Άγνωστες πτυχές από τη ζωή της αξέχαστης Ρένας Βλαχοπούλου φέρνει στο φως της δημοσιότητας ένας από τους πιο δικούς της ανθρώπους. Ο τέταρτος κατά σειρά αδελφός της σπουδαίας ηθοποιού Σπύρος Βλαχόπουλος ξεφυλλίζει το άλμπουμ των αναμνήσεών του και μιλά αποκλειστικά στην Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα για τη δική του Ρένα!
Την 1η Νοεμβρίου 1940 οι Ιταλοί βομβάρδισαν την Κέρκυρα. Ενα από τα σπίτια που διαλύθηκαν ολοσχερώς ήταν και της οικογένειας Βλαχοπούλου. «Στον πόλεμο περάσαμε μεγάλα δράματα. Επεσε βόμβα στο σπίτι μας και έτσι σκοτώθηκαν οι γονείς μας. Το σπίτι διαλύθηκε μέχρι και το υπόγειο. Εγώ με τον αδελφό μου τον Μίμη βρισκόμασταν κάτω από ένα κρεβάτι. Θυμάμαι πυκνούς καπνούς μαζί με σκόνη από τα συντρίμμια να έχουν σκεπάσει τα πάντα. Κρατούσα τον αδελφό μου, που ήταν κουλουριασμένος ανάμεσα στα πόδια μου σαν φίδι. Μετά από περίπου δύο ώρες που έπεσε η βόμβα αρχίσαμε να ψάχνουμε να βρούμε τι είχε συμβεί. Ηταν παντού σκοτάδι. Και εμείς τραυματισμένα ψάχναμε τους γονείς μας που είχαν ήδη σκοτωθεί.
Κάποια στιγμή είδαμε λίγο φως και, όπως σερνόμουν εγώ πρώτος, εκείνος με κρατούσε από το πόδι, για να τον βγάλω έξω από όλη αυτή τη λαίλαπα. Τον πήρα αγκαλιά και μέσα στα συντρίμμια των δρόμων που είχε αφήσει η βόμβα ψάχναμε να βρούμε έναν δικό μας, ένα στήριγμα. Τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, τα τρία κορίτσια (Ρένα, Μαρίνα, Αννα), βρίσκονταν στην Αθήνα, ο μεγάλος μας αδελφός ήταν ναύτης. Και πηγαίναμε από ορφανοτροφείο σε ορφανοτροφείο μέχρι να δούμε πώς θα ζήσουμε». Τα μάτια του υπερήλικα άντρα είναι γεμάτα δάκρυα. Οπως αφηγείται, η Ρένα, που είχε ήδη ξεκινήσει καριέρα στην Αθήνα, ήταν η μόνη τους σωτηρία. «Για εμάς η Ρένα υπήρξε και μάνα και πατέρας μαζί. Εκείνη μας βοήθησε να ορθοποδήσουμε και να σπουδάσουμε».
Τον ρωτάμε πώς αντέδρασε εκείνη όταν ενημερώθηκε για τον θάνατο των γονιών τους. «Βρισκόταν πάνω στη σκηνή του θεάτρου “Μακέδος”, στην οδό Θεμιστοκλέους της Αθήνας, όταν έμαθε το δυσάρεστο νέο. Οπως έπαιζε, κάποιος της φώναξε στα παρασκήνια για τον βομβαρδισμό και όσα ακολούθησαν. Αργότερα, εκείνη μου είπε ότι συνέχισε να παίζει στο έργο. Μόλις τελείωσε η παράσταση και χαιρέτησε το κοινό, μπήκε στο καμαρίνι της και κατέρρευσε από το κλάμα».
