Το θέμα των διοδίων –ή πρόβλημα πλέον – εξαιτίας της κρίσης, έχει αρχίσει να αναδεικνύεται σε ένα από τα σοβαρότερα που αφορούν ιδιαίτερα τους συμπολίτες μας εκείνους που πρέπει να μετακινούνται για την εργασία τους με πενιχρά οικονομικά μέσα.
Σκεφθείτε για παράδειγμα δασκάλους και καθηγητές με βάση την Πάτρα με τον ελάχιστο μισθό τους πόσα χιλιόμετρα –άρα διόδια πλέον- πρέπει να διανύουν για να διδάξουν σε σχολεία εκτός της Πάτρας. Με ελάχιστες επιλογές μείωσης του κόστους μετακίνησης. Σκεφθείτε επίσης κάθε έναν εργαζόμενο με περιστασιακή δουλειά που προσπαθεί να συντηρήσει την θέση του μετακινούμενος με κάθε μέσο που διαθέτει και την πιθανότητα να πρέπει να περνάει από τα νέα διόδια. Κυρίως όμως θα πρέπει να σκεφθούμε όλοι τι γίνεται με τους ανέργους εκείνους πρέπει να μετακινούνται για να βρουν εργασία, ενώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς αυτονόητα δεν μπορεί να καλύψουν τέτοιες ανάγκες.
Με χαρά διάβασα για την συμφωνία ειδικών χρεώσεων για τους ΑμεΕΑ που περνάνε την γέφυρα Ρίου –Αντιρρίου. Όμως, η θετική αντιμετώπιση της ειδικής αυτής κατηγορίας συμπολιτών μας πρέπει να επεκταθεί. Να μαζικοποιηθεί. Αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για ΣΤΗΡΙΞΗ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ και ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΜΕΣΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ. Μπορεί να φανεί υπερβολικό αλλά η πλήρης κατάργηση πληρωμής διοδίων για τους ανέργους για περίοδο συγκεκριμένη και κάθε φορά –εάν αυτό προκύπτει-που θα βρίσκονται σε φάση αναζήτησης εργασίας θα δώσει μία ανάσα και ίσως και κίνητρο μεγαλύτερης μετακίνησης για την αναζήτηση μίας δουλειάς. Μία πρόταση που αποτελεί μικρή προέκταση της εφαρμογής στα μέσα μαζικής μεταφοράς ή σε άλλους φορείς με την μορφή εκπτώσεων. Το τεχνικό τμήμα της πρότασης που αφορά την υποχρέωση πληρωμής διοδίων ανά αυτοκίνητο και όχι οδηγό, λύνεται εύκολα.
Η αναζήτηση εργασίας στην περιφέρεια δεν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με την αναζήτηση στα αστικά κέντρα όπου οι μετακινήσεις είναι ευκολότερες. Η χρήση των ιδιωτικών μέσων–κάθε μορφής-αποτελεί μονόδρομο. Χρειάζεται κατά συνέπεια άλλη οργάνωση και άλλου τύπου υποστήριξη. Το ζητούμενο πάντα η δωρεάν διέλευση των διοδίων από τους ανέργους. Θα υπάρξει ίσως ο ισχυρισμός πως τα νέα διόδια είναι εκτός δικαιοδοσίας φορέων που μπορούν αν «επιβάλλουν» μία τέτοια πολιτική. Πιθανώς να έχουν δίκιο όσοι θα το ισχυρισθούν. Όμως, υπάρχουν διέξοδοι μέσω του συντονισμού και της συνεργασίας Περιφέρεια και Δήμων ως μέσο στήριξης. Υπάρχει δυνατότητα όχι μόνον άσκησης πίεσης αλλά αν χρειασθεί και σύστασης φορέα –κοινωνικής επιχειρηματικότητας για παράδειγμα-που να συντονίζει μέσω του ρόλου την στήριξη της μετακίνησης των ανέργων που αναζητούν εργασίας με όλες τις προεκτάσεις μίας τέτοιας συνεργασίας.
Προτάσεις υπάρχουν πολλές αρκεί όλοι μας να είμαστε προετοιμασμένοι να συγκρουσθούμε ουσιαστικά με την νωχελικότητα του παρελθόντος και μία αντίληψης ότι όταν κάτι φαίνεται δύσκολο εγκαταλείπουμε την προσπάθεια. Η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος διεκδικήσεων ουσίας για τους συμπολίτες μας και όχι απλά αναγέννησης παλαιών «συστημάτων» για την πολιτική επιβίωση όσων κατά το παρελθόν είχαν έλλειμμα οραμάτων και ενεργειών για τον τόπο μας. Υπάρχουν δε πολλές δράσεις για τις οποίες μπορούν να αρχίσουν να συζητούν συλλογικά οι βουλευτές της περιοχής μας εκτός στενών κομματικών πλαισίων.
