Η λειτουργία του κοινωνικού κράτος και η επιχειρηματική δραστηριότητα είναι στις μέρες μας το ζητούμενο, αλλά ταυτόχρονα και το επιδιωκόμενο από πλευράς τόσο των πολιτών όσο των φορέων του δημοσίου που εκφράζονται με συγκεκριμένες πρακτικές από την κυβερνητική εξουσία.
Αρχίζοντας από το θέμα του κοινωνικού κράτους, που είναι και το πρώτης προτεραιότητας ζητούμενο στους δίσεκτους καιρούς που ζούμε, διαπιστώνει κανείς από προσωπικές εμπειρίες, πόσο παραμένει ζητούμενο στις μέρες μας, ακόμη και στα απλά και αυτονόητα.
Τις ημέρες των εορτών βρέθηκα σε ένα μεγάλο κρατικό νοσοκομείο, για μια μικροεπέμβαση ρουτίνας. Εκεί διαπίστωσα με πόση αυταπάρνηση δουλεύουν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Αρκεί να δει κανείς τον αριθμό των επεμβάσεων, που έκανε ένας χειρουργός σε μία ημέρα, για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Οι επεμβάσεις την ημέρα που χειρουργήθηκα έφτασαν τις οκτώ. Ο γιατρός ξεκίνησε στις οκτώ το πρωί και ολοκλήρωσε τις επεμβάσεις στις τέσσερις το απόγευμα.
Αλλά και το νοσηλευτικό προσωπικό, τόσο στο χειρουργείο, όσο και στους θαλάμους έκανε άψογα την δουλειά του. Καθαροί χώροι και δωμάτια ασθενών, αλλά και το φαγητό πλούσιο και καλής ποιότητας. Και όλα αυτά με τα κουτσουρεμένα κονδύλια, που έχουν διατεθεί στις μέρες μας στον τομέα της υγείας.
Το μόνο παράπονο που άκουσα ήταν από έναν γιατρό, που μου είπε ότι τους λείπουν 20 ακόμη νοσηλευτές, για να λειτουργήσουν δύο ακόμη χειρουργεία, που είναι κλειστά, λόγω έλλειψης προσωπικού. Θα μπορούσαν να πάρουν λιγότερους στην ΕΡΤ μου είπε, για να στελεχώσουμε τα δύο αυτά χειρουργεία και να κάνουμε επεμβάσεις σε καρκίνους, που με τις σημερινές καθυστερήσεις στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές.
Και το ερωτηματικό πράγματι, που το γνωρίζουν όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ της Αγίας Παρασκευής είναι γιατί θα έπρεπε να επανέλθουν και αρκετές δεκάδες, που έβλεπαν την ΕΡΤ στη χάση και την φέξη και να μην πάρουν τα νοσοκομεία αιχμής κάποιο απόλυτα απαραίτητο προσωπικό, προκειμένου να λειτουργήσει κάπως καλύτερα αυτό το δόλιο κοινωνικό κράτος.
Ήταν τόσο δύσκολη μια υποτυπώδης αξιολόγηση, πριν γίνουν οι αθρόες επιστροφές δικαίων και αδίκων; Βεβαίως η λέξη αξιολόγηση για κάποιους ιδεοληπτικούς είναι εντελώς απαγορευμένη και δεν έχει καμία θέση στην σημερινή κοινωνία των βολεμένων σε κάθε λογής δημόσιους φορείς.
Αλλά ας πάμε και στην επιχειρηματικότητα, που είναι επίσης ζητούμενο, προκειμένου να δημιουργηθούν οι πολυπόθητες θέσεις εργασίας, που ζητούν αγωνιωδώς ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι συμπολίτες μας.
Ένας φίλος, που δραστηριοποιείται στον τουριστικό τομέα με μια μικρή αλλά έξοχη ξενοδοχειακή μονάδα σε ένα από τα νησιά μας, που συγκεντρώνουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, θέλει να διευρύνει την δραστηριότητα του με την αγορά ενός μικρού παραδοσιακού σκάφους, προκειμένου να κάνουν ημερήσιες εκδρομές οι πελάτες του στα γύρω νησάκια.
Τον ρώτησα τις γιορτές που του είδα αν προχώρησε στην αγορά του σκάφους και μου απάντησε: Περιμένω να δω το νέο φορολογικό, που ετοιμάζουν για να μετρήσω αν μπορώ να προχωρήσω σε αυτή την κίνηση. Η φορολογική αβεβαιότητα εμποδίζει και την παραμικρή επενδυτική δραστηριότητα. Γιατί ένα μικρό εκδρομικό σκάφος σημαίνει και τρεις θέσεις ακόμη εργασίας. Αυτή του καπετάνιου και άλλες δύο για το πλήρωμα.
Πέρα από αυτό το παράδειγμα, υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα για κάθε νέο επενδυτή.
Πώς να κινήσει κάποιος τα χρήματά του όταν τα capital controls του δεσμεύουν ουσιαστικά τις καταθέσεις του; Θα πει κάποιος να πληρώνει και να πληρώνεται με κάρτες. Μια κουβέντα είναι αυτή. Άντε να το κάνει ένας επιχειρηματίας και κυρίως κάποιος, που θέλει να βάλει μπροστά μια νέα επενδυτική δραστηριότητα.
Όταν έχεις απέναντί του ένα εχθρικό προς τον ιδιωτικό τομέα κράτος, που κινείται με ράθυμους ρυθμούς και ταυτόχρονα δεν σε αφήνει να κάνεις τη δουλειά σου αν δεν λαδώσεις και τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Εκτός αν στο υπουργείο Οικονομικών με την φόρα που έχουν πάρει, ζητήσουν να πληρώνεται και το λάδωμα με . πιστωτικές κάρτες!
Όλα αυτά είναι προβλήματα αιχμής για την κυβέρνηση, που περί άλλα τυρβάζει μια και αναλώνεται με νομοσχέδια από τη μια φορομπηχτικά και από την άλλη προώθησης ρουσφετιών, που επαναφέρουν το εξάωρο στις εργαζόμενες στους παιδικούς σταθμούς, καθώς και στις μισθολογικές τακτοποιήσεις των κομματικών στελεχών που βολεύονται στα υπουργεία αλλά και σε άλλες τέτοιου τύπου δραστηριότητες.
Με αυτά τα μυαλά, ούτε σοβαρό κοινωνικό κράτος δεν φτιάχνεται, ούτε επιχειρηματική δραστηριότητα μπορεί να προχωρήσει. Όλα θα είναι ψεύτικα λόγια και μεγάλα, κάτι σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς.
