Η Κατερίνα Λέχου μίλησε στον Άρη Καβατζίκη και το Πάμε Δανάη με αφορμή την παράσταση Linda όπου πρωταγωνιστεί και πραγματεύεται θέματα ηλικίας.
«Μέσα από την παράσταση καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος περνάει σαν νερό, είναι εφήμερο αυτό που ζούμε. Κάθε ηλικιακή φάση θα έπρεπε να έχει την αξία της και ενώ θα έπρεπε δεν είναι έτσι. Η κοινωνία θέλει πάντα φρέσκο αίμα, νέους ανθρώπους που ει΄ναι και η φυσική ροή των πραγμα΄των αλλά το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Μου άρεσε πάντα να κάνω παρέα με μεγάλους ανθρώπους, γιατί έχουν ιστορίες, μαθαίνω, είναι βιβλίο για μένα. Τώρα υπάρχει και το τσουνάμι του κινητού που τους παίρνει το ενδιαφέρον η δύναμη της εικόνας οπότε οι διηγήσεις δεν έχουν νόημα» ανέφερε.
«Η ζωή είναι μοιραία, συμβαίνουν τα πράγματα και προσπαθείς να τα ζήσεις. Δεν είχα βάλει κανένα πλάνο για τη ζωή, βέβαια καταλάβαινα ότι αυτή η δουλεια΄ απαιτεί από μένα μεγάλο κομμάτι ενέργειας και ίσως θα ήμουν ανεπαρκής σε άλλους τομείς, που θα ήμουν σίγουρα. Διάλεξα. Έχω μάθει να διαλέγω στη ζωή μου από πολύ μικρή».
«Έρχονται γυναίκες στο θέατρο, σύζυγοι, μητέρες και μου λένε ότι σε κάθε τομέα κάτι τους "χτυπάει" γιατί δεν μπορούν να τα καταφέρουν σε όλα. Πες ότι το σω΄μα αντέχει, η ψυχή πόσο να αντέξει σε ένα 24ωρο; Αν έχεις έναν συνοδοιπόρο αντέχεται καλύτερα. Οι γυναίκες κάνουν de facto περισσότερα από τους άντρες. Δεν θα έλεγα ότι τα έχω όλα τακτοποιημένα στη ζωή μου αλλά είμαι μαχήτρια, όσο ζω θα μάχομαι», σημειώνει.
Για το κλισέ του γάμου και των παιδιών είπε ότι «Ήρθαν και έφυγαν πολύ γρήγορα. Το χρωστάω στις αγαπημένες μου αδελφές που γεννοβολήσανε σαν κουνέλες! Πάντα οι γονείς μου είχαν έγνοια να έχω έναν σύντροφο. Αυτό είναι μια άλλη συνθήκη. Αυτό το θέμα του παιδιού όχι, υπάρχει πληθώρα παιδιών, έχω 8 ανίψια. Κι αυτά τα παιδιά τα αγαπώ πάρα πολύ παρόλο που είμαι ανεπαρκής αλλά είμαι εκεί για αυτά και προστρέχουν σε με΄να άρα κάτι λέω σωστά. Επίσης δεν πιστεύω ότι σώνει και ντε πρέπει να διαιωνίσουμε το γονίδιό μας. Δεν είναι για όλους».
Για τον σύντροφό της, Μάνο Στρατάκη, ανέφερε:
«Τον σύντροφό μου τον ήξερα πολύ πριν αλλά είμαστε μαζί από όταν έγινα 40. Δεν τον έβλεπα (ερωτικά). Ανά διαστήματα βρισκόμασταν, τρώγαμε ένα φαί αλλά για μένα δεν υπήρχε γιατί τα μάτια μου έβλεπαν άλλα πράγματα. Όλα έχουν νόημα στη ζωή μας. Και οι κακές επιλογές που κάνουμε επειδή καθρεφτίζουν δικά μας θέματα έχουν νόημα. Πολύ σκληρό αλλά αληθινό. Έκανα επιλογές που δεν ήταν για να με βελτιώσουν και να με προάγουν σαν άνθρωπο, ήταν πισωγυρίσματα, εγκλωβιζόμουν στις παθογένειές μου, την ανασφάλειά μου, την επιθετικότητά μου, τον εγωισμό μου. Στον σύντροφό μου αναγνώρισα την τρυφερή μου πλευρά, δεν ήταν ανεπτυγμένη, ήταν εκεί και ήταν διψασμένη. Το ότι αναπτύχθηκε αυτή η πλευρά μου οφείλεται στη δική του τρυφερότητα, είναι το πώς "ακουμπάς" στον άλλον, ήταν αυτό που μου έλειπε. Συνήθως μόνο 1-2 πράγματα μας φέρνουν στον άλλον και αυτά μας κρατάνε. Κατά τα άλλα είμαστε πολύ διαφορετικοί σε πάρα πολλά πράγματα. Αυτό πρέπει να θυμόμαστε. Εγώ μεγάλωσα με έναν μπαμπά που έλεγε να ξοδεύεις μόνο όσα έχεις. Ο Μάνος τολμάει. Εμένα με πιάνει σκοτοδίνη με αυτά».
Σχετικά με την καριέρα της, σημειώνει:
«Έχω κάνει σίριαλ που έχουν πάει μέτρια, που έχει κοπεί (το Πες μου ναι). Εννοείται ότι έχουμε κάνει αποτυχίες. Αποδέχομαι την αποτυχία στη δουλειά. Μέσα μας βαθιά όλοι ξέρουμε τι είναι καλό και τι όχι. Ακόμη και στην επιτυχία υπάρχουν τρωτά πράγματα, τα ξέρεις. Εγώ δεν εγκαταλείπω, δεν πήγε, δεν πήγε. Είναι και λίγο καρμικά. Όταν κάναμε το Νησί δεν φανταζόμασταν ότι ο κόσμος θα αγκάλιαζε με τόση θέρμη μια σειρά για τους λεπρούς».
Όπως είπε θαυμάζει στον εαυτό της που μέσα σε όλο το χάος δεν έχει απωλέσει την ανθρωπιά της.