της Σίας Αναγνωστοπούλου, βουλευτή Αχαΐας Νέας Αριστεράς
"Μου γλείφουν τον κ... τα περισσότερα κράτη ", Ντόναλντ Τραμπ.
Αν προσπαθήσουμε-όσο μπορούμε- να ξεφύγουμε από την χυδαιότητα της έκφρασης, από την βαναυσότητα της ρητορείας, από τον φασισμό του νοήματος που εκπέμπει, και αναρωτιόμασταν ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ, οι απαντήσεις θα συμπυκνώνονταν ίσως σε μια φράση: "Η κουλτούρα της βίας του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο, τον ανίσχυρο, τον ευάλωτο, είναι έργο του νεοφιλελευθερισμού, με την οποία εξοικείωσε τις κοινωνίες".
Η Γερμανία απέναντι στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, οι τράπεζες απέναντι στους αδύναμους πολίτες, οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις απέναντι στα δημόσια αγαθά, η ΕΕ απέναντι στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, οι πολιτικές απέναντι στους μετανάστες, το επιτελικό κράτος απέναντι στους θεσμούς της δημοκρατίας, αυτά και πολλά άλλα κανονικοποίησαν την αρχή της ισχύος και της επιβολής της, χωρίς έλεος.
Τώρα ο χυδαίος καθρέφτης Τραμπ σπάει σε κομμάτια τον καθωσπρεπισμό που κάλυπτε το πρόσωπο της αναλγησίας του νεοφιλελευθερισμού. Συγχρόνως ωστόσο δείχνει ότι δεν μπορεί ο νεοφιλευθερισμός να πολεμήσει αυτός ο ίδιος εναντίον της χυδαίας απόληξής του που είναι ο τραμπισμός.
Ο Τραμπ σπέρνει τον φόβο, ορίζοντας ως εχθρούς όλη την ανθρωπότητα και πουλώντας τη δική του δύναμη στους Αμερικανούς ως όπλο εναντίον των εχθρών.
Και η ΕΕ ορίζει ως μείζονα απειλή τη Ρωσία και Rearm Europe για να αντιμετωπίσει τον φόβο των Ευρωπαίων που η ίδια δημιουργεί.
Χρειάζεται καταρχάς μεταστροφή της ισχύος, ανάκτηση της ισχύος από τους πολλούς. Η γενική απεργία σήμερα είναι ένα τέτοιο σημαντικό βήμα.
Απάντηση στην βαναυσότητα Τραμπ θα ήταν η θωράκιση των κοινωνικών της Ευρώπης απέναντι στην οικονομική επίθεση που αυτός έχει εξαπολύσει. Από ακρίβεια, ανέχεια, φόβο και ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον έχουν οι κοινωνίες.
Για την Αριστερά η μεταστροφή ισχύος και ανάκτησή της από τους πολλούς πρέπει να είναι η αιχμή του δόρατος της πολιτικής της. Πλήρης και γενικευμένη αντίσταση στο Rearm Europe. Γιατί ναι, οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε σήμερα και να έχουν εξασφαλισμένο το φαγητό για αύριο για να μην φοβούνται. Η Αριστερά δεν πρέπει να το ξεχνάει ποτέ αυτό. Διαφορετικά η προπαγάνδα του εχθρού περνάει πολύ εύκολα. Ο κ. Μητσοτάκης ειρωνεύτηκε στη Βουλή, αν θέλουμε βούτυρο ή κανόνια. Βούτυρο και πάλι βούτυρο είναι η απάντηση, γιατί από την έλλειψή του κινδυνεύουν πάρα πολλοί.
Η Αριστερά λοιπόν για να μετατρέψει την ισχύ πρέπει να είναι ξεκάθαρη: δεν μπορεί να είναι και με το rearm και τους υπερεξοπλισμούς και με το φαΐ των πολλών. Δεν γίνεται! Βεβαίως Άμυνα, αλλά η Άμυνα έχει δύο σκέλη: άμυνα με όπλα και άμυνα με διπλωματία. Η δεύτερη ξεχάστηκε, και όταν η δεύτερη ξεχνιέται , τότε η Άμυνα είναι υπερεξοπλισμοί.
Το δικαίωμα στο φαγητό (στην υγεία, την παιδεία, το νερό, το οξυγόνο) χειραφετεί καταρχήν και κατεξοχήν τις κοινωνίες. Αυτό το μείζον δικαίωμα. Και η Αριστερά οφείλει να δώσει μάχη για αυτό.
Διαφορετικά, ο τραμπισμός θα καλύψει σαν μαύρο σύννεφο τον κόσμο.
