Ο δημόσιος ξυλοδαρμός, κατά προτίμηση γυναικών, είναι από το 2012 και μετά η τζάμπα διαφήμιση κάθε φασίστα, κάθε ιθαγενούς ναζί. Κεφαλαιοποιείται δε άμεσα στα μέσα εικονικής συμφεροντολογικής προβολής και δικτύωσης. Σε μια εποχή δε που δε σηκώνει εικονοκλάστες -άντε να φανταστεί κανείς ότι τα γενέθλια του Μαρξ θα τα γιόρταζε ο Μπογδάνος καθισμένος μπροστά από γιγαντοαφίσα του Καρόλου μεσημεριάτικα στην τηλεοπτική Αθήνα του 2017- τα κασιδιάρικα μπρελόκ τύπου Τζήμερος, σκάνε σαν προχειροφτιαγμένα χαλκούνια στη μούρη των παρισταμένων κατ’ αρχάς, κι ύστερα σα φλασιές σε εγκεφάλους εθισμένους στην εικονοποίηση της πραγματικότητάς τους.
Έτσι ακόμα και στη χώρα όπου το ψέμα έχει τόσο κοντά ποδάρια όσο και η μνήμη, η μέθοδος της κότας που στιγμιαία κοκορεύεται βρίζοντας, χαστουκίζοντας και γρονθοκοπώντας, είναι εξαιρετικά αποδοτική στο χτίσιμο της εικόνας του ατρόμητου φασιστοειδούς σαν τον Κασιδιάρη, που τρέμει μόλις βρεθεί έξω από τη συνοδευτική αγέλη καμμιάς δεκαπενταριάς υποτακτικών συμμορίτικης ομοιογένειας.
Τέτοια κασιδιάρικα μπρελόκ, το κυρίαρχο σύστημα έχει πολλά. Ανοίγουν τις πόρτες του ψηφοθηρικού παραδείσου που χτίζεται από μιλιούνια αδρανών λουφαδόρων θεατών. Είναι, λόγου χάρη, αποκαλυπτικό πώς ωφελείται από το βίαιο μπάχαλο του φασιστικού μάρκετινγκ, όποιος εκών άκων συμπρωταγωνιστεί. Σε πρώτη φάση γίνεται ανέκδοτο. Του τύπου “έμεινες Παυλόπουλος”. Μετά γίνεται Πρόεδρος Δημοκρατίας ως δεξιός αριστερής, μοναδικής στη μεγαλοσύνη της, επιλογής. Το δε μπουγέλωμα-η λάιτ εκδοχή της χαστουκομπουνιάς- εξασφαλίζει αποδοχή και αξιώματα, έστω και δεύτερης σκηνής, στο πολιτικό θέατρο.
Στο “ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο” ο καθηγητής χαστουκίζει τη μαθήτρια-πλουσιοκόριτσο και απειλείται με απόλυση. Όμως την παντρεύεται και γίνεται πλούσιος σώγαμπρος! Είμαι βέβαιη ότι διάφοροι ντόπιοι, κυρίως σπουδαρχίδηδες φασίστες, έχουν μελετήσει τη σκηνή κι έχουν βρει το διαβατήριο για το συστημικό παράδεισο. Στο κάτω κάτω της γραφής είχαν να παρακάμψουν τη γραφική (;) Αθίνη, που έπαιζε επί μήνες τζάμπα στην τηλεόραση υπερασπιζόμενη τον Αντρέα.
Αυτή η φθηνή αναπαραγωγή του αντεστραμμένου “πολίτικαλ κορεκτισμού”, που θέλει το Θανούλη Τζημεράκο να καθαρίζει το περιβάλλον του δημόσιου χώρου, που όμως είναι ατομική ιδιοκτησία του, απ’ τις βρωμιές του ΚΚΕ σε απεργιακή αφίσα, μια, δυο, τρεις, σου λέει δεν μπορεί, θα αποφέρει κέρδη. Αυτός μόνος μονομάχος στέκεται λοιπόν τώρα, σε κανάλια και σε πρόθυμες οθόνες, απέναντι σ’ ένα ολόκληρο Στάλινγκραντ που δε λέει να πέσει… Παρ’ όλο που το υπερασπίζονται και γυναίκες σαν την Αλεξάντρα την Μπαλού, η οποία προτίμησε να κολλάει αφίσες του ΠΑΜΕ και κομμουνίστρια και όρθια, αντί να κάθεται σε γραφείο διευθύντριας τραπέζης και να συζητάει με τζημερόπουλα, λίγο την Κόσκο και λίγο το τι απέγινε ο Κοσκωτάς.
Μεγάλο πράμα η εικόνα. Σε μαθαίνει να προσκυνάς τα ποταπότερα απωθημένα σου με τελετουργική συμμετοχή θεατών. Ως κι ο ρουβικονομάχος μπούκαρε στην ΕΡΤ μια μέρα που βόλευε και αντικομμουνιστικά, σπρώχνοντας και δέρνοντας κάτι κοριτσόπουλα που έβαλαν πλάτη στην πόρτα αλλά δεν τα έδειξε η κάμερα. Ο μονίμως αμυνόμενος σαλονάτος φασιστάκος φώναζε “δείξτε κάμερες” γιατί ήξερε ότι μπροστά τους δρούσε. Κι η Αλεξάνδρα που αγέρωχη δηλώνει ότι θα συνεχίσει απτόητη να κολλάει αφίσες στα μούτρα του κάθε φασιστοειδούς κι εκτός… πλάνου, σηματοδοτεί το τέλος του εικονικού πολιτισμού όπως τον ξέραμε. Γιατί παράνομη και καταχρηστική μόνο η απεργία κηρύσσεται δικαστικώς. Τα χαστούκια ποτέ. Ακόμη κι όταν ο μηνυτής είναι το Κράτος που τα εφηύρε, τα ψήφισε, και τα συμψήφισε.
Λιάνα Κανέλλη
