» -ως συνήθως- κατά το δοκούν…
Δεν χρειάζεται να έχεις υποτροφία από το Χάρβαρντ ή το MIT για να δεις ότι η κυβέρνηση έχει φθορά. Φθορά που προκαλείται -αν όχι εξ’ ολοκλήρου- κυρίως από την υπόθεση των Τεμπών και όλα όσα (δεν) έγιναν και δευτερευόντως από την ακρίβεια που προσεχώς εισέρχεται σε αποκλιμάκωση με βάση πάντα τους δείκτες και τα επίσημα στοιχεία. Στο παρελθόν εξάλλου, έχουν περάσει οι εξωφρενικές τιμές στο ελαιόλαδο και στα καύσιμα (μην το ματιάσω) για να τα λέμε όλα.
Το ακόμη πιο εύκολο ωστόσο είναι να ερμηνεύσει κάποιος ότι η Πλεύση της Ζωής δεν έγινε ξαφνικά το κόμμα της εναλλακτικής διακυβέρνησης για τη χώρα μας, με το πλούσιο πρόγραμμα, αλλά κόμμα διαμαρτυρίας. Και τους ίδιους να ρωτήσεις, για τα Τέμπη και τη δικαιοσύνη θα σου πουν, άντε και λίγο (γιατί άραγε;) για το Μάτι. Όλο αυτό κάπως μας γυρίζει λίγο προς το εφιαλτικό 2015 (Θεός φυλάξι) και την εποχή που ο τότε ΣΥΡΙΖΑ έσκιζε κατά τα άλλα τα μνημόνια, αλλά η κατάληξη ήταν οι κλειστές τράπεζες, οι λιποθυμίες των γερόντων στα ΑΤΜ και το πιο επώδυνο μνημόνιο που παραλίγο να μετατρέψει την Ελλάδα σε Ουγκάντα.
Αυτά λοιπόν λένε κάποιοι θα είναι τα όπλα του Μητσοτάκη και του Μαξίμου από εδώ και στο εξής. Η επένδυση δηλαδή στο φόβο. Αμ δε! Πρόκειται ξεκάθαρα για επένδυση στο ρεαλισμό και την πραγματικότητα μιας και όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ένα σενάριο για να κατευθύνεις και μέσω αυτού να προπαγανδίσεις τη συνείδηση του κόσμου, αλλά μια αληθινή κατάσταση που οι έλληνες πολίτες κατά βάθος (μιας και εύκολα ξεχνάμε) γνωρίζουν.
Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ μοιάζει βυθισμένο στα εσωτερικά του και στα αυτογκόλ του τελευταίου διαστήματος, καταφέρνοντας να δώσει έδαφος σε κόμματα που πολύ αμφιβάλλω αν δεν υπήρχαν τα Τέμπη, θα ξεπερνούσαν το 4%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με το βεβαρημένο παρελθόν και τις αλλεπάλληλες διασπάσεις, αιμορραγεί και από εκεί και πέρα το σταθερό στις αξίες και τις αρχές του ΚΚΕ (που δεν χάνει αλλά και δεν κερδίζει σημαντικά) και βέβαια τα… Δεξιά της Δεξιάς, που συναγωνίζονται ποιος είναι περισσότερο θρήσκος και πατριώτης.
Κάπως έτσι ακτινογραφείται το διαμορφωθέν πολικό σκηνικό της χώρας μας αν θέλουμε να βλέπουμε ξεκάθαρα και όχι με κομματικές και οπαδικο-ιδεολογικές παρωπίδες.
ΥΓ: Ουδόλως τυχαίο ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ βρίσκεται στα κανάλια και σε κάθε είδους και ύφους εκπομπή, με εξαίρεση -για την ώρα- τις μαγειρικές…
ΥΓ1: Μα καλά. Ακόμα είστε πεπεισμένοι, ότι η κυβέρνηση «ελέγχει» τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας;;;
ΥΓ2: Όσο κάποιοι ασχολούνται με τους Ντε Γκρες το μόνο που κάνουν είναι τα τους φέρνουν «ευγενικά» στο προσκήνιο…
ΥΓ3: Ο μόνος που δεν κρίθηκε στον τελευταίο ανασχηματισμό ήταν ο υπάλληλος του Προεδρικού Μεγάρου που έδινε τον στυλό, για τις υπογραφές στους Υπουργούς. Μήπως τον ξέχασαν κι αυτόν;
ΥΓ4: Η επιστροφή στο προσκήνιο του… «άχαστου» μου προκαλεί ένα ρίγος…