του Μιχάλη Ψύλου, δημοσιογράφου
Η νίκη της ακροδεξιάς AfD στις εκλογές της Θουριγγίας και της Σαξονίας, αποτελεί στην πραγματικότητα μια μεγάλη ήττα για τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς και την τρικομματική του κυβέρνηση. Ανοίγει μια πολιτική κρίση στο Βερολίνο , που σε συνδυασμό με την ύφεση στην οικονομία, πολύ δύσκολα θα ξεπεραστεί.
Την ίδια ώρα, στη γειτονική Γαλλία, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν είναι πλέον ο ισχυρός πρόεδρος που ήταν το 2017 και σχεδίαζε να διατηρήσει αυτή τη δυναμική ως το 2027, παρά την αυξανόμενη αντιδημοτικότητά του.
Ο Γάλλος πρόεδρος είναι με την πλάτη στον τοίχο και οι συμβιβασμοί του στην επιλογή του νέου πρωθυπουργού, η προεδρία με τη μορφή του «Δία», βρίσκεται στο τέλος της.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Γαλλία είναι πρώτη στον κατάλογο των «παραβατικών» χωρών, που έχουν υποβληθεί από την ΕΕ σε τιμωρητικές διαδικασίες για το υψηλό έλλειμμα.
Στην άλλη όχθη του Ρήνου, ο Σολτς αμφισβητείται πλέον όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να βλέπει μπροστά το «φαινόμενο Κάμαλα Χάρις». Τον εξαναγκασμό σε παραίτηση δηλαδή του προέδρου Τζο Μπάιντεν στην Αμερική, μήπως και οι Δημοκρατικοί καταφέρουν να αποτρέψουν την είσοδο του Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Στους 30 μήνες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Σολτς και η κυβέρνησή του, ακολουθώντας τυφλά την πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, είδε τη γερμανική οικονομία να διολισθαίνει στην ύφεση, καθώς στερήθηκε το φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο και εισήλθε σε φάση όξυνσης του ανταγωνισμού με τον βασικό της «πελάτη»-την Κίνα. Κάτι που δεν θα του συγχωρήσουν οι γερμανικές εταιρείες, που έχουν βυθιστεί, με αποτέλεσμα , κολοσσοί όπως η Φολκσβάγκεν να κλείνουν εργοστάσια στη Γερμανία και άλλοι να μετακομίζουν στην Αμερική για να βρουν τη τύχη τους στην «άγρια Δύση».
Ο Σολτς μεταμορφώνεται πλέον σε «αλεξικέραυνο» για όλες τις κοινωνικο-οικονομικές εντάσεις στη χώρα του. Σε μια περίοδο μάλιστα αβεβαιότητας από την μετάβαση της ηγεσίας της ΕΕ από την «Ούρσουλα 1» στην «Ούρσουλα 2» στις Βρυξέλλες και το ενδεχόμενο νίκης του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
Ομοίως, η φιλοδοξία του Γάλλου προέδρου Μακρόν να ηγηθεί της Ευρώπης, καλύπτοντας το γερμανικό «κενό ισχύος», πέφτει πλέον στο κενό. Ο Μακρόν θα είναι μια «κουτσή πάπια», μέχρι τη λήξη της θητείας του.
Οι δύο «βασιλιάδες» της «Καρλομάγνειας» Ευρώπης είναι «γυμνοί». Και αυτό πλέον το βλέπουν όλοι…