Οι 7 σημειώσεις του Αλέξη Χαρίτση για την εβδομάδα που πέρασε

Σε ανάρτησή του ο Πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης ανέφερε:
Καλημέρα σας. Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.
1.⁠ ⁠Τέμπη: έγκλημα
Κάθε μέρα που περνάει προστίθεται μια νέα ψηφίδα του εγκλήματος. Η απάντηση του Μεγάρου Μαξίμου είναι η επικοινωνιακή αντεπίθεση: βίντεο αμφίβολης αξιοπιστίας (που ξαφνικά εμφανίστηκε μετά από δύο χρόνια!), ντρίπλες γύρω από το θέμα της προανακριτικής, προσπάθεια αλλαγής της δημόσιας συζήτησης.
Ματαιοπονεί. Η πρωτοφανής κυβερνητική συγκάλυψη σε αυτή την συγκλονιστική υπόθεση είναι κοινή, εμπεδωμένη, συνείδηση στην ελληνική κοινωνία. Η μεγάλη μαθητική διαδήλωση της Παρασκευής ήταν συγκινητική. Τα παιδιά που συχνά κατηγορούνται ως αδιάφορα ή κυνικά, πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας με μια βαθιά ωριμότητα και έγνοια για την κατάσταση στη χώρα μας. Στις 28 Φεβρουαρίου θα είναι μια ιστορική μέρα για τη Δημοκρατία μας. Αυτό δεν αλλάζει όποιους μηχανισμούς και αν επιστρατεύσει η Δεξιά.
2.⁠ ⁠Τέμπη: να σοβαρευτούμε
Έγραφα την προηγούμενη Κυριακή ότι «το μήνυμα της κοινωνίας δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, αλλά και τη δημοκρατική αντιπολίτευση». Δεν το έχουν καταλάβει. Πρότεινα από την πρώτη στιγμή συνάντηση για καθορισμό ενός σχεδίου δράσης στο κοινοβούλιο με αποκορύφωμα την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ περί άλλα τυρβάζουν.
Οι δημοσιογραφικές διαρροές, οι κομματικοί ανταγωνισμοί και η λογική «το είπα εγώ πρώτος» προσφέρουν, αντικειμενικά, χώρο στον κ. Μητσοτάκη και κυρίως απογοητεύουν τους πολίτες που απαιτούν έναν άλλο τρόπο πολιτικής. Εμείς θα επιμείνουμε. Και για να είναι πιο αποτελεσματική η αντιπολίτευση στη Δεξιά αλλά κυρίως επειδή οφείλουμε να ανταποκριθούμε στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για Δικαιοσύνη.
3. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή Πρόεδρος της Συγκάλυψης;
Την Τετάρτη είναι η τελευταία ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ξέρουμε το αποτέλεσμα. Η Νέα Δημοκρατία και ακροδεξιοί συνοδοιπόροι της θα αναδείξουν στο ύψιστο πολιτειακό αξίωμα τον κ. Τασούλα.
Η Νέα Αριστερά από την πρώτη στιγμή είπε τα πράγματα με το όνομά τους: αν ο κύριος Μητσοτάκης όντως εννοούσε αυτά που είπε στην περίφημη συνέντευξη στον κύριο Σρόιτερ όφειλε να αποσύρει τον κύριο Τασούλα. Προφανώς δεν το έπραξε. Η ευθύνη περνάει σε εμάς: να προχωρήσουμε σε μια ανάλογη απάντηση στη θεσμική εκτροπή.
4. Οικονομική αδικία και συκοφάντηση
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι αγρότες έχουν συκοφαντηθεί όσο κανείς στη σύγχρονη Ελλάδα: «τεμπέληδες». Έτσι τους αποκαλούσε η πολιτική του Μνημονίου και αυτή η λογική συνεχίζεται, στην πράξη, και σήμερα. Το αποτέλεσμα; Οι αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων είναι οι χαμηλότερες στην Ευρώπη (ο μέσος όρος του μηνιαίου μισθού στη χώρα μας είναι 1.138 ευρώ), ενώ ο αγροτικός κόσμος οδεύει προς εξαφάνιση.
Εμείς δεν πιστεύουμε στο μύθο του «τεμπέλη». Για αυτό, πριν από δύο μήνες, καταθέσαμε τροπολογία για την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού - ένα ελάχιστο μέτρο αποκατάστασης της αδικίας σε βάρος τους.
Και αύριο, Δευτέρα, θα βρίσκομαι στα μπλόκα της Θεσσαλίας, στο πλευρό των αγωνιζόμενων αγροτών. Έχω ακούσει πρόσφατα τα προβλήματά τους -όταν επισκεφτήκαμε τα χωριά που επλήγησαν από τον Ντάνιελ- και τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής σε μια χώρα που αδιαφορεί για αυτήν.
5.⁠ ⁠Πύλος όπως Τέμπη
Το καθεστωτικό θράσος της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έχει όρια. Το υπουργείο Ναυτιλίας επιτέθηκε στο Συνήγορο του Πολίτη, μια θυμίζω ανεξάρτητη αρχή που την προβλέπει το Σύνταγμά μας, γιατί το πόρισμά του επισημαίνει τις ευθύνες του λιμενικού στο τραγικό ναυάγιο της Πύλου.
Εδώ έχουμε δύο θέματα. Το πρώτο είναι το ίδιο το πόρισμα, το οποίο φανερώνει μια σειρά από ενέργειες, παραλείψεις και μεταγενέστερες «παραλείψεις» που είχαν ως στόχο τη συγκάλυψη των συνθηκών που οδήγησαν στο μαρτυρικό θάνατο εκατοντάδες ανθρώπους. Ξέρετε ότι με την υπόθεση στην Πύλο έχω προσωπική σχέση. Βρέθηκα εκεί από το επόμενο πρωί και συναντήθηκα με τους συγκλονισμένους διασωθέντες και για αυτό ήμουν και μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη που παρουσίαζε ως «δουλέμπορους» ανθρώπους που το μόνο τους έγκλημα ήταν ότι δεν πνίγηκαν.
Το δεύτερο θέμα είναι το πώς αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τους θεσμούς. Είναι δυνατόν να τους αμφισβητεί κάθε φορά που αυτοί κινούνται με γνώμονα το κράτος δικαίου και την αναζήτηση της δικαιοσύνης; Είναι αυτό γνώρισμα φιλελεύθερης δημοκρατίας; Το καθεστώς Μητσοτάκη έχει αποθρασυνθεί.
6.⁠ ⁠Δικαιοσύνη: πρόβλημα
«Δεν έχετε ξανακούσει για άγριο πέσιμο;». Αυτό και άλλα ανάλογης ποιότητας ακούγονται από την Εισαγγελία σε πολύκροτη δίκη για μια υπόθεση σεξουαλικής κακοποίησης. Δεν είναι λεπτομέρεια. Είναι πρόβλημα. Τα θύματα βρίσκονται συχνά -τόσο σε αστυνομικά τμήματα όσο και δικαστικές αίθουσες- μπροστά σε μια συνθήκη γενικής καχυποψίας, προσβλητικών ερωτήσεων και αντιστροφής της υπό διερεύνησης υπόθεσης. Καλούνται τελικά να αποδείξουν ότι δεν έχουν φταίξει σε κάτι, δηλαδή ότι δεν έχουν προκαλέσει τον δράστη για να συνεννοούμαστε. Αυτό είναι απαράδεκτο. Είναι η πολιτική που οδηγεί στη συγκάλυψη της καθημερινής έμφυλης βίας και στην αναπαραγωγή του στερεότυπου «κάτι θα έκανε και το θύμα». Πρέπει να παλέψουμε για το ξερίζωμα αυτών των πρακτικών.
7.⁠ ⁠Γάζα: δυστοπία
Οι εξωφρενικές δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου Τραμπ για τη Γάζα που θα γίνει «αμερικανική ριβιέρα» αποκαλύπτουν το ωμό πρόσωπο του σύγχρονου ιμπεριαλισμού. Σκέφτομαι με μελαγχολία εκείνους που φανερά ή κρυφά πανηγύριζαν για την εκλογή του επειδή τάχα θα έφερνε την ειρήνη στον κόσμο. Η «ειρήνη» του Τραμπ είναι ο πόλεμος του κεφαλαίου δίχως κανένα φραγμό. Αντιμετωπίζει τους ανθρώπους σαν αντικείμενα, τον χάρτη σαν παιχνίδι, το αίτημα για αυτοδιάθεση και ελευθερία σαν πρόκληση που πρέπει να εξαφανιστεί.
Αυτοί τη δουλειά τους. Αλλά και εμείς τη δική μας: συμπαράσταση στον Παλαιστινιακό λαό μέχρι την τελική νίκη. Για να είναι η Γάζα ελεύθερη και να χαίρονται τις παραλίες της οι οικογένειες των ανθρώπων που τους ανήκει: οι περήφανοι Παλαιστίνιοι του σήμερα και του αύριο.