Κατάμεστο το Αρχαίο Ωδείο το βράδυ της Πέμπτης, δεύτερη ημέρα παρουσίασης της Αισχύλειας τραγωδίας «Επτά επί Θήβας». Η παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, που ανέβηκε στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας απέσπασε θερμό χειροκοκρότημα ενώ το κοινό όρθιο, "καλούσε" συνεχώς τους συντελεστές στη σκηνή!
Λιτό το σκηνικό, "πλούσια" όμως η εμφάνιση όλων των συντελεστών. Εξαιρετικοί οι πρωταγωνιστές, συγκλονιστικός ο χορός. Δύο σκάλες στη σκηνή, υποβασταζόμενες, γίνονται θρόνος και βήμα από το οποίο ο ηγέτης Ετεοκλής (Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού σε διπλή διανομή) καλεί τους πολίτες σε εμφύλια σύγκρουση για την εξουσία, όσο οι εχθροί, οι «άλλοι» λυσσομανούν έξω από τα τείχη της πόλης. Επτά φονιάδες στρατηγοί, επτά πύλες. Στην έβδομη-παγίδα οι σκάλες γίνονται ασπίδες και τάφοι ταυτόχρονα για τα δύο αδέλφια («καταραμένη γενιά του Οιδίποδα), στην αποτρόπαιη πράξη της αδελφοκτονίας-σπόρος μίσους και διχασμού που οπλίζει τον λαό-χορό σε εμφύλιο σπαραγμό: «Σημασία δεν έχει ποιος θα επιβιώσει, σημασία έχει να επιβιώσει η πόλις». Η εμπνευσμένη σκηνή της θανάσιμης σύγκρουσης ανάμεσα στον Ετεοκλή και στον Πολυνείκη, νεκροί, όρθιοι, αγκαλιασμένοι στο εμφύλιο σώμα της πόλης, κορυφαία στιγμή της παράστασης, με τις θρηνούσες αδελφές Αντιγόνη (Νάντια Κοντογεώργη) και Ισμήνη (Ιώβη Φραγκάτου), απογειώνει τη σκηνοθετική ματιά του Λιθουανού σκηνοθέτη στο πρώτο ελληνικό δείγμα αδελφοκτονίας.
Την παράσταση παρακολούθησε και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας Κώστας Καζάκος (φωτο).
Την παράσταση έχει σκηνοθετήσει ο διεθνούς φήμης Λιθουανός σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις στο σημείωμά του για την παράσταση μεταξύ άλλων αναφέρει: « Φαίνεται πως όλοι μας –όχι μόνο οι Έλληνες αλλά όλοι όσοι μένουμε στην Ευρώπη– ζούμε με την αίσθηση πως κάποιοι εξαιρετικά απειλητικοί εχθροί στέκονται έξω από τα εύθραυστα τείχη της συνηθισμένης, μίζερης αλλά βολικής –ακόμη– ζωής μας.
Δεν γνωρίζουμε το όνομα του εχθρού – ο εχθρός έχει πολλά προσωπεία, πολλά ονόματα. Μερικές φορές μοιάζει πως ο χειρότερος εχθρός μας έχει το δικό μας πρόσωπο, το δικό μας όνομα.
Χρειαζόμαστε μια τραγωδία, προκειμένου να ανακαλύψουμε ξανά ότι είμαστε άνθρωποι και ότι μας ενώνει η κοινή ανθρώπινη μοίρα. Το σίδερο και το ατσάλι θα γίνουν σκόνη, εμείς θα παραμείνουμε.
Όλοι οι συντελεστές των Επτά επί Θήβας αντιμετωπίζουμε την εξής πρόκληση: προσπαθούμε να ερευνήσουμε πώς το κοινό μας ένστικτο επιβίωσης μπορεί να συμβαδίσει με την ανάγκη που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας και είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε στα παιδιά μας, την ανάγκη να παραμείνουμε άνθρωποι, παρά τον φόβο, την ανασφάλεια, την απελπισία».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά-Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική: Δημήτρης Θεοχάρης
Χορογραφία-Κίνηση: Έντι Λάμε
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη
ΔΙΑΝΟΜΗ
Ετεοκλής: Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού, Πολυνείκης: Γιάννης Στάνκογλου / Χρίστος Στυλιανού, Άγγελος: Γιώργος Καύκας, Κήρυκας: Αλέξανδρος Τσακίρης, Αντιγόνη: Νάντια Κοντογεώργη, Ισμήνη: Ιώβη Φραγκάτου.
Χορός: Λουκία Βασιλείου, Δημήτρης Δρόσος, Δάφνη Κιουρκτσόγλου, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Κλειώ-Δανάη Οθωναίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Σταυριάννα Παπαδάκη, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Αλεξία Σαπρανίδου, Εύη Σαρμή, Πολυξένη Σπυροπούλου, Γιώργος Σφυρίδης, Ευανθία Σωφρονίδου, Κωνσταντίνος Χατζησάββας.
