Η μεγάλη εθνική πρόκληση για την χώρα είναι η ανάταξη και αναζωογόνηση της εθνικής οικονομίας, μέσα από μεταρρυθμίσεις και πολιτικές που συμβάλλουν αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό του εθνικού παραγωγικού μοντέλου και την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, με ταυτόχρονη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ο συνδυασμός των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών με την άμεση και ισχυρή επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.
Η κοινωνική συνοχή συνιστά τόσο το κρίσιμο προαπαιτούμενο, όσο και το πιο σοβαρό αποτέλεσμα μιας βιώσιμης και πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης. Είναι δεδομένο ότι η δημοσιονομική προσαρμογή δεν είναι μια εύκολη και ανώδυνη διαδικασία. Άφησε τα αποτυπώματά της στον κόσμο της εργασίας, στους εργαζόμενους που έχασαν τη θέση δουλειάς τους, στους νέους που απογοητεύονται στο ξεκίνημα της επαγγελματικής τους διαδρομής. Η μεγάλη πρόκληση από εδώ και στο εξής είναι η δομική αποκλιμάκωση της ανεργίας και η παγίωση ενός υψηλού ρυθμού δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ώστε ο νέος αναπτυξιακός κύκλος της ελληνικής οικονομίας να μην έχει τα χαρακτηριστικά μιας άνευρης και άνεργης μεγέθυνσης, αλλά να συνοδεύεται από ένα δυνατό και μετρήσιμο κοινωνικό μέρισμα απασχόλησης.
Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει να αναπτύξουμε τα εργαλεία εκείνα που θα φέρουν επανεκκίνηση της οικονομίας , ανάπτυξη και απασχόληση.
Η ανεργία των νέων(15-24) ήταν σε υψηλά επίπεδα πριν την έναρξη της δημοσιονομικής κρίσης και διπλασιάστηκε κατά τη διάρκειά της, αποκτώντας διαθρωτικό χαρακτήρα. Επομένως οι μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, επιβάλλεται να είναι δομικές σε όλες τις βαθμίδες του, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στο θεσμικό πλαίσιο συνεργατικότητας και συνηγορίας των φορέων της αγοράς εργασίας και της οικονομίας, δημόσιο-ιδιωτικό-κοινωνικό, στον ανασχεδιασμό των φορέων της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά και των διαδικασιών σχεδιασμού υλοποίηση αξιολόγησης των εφαρμοσμένων πολιτικών ένταξης των νέων στην αγορά εργασίας.
Ο θεσμός της ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ, ο οποίος εδραιώνει μια δομική και δημιουργική επικάλυψη της μαθησιακής διαδικασίας και της αγοράς εργασίας, πρέπει να έχει καθορισμένες σαφώς τις ευθύνες, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των εμπλεκομένων μερών, να ενθαρρύνονται συνεργασίες και συνέργειες του δημοσίου, του ιδιωτικού και του κοινωνικού τομέα της οικονομίας.
Παράλληλα πρέπει να αναπτυχθεί ένα σύστημα διάγνωσης των αναγκών της αγοράς εργασίας και παρακολούθησης των τάσεων στην Ελλάδα και στις περιφέρειές της, με σκοπό να βελτιωθεί η στόχευση και η αποτελεσματικότητα των πολιτικών απασχόλησης και επαγγελματικής εκπαίδευσης κατάρτισης.
Συνακόλουθα, για την ανάσχεση της ύφεσης και τη μετάβαση σε ανάπτυξη είναι σημαντικό να ληφθούν μέτρα που να αντιμετωπίζουν τα σημερινά προβλήματα με βελτίωση της σύζευξης των αναζητούντων εργασία και των κενών θέσεων εργασίας και προσαρμοστικές κινήσεις ιδιαίτερα για τους μακροχρόνια ανέργους, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος η υψηλή ανεργία να καταστεί διαρθρωτική. Στην χώρα, έχουν γίνει και γίνονται προσπάθειες αποτύπωσης των αναγκών των επιχειρήσεων σε επαγγέλματα και δεξιότητες, καθώς και κάποιες προσπάθειες αποτύπωσης της προσφοράς στην ελληνική αγορά εργασίας.
Όμως οι προσπάθειες αυτές, κατά κανόνα, είχαν αποσπασματικό χαρακτήρα και δεν είχαν συνέχεια. Εκτός αυτού, σε ελάχιστες περιπτώσεις προέκυψε ουσιαστική αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους. Κατά συνέπεια οι όποιες πολιτικές εφαρμοστούν, πρέπει να στηριχθούν σε τεκμηριωμένες, ολοκληρωμένες, επίκαιρες και αξιόπιστες πληροφορίες και αναλύσεις για τις ανάγκες της οικονομίας.
Η στενότερη διασύνδεση της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα της τεχνικής, με τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας, είναι ένα ζητούμενο κρίσιμης σημασίας, όχι μόνο με στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά και γενικότερα την οικοδόμηση ενός βιώσιμου, υγιούς μοντέλου ανάπτυξης στην Ελλάδα.
Ο επιχειρηματικός κόσμος έχει όχι μόνο χώρο, αλλά και ανάγκη για νέους ανθρώπους. Ανθρώπους με σύγχρονες γνώσεις και ταλέντο. Ανθρώπους με κίνητρο και φιλοδοξία, οι οποίοι μπορούν να σκεφτούν πέρα από στερεότυπα και αντιλήψεις του παρελθόντος. Μπορούν να κοιτάζουν μακριά, να ανοίγουν νέους δρόμους και να μη συμβιβάζονται, ακολουθώντας την πεπατημένη.
