Εικοσιτέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την εις Κύριον εκδημία τού μακαριστού και ευλογημένου Γέροντα π. Ευσεβίου Γιαννακάκη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Θεολόγου στο Βερίνο Αιγιαλείας, και το μεσημέρι, κατόπιν πρωτοβουλίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου, 25μελής αντιπροσωπεία ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας μετέβη στην Ιερά Μονή όπου επί του μνήματός του τελέστηκε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι ο Σεβασμιώτατος και οι ιερείς έφθασαν στην Ιερά Μονή, όπου τους υποδέχθηκαν η Καθηγουμένη Μοναχή Επιστήμη και η Μοναστική Αδελφότητα. Αμέσως μετέβησαν στο μνήμα του αειμνήστου κτήτορος, το οποίο βρίσκεται πλάι στο Ιερό του Καθολικού, όπου και τελέστηκε το τρισάγιο σε κλίμα συγκίνησης, παρουσία δεκάδων επισκεπτών - προσκυνητών.
Ακολούθως οι Μοναχές, με πολλή αγάπη και ευγένεια, προσέφεραν καφέ και γλυκίσματα στην αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητροπόλεως, με τον σεπτό Ποιμενάρχη μας να εκφράζει τις ευχαριστίες του προς την Αδελφότητα για την εγκάρδια υποδοχή και φιλοξενία που επεφύλαξαν σε όλους τους προσκυνητές. Σημείωσε δε το σπουδαίο πνευματικό και ιεραποστολικό έργο που επιτελεί η Αδελφότητα και ευχήθηκε ο Θεός να τις ενισχύει στη Διακονία τους.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον μακαριστό Γέροντα, ο οποίος, όπως είπε, είχε όλες τις αρετές του Θεού. «Επρόκειτο για έναν έμπειρο στη μοναχική ζωή και ηγιασμένο Γέροντα, που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να οργανώσει το Ιερό Κοινόβιο σύμφωνα με τις αρχές του γνήσιου Ορθόδοξου Μοναχισμού και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Ο ίδιος με την οσία ζωή του ήταν κανών και τύπος αληθινού Μοναχού και με τις άγιες νουθεσίες του καλλιεργούσε και καθοδηγούσε ακάματα τις Μοναχές. Η ψυχή του είχε αγγελική καθαρότητα. Άδολος, αθώος, απλός. Επειδή είχε σπλάγχνα οικτιρμών και συμπονούσε πολύ τους αρρώστους και προσευχόταν γι’ αυτούς, έλαβε από τον Θεό το χάρισμα των ιαμάτων. Η έμπονη προσευχή του άλλαζε τις βουλές του Θεού. Εκατοντάδες είναι τα περιστατικά θαυματουργικής θεραπείας ασθενών. Η αρετή όμως που κυρίως διέκρινε τον π. Ευσέβιο ήταν η βαθιά ταπείνωσή του. Ζούσε στην αφάνεια και εργαζόταν αθόρυβα για την δόξα του Θεού, τον Οποίο αγαπούσε εξ όλης ψυχής, διανοίας και ισχύος», σημείωσε ο Σεβασμιώτατος.
Επιθυμώντας δε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας, για όσα έδωσε ο ίδιος εδώ, σ’ αυτά τα λίγα χρόνια που έμεινε κοντά μας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος είπε χαρακτηριστικά: «Θέλω από τη θέση αυτή να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου εκ μέρους όλων εκείνων που από το Αίγιο, από την περιοχή του, από μακρινές αποστάσεις, ακόμα και από το εξωτερικό έρχονταν εδώ για να αγιασθούν κάτω από το δικό του πετραχήλι. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, καθώς πλέον ο τάφος του αποτελεί πηγή ευλογίας, παρακλήσεως και ιαμάτων τόσο για τα πνευματικά του τέκνα όσο και για όλους εκείνους που προσέρχονται εδώ για να ζητήσουν τη μεσιτεία του. Μετά δε την κοίμησή του αμέτρητα είναι τα σημεία που δείχνουν ότι ο όσιος Γέροντας βρήκε μεγάλη παρρησία ενώπιον του Κυρίου. Τόσο οι Μοναχές όσο και οι προσκυνητές ομολογούν ότι η ευλογία και η παρουσία του είναι έντονα αισθητές στην Ιερά Μονή και στη ζωή τους!».
Και ο Σεβασμιώτατος ολοκλήρωσε ως εξής: «Το περασμένο Σάββατο, 15 Ιουνίου, τελέσαμε εδώ Ιερό Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Γέροντα. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το μέγα πλήθος που συνέρρευσε εκείνη την ημέρα για να προσευχηθεί και να πάρει την ευλογία του. Με πόση ευλάβεια ο κόσμος στεκόταν μπροστά στο μνήμα! Αρκετοί δε, αφού γονάτιζαν, ακουμπούσαν εκεί σκυμμένοι ευλαβικά το κεφάλι τους προσευχόμενοι. Μετά σταύρωναν τα πρόσωπά τους με λαδάκι από το καντήλι του μνήματος. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο άγιος αυτός άνθρωπος τούς είχε ευεργετήσει στην ζωή τους και ήλθαν για να τον ευχαριστήσουν. Κάθε χρόνο έρχεται κόσμος αυτή την ημέρα, αλλά αυτό δεν έχει ξαναγίνει σε τέτοιο βαθμό. Περισσότερα από 600 άτομα επισκέφθηκαν εκείνη την ημέρα την Ιερά Μονή, τα 400 εκ των οποίων παρακάθισαν το μεσημέρι στο γεύμα που παρέθεσαν οι Μοναχές! Ο π. Ευσέβιος μπορεί να μην έχει ανακηρυχθεί Άγιος, όμως πολλοί είναι εκείνοι που τον τιμούν ως Άγιο! Όλα αυτά μου δίδουν την επιβεβαίωση ότι ο Γέροντας είναι Άγιος και ότι τον προβάλλει η Χάρις του Θεού, ώστε κάποια στιγμή να αναγνωρισθεί ως Άγιος της Εκκλησίας μας! Θέλω να γνωρίζετε πως οι Άγιοι δεν εγκαταλείπουν ό,τι έφτιαξαν, ό,τι αγάπησαν, ό,τι υπηρέτησαν! Με αυτές τις σκέψεις εύχομαι ο μακαριστός Γέροντας να δέεται για όλους μας και να είναι κοντά μας, ασπίδα και προστασία στην Ιερά Μονή, στην Ιερά Μητρόπολή μας, στα πνευματικά του παιδιά, στον τόπο μας ολόκληρο».
