Καθαρή έξοδος από τα μνημόνια , διάγγελμα από την Ιθάκη και ωραιοποίηση της κατάστασης που ζουν οι Έλληνες μήπως και ξεφύγουμε από την πραγματικότητα. Κυνηγός αυταπατών ο πρωθυπουργός της χώρας, αποφαίνεται να αντικαταστήσει τις προηγούμενες με τις παρούσες και επιφυλάσσεται για τις επόμενες.
Σε αυτό το παραμύθι που δεν περνούν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, αλλά μέρα με τη μέρα η κατάσταση στα νοικοκυριά στενεύει ακόμα πιο πολύ, διατείνεται η κυβέρνηση ότι όλα βαίνουν καλώς, όλα καλώς σχεδιάζονται και καλώς εκτελούνται και ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοια κυβέρνηση ικανή, αποτελεσματική, ηθική και φιλολαϊκή. Αυτό και αν είναι παραμύθι !
Μαθητευόμενοι μάγοι οι κυβερνώντες με την πολυτέλεια να μην πληρώνουν οι ίδιοι τα δίδακτρα τους, αλλά να τα καταβάλει με θυσίες ο ελληνικός λαός, προσπαθούν με όπλα την αναξιοπιστία τους, την ανευθυνότητα τους και την ανικανότητα τους να διορθώσουν την κατάσταση. Τα αποτελέσματα σε όλους τους τομείς δείχνουν ότι τα μαγικά δεν πιάνουν, αλλά τι έχουν να χάσουν από το να συνεχίσουν να τα επιχειρούν;
Η ευκαιρία που τους δόθηκε χάθηκε εδώ και καιρό. Δέσμιοι των δεσμεύσεων τους, των δεσμών τους και της εξουσιολαγνείας δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν θετικό πρόσημο σε κανένα τομέα της πολιτικής, απεναντίας.
Η κατάσταση στη χώρα είναι τεταμένη με τον κόσμο στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Η λιτότητα έχει εξελιχθεί σε μάστιγα που κάθε μέρα προσθέτει και νέα θύματα. Βουλιάζουμε.
Όσο ωραιοποιημένα και να καταφέρει κάποιος να παρουσιάσει τα πράγματα, αυτό δεν αλλάζει την τραγική μορφή τους.
Επιβάλλεται εθνική αφύπνιση και εθνική συνεννόηση. Και πότε δεν επιβαλλόταν; Και πότε επήλθε;
Το ξύπνημα από το παραμύθι είναι σκληρό και δύσκολο. Μα και αναπόφευκτο. Ζήσαμε πολλά τα τελευταία χρόνια. Στην Ιθάκη δεν φτάσαμε, από την Ιθάκη ξεκινάμε. Έχουμε μεγάλο δρόμο και αγώνα να κάνουμε και έπειτα άλλο τόσο για να γυρίσουμε. Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι.
Γνωρίζουμε καλά τον ρόλο που έπαιξε ο καθένας για να είμαστε σήμερα εδώ, γνωρίζουμε ποια ήταν η Ελλάδα το ’74, ποια το ‘81, ποια το ’89, το ΄93, το 2004, το 2009. Γνωρίζουμε στα τελευταία εννιά χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, τι έχει συμβεί. Μπορούμε όλοι να επιλέξουμε με τα δικά μας κριτήρια , τη δική μας αφήγηση, τον πολιτικό χώρο δράσης μας. Δεν μας πρέπει όμως να είμαστε αδρανείς και παθητικοί θεατές της κατάστασης.
Αυτό που δεν γνωρίζουμε , αλλά μπορούμε να το σχεδιάσουμε, αν θέλουμε βέβαια, είναι το μέλλον. Το μέλλον της πατρίδας, το μέλλον των παιδιών μας, η ιστορική πρόκληση είναι μεγάλη. Οι καιροί δεν απαιτούν πόλωση και εμφύλια ένταση χάριν της συσπείρωσης και της ενίσχυσης κομματικών σχηματισμών. Οι καιροί απαιτούν συνεννόηση, ορθό λόγο, σχεδιασμό, αποτελεσματική εκτέλεση.
Ο λογαριασμός για τα σπασμένα της εκτόνωσης, τα σπασμένα των πάρτυς έχει πληρωθεί από τον ελληνικό λαό. Δεν τον έχουν πληρώσει ούτε τα πολιτικά πρόσωπα, ούτε τα πολιτικά κόμματα. Αυτά υφίστανται για να υπηρετούν τον λαό. Η λαϊκή βούληση τα ανδρειώνει και εκείνη τα μειώνει είτε δίκαια, είτε άδικα γιατί ο λαός είναι αυτός από τον οποίο προέρχεται η πολιτική. Είναι ο λαός εκείνος για τον οποίο υφίσταται η πολιτική και τα οχήματα της, τα κόμματα. Με το λαό συναποφασίζουμε για ειρήνη, συμφιλίωση, δημοκρατία, διαφάνεια, κοινωνική δικαιοσύνη. Μαζί βουλιάζουμε ή μαζί αποφασίζουμε να αλλάξουμε.
Η τραγική πτώση του χρηματιστηρίου σε ιστορικά χαμηλά είναι μια μεγάλη καμπάνα που χτυπά στα αυτιά μας. Να βγάλουμε τα χέρια από τα αυτιά και να ξεκινήσουμε την εθνική μας δουλειά. Όλα είναι κοντά και όλα είναι πιθανά άμεσα, δεν έχουμε ξεφύγει από τίποτα. Ένα επόμενο μνημόνιο, οι εθνικές εκλογές , μια καταστροφική χρεοκοπία που με τόσο αγώνα έχουμε αποφύγει. Καθαρή έξοδος και δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα δεν υπάρχει. Η εθνική ύπνωση, η αδιαφορία, η αποχή θα είναι μοιραία.
Σε γειτονική χώρα μάλωσαν δυο γιατροί γυναικολόγοι κατά τη διάρκεια της γέννας για το αν αυτή θα γίνει φυσιολογικά ή με καισαρική. Το άκαιρο αποτέλεσμα του καβγά ήταν τραγικό για όλους, για το παιδί, τη μητέρα και τους γιατρούς. Οφείλουμε να προστατεύσουμε τη μητέρα, να μεγαλώσουμε το παιδί είτε έχουμε λόγους να υπερασπιστούμε τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Το μήνυμα που οφείλουμε ως χώρα και ως πολίτες να δώσουμε στις αγορές και στον έξω κόσμο είναι ότι από τα λάθη μας διδασκόμαστε. Είμαστε μια χώρα με περήφανους πολίτες, αξιοπρεπείς, ικανούς και άξιους. Είμαστε μια χώρα που έχουμε αποφασίσει να έχουμε ένα σύγχρονο, αποτελεσματικό κράτος. Μια χώρα που έχει αποφασίσει να αλλάξει , να καινοτομήσει, να πρωταγωνιστήσει με σεβασμό στον άνθρωπο, σεβασμό στο περιβάλλον, στη δημοκρατία, στην ελευθερία.
Αυτό το μήνυμα , αυτό το ζητούμενο είναι η βάρκα της σωτηρίας μας και της ελπίδας. Εμείς για αυτό αγωνιζόμαστε !
