Στις 15 Μαρτίου έφυγε από την ζωή και από κοντά μας η Λαμπρούλα Διαμαντοπούλου, η μεγαλύτερη κόρη της οικογενείας του Τηλέμαχου Παπασπύρου.
Την Κυριακή 17 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί στον Άγιο Ελευθέριο Πατρών το μνημόσυνο για τις 40 ημέρες της απουσίας της, δίνοντας την ευκαιρία σε συγγενείς και φίλους να την τιμήσουν.
Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1930.
Υπήρξε εξαιρετική μαθήτρια στο σχολείο της, ώστε οι καθηγητές της να την αποκαλούν «φαινόμενο» επιμελείας και μάθησης και για τον φιλόλογό της «διακεκριμένη» μαθήτρια.
Πανέμορφη, κατά την ομολογία όλων όσων την γνώριζαν, η ίδια γεννήθηκε με το ιδιαίτερο χάρισμα της εξαιρετικής φωνής σοπράνο – λετζέρα, που γρήγορα άρχισε να καλλιεργεί μεθοδικά με την καθηγήτρια της Ίριδα Κάρτερ. Μια λαμπρή καριέρα ανοιγόταν μπροστά της. Την πορεία προς την βέβαιη επιτυχία της ανέκοψε η φυματίωση που την προσέβαλε στην ηλικία των 18 χρονών και σε μια εποχή που ελάχιστες πιθανότητες είχε κάποιος να την ξεπεράσει.
Οι μεγάλες προσπάθειες του θείου της παιδιάτρου Νίκου Παπαπάνου και η ευτυχής συγκυρία της ανακάλυψης του κατάλληλου φαρμάκου τότε στην Ελβετία κατάφεραν να της χαρίσουν τελικά την ίαση.
Τα μαθήματα Ορθοφωνίας που είχε κάνει με την Ίριδα Κάρτερ της χάρισαν, ανάμεσα σε 100 υποψήφιες, την επιτυχία σε εξετάσεις που έγιναν για την πρόσληψη εκφωνήτριας στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Πατρών. Λίγο αργότερα ήρθε και ο έρωτας στο πρόσωπο του Πέτρου Διαμαντόπουλου και για να δημιουργήσει οικογένεια μαζί του, ζήτησε μετάθεση για το ΕΙΡ τότε στην Αθήνα το 1953.
Εργάστηκε πολλά χρόνια στην Αθήνα σαν εκφωνήτρια ανάμεσα στα γνωστά ονόματα των εκφωνητών της εποχής εκείνης και στην συνέχεια ασχολήθηκε κυρίως στο Τρίτο Πρόγραμμα με την παρουσίαση προγραμμάτων κλασσικής μουσικής.
Την μεγάλη αγάπη της και η βαθιά γνώση της στην μουσική την εμφύσησε και στις αδελφές της, Κική, Ηλέκτρα και Τζίνα, στις οποίες επίσης στάθηκε ως η μεγάλη αδελφή βράχος και στήριγμα σε όλες τους τις προσπάθειες.
Ανέπτυξε μεγάλη κοινωνική δράση ως εθελόντρια του Ερυθρού Σταυρού των Αθηνών, στον Κοινωνικό Τομέα με την αδιάκοπη παρουσία της, περισσότερες φορές την εβδομάδα στο Νοσοκομείο της Βούλας
Επίσης δαπάνησε ώρες ατέλειωτες για την ανάγνωση και εγγραφή σε κασέτες τόσον επιστημονικών συγγραμάτων όσο και λογοτεχνικών έργων για τον Φάρο Τυφλών και τους τυφλούς φοιτητες.
Το πέρασμά της από την ζωή ήταν γεμάτο από όμορφες και ευτυχισμένες στιγμές μια και η σχέση αγάπης που ανέπτυξε με τον εξαιρετικό σύζυγό της, αποτέλεσε παράδειγμα για όλους τους συγγενείς και φίλους
Ευτύχησε να απολαύσει το μεγάλωμα της κόρης της Μαρικίττας και την επιτυχή σταδιοδρομία της ως Αρχιτέκτονα και Διευθύντρια των Νεωτέρων Μνημείων στην Αθήνα και ακόμη περισσότερο της εγγονής της Ανθής στην οποία, ως φαίνεται, κληροδότησε το χάρισμα της εξαιρετικής φωνής έτσι ώστε αυτή μετά από πολλά χρόνια μουσικών σπουδών να προχωρά σε εξειδικευμένες σπουδές ως υψίφωνος στο παλαιό τραγούδι, στην Βρέμη της Γερμανίας
Είχε εξαιρετικές δεξιότητες σε θέματα χειροτεχνίας και από την διάθεση της αγάπης και της φροντίδας, αποφάσισε να ράψει τα νυφικά στην αδελφή της Τζίνα, στην κόρη της Μαρικίττα, στην ανηψιά της Αναστασία και στην εγγονή της Ανθή.
