Ο πρώην Πρωθυπουργός και Βουλευτής Αχαΐας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Α. Παπανδρέου ήταν ομιλητής στο συνέδριο για τον Τουρισμό στη Δυτική Ελλάδα (Travel West Forum) που διοργανώθηκε στην Πάτρα.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Σας ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση και τη δυνατότητα να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις για κάτι πολύ σημαντικό:
Την αναγέννηση της Δυτικής Ελλάδας. Τον επαναπροσδιορισμό του μέλλοντός μας.
Για μένα, η Δυτική Ελλάδα δεν είναι απλώς γεωγραφία. Είναι πατρίδα, είναι παιδικές εικόνες, κήπους με βασιλικό, είναι οι ρίζες με αναμνήσεις.
Στην Πάτρα, κοιτώντας τη θάλασσα ονειρεύεσαι, στα βουνά, στον Ερύμανθο, αγναντεύεις νέους ορίζοντες.
Και αναρωτιέσαι γιατί αυτός ο τόπος να μην κρατά, να στέλνει στα μακρινά τα παιδιά του.
Στοίχημά μας σήμερα, να αλλάξουμε αυτόν τον τόπο που να τους καλεί ξανά να γυρίσουν για να δημιουργήσουν στα πάτρια εδάφη.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Ζούμε σε έναν κόσμο ασταθή. Με γεωπολιτικές εντάσεις, με απειλές στη δημοκρατία και στην κλιματική ισορροπία.
Σε μια Ευρώπη που δοκιμάζεται.
Σε μια περιοχή ευάλωτη – από την κλιματική κρίση, έως την πίεση στους θεσμούς.
Δεν μπορούμε να περιμένουμε να φτάσει η καταιγίδα στην πόρτα μας.
Βλέπουμε τη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας.
Βλέπουμε νέους αυταρχισμούς.
Βλέπουμε θεσμούς να χειραγωγούνται.
Παιδεία, Δικαιοσύνη, ΜΜΕ, ακόμα και η τεχνολογία και η Τεχνητή Νοημοσύνη – γίνονται εργαλεία ελέγχου, όχι ελευθερίας.
Αυτό δεν είναι φαινόμενο ξένο. Το βλέπουμε και εδώ.
Με κουτοπονηριές άλλων εποχών. Με συγκάλυψη, με παραβίαση της συνταγματικής τάξης.
Η λογική “εγκληματώ, αλλά δικάζομαι όπως με βολεύει” είναι απόδειξη ενοχής.
Τι κάνουμε λοιπόν;
Αντιστεκόμαστε.
Όχι με οργή μόνο – αλλά με πράξη.
Με δημοκρατία κάθε μέρα.
Με συμμετοχή.
Με αποκέντρωση.
Με σεβασμό στον πολίτη και τη φωνή του.
Γιατί στο διεθνές αυτό περιβάλλον γίνεται όλο και πιο επιτακτικό η Ελλάδα, η περιφέρειά μας να γίνει το δημοκρατικό, ελεύθερο και αναπτυξιακό μας καταφύγιο.
Και η Δυτική Ελλάδα μπορεί να δείξει τον δρόμο.
Έχει όλα τα εφόδια:
– Πολιτισμό και ιστορία.
– Νέους και νέες με ταλέντο και φαντασία.
– Ανεκτίμητο φυσικό πλούτο.
– Κοινωνίες που δεν τα παρατάνε.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα κοινό σχέδιο. Ένα συλλογικό και κοινωνικό συμβόλαιο με διάρκεια, θεσμικότητα, όραμα.
Και εδώ, ο τουρισμός δεν είναι απλώς έναακόμα εισόδημα. Μια ακόμη πηγή κέρδους.
Είναι ή μάλλον πρέπει να γίνει εργαλείο ανάπτυξης.
Καταλύτης μεταμόρφωσης.
Ένας τουρισμός που ενώνει:
– Παράδοση και τεχνολογία.
– Οικολογία και οικονομία.
– Καινοτομία και φιλοξενία.
– Πολιτισμό και κοινωνική ένταξη.
Ο επισκέπτης έρχεται για τον ήλιο. Αλλά μένει – στο μυαλό και την καρδιά – για την αυθεντικότητα, την ιστορία, το ανθρώπινο χαμόγελο. Αυτό υπάρχει ακόμα στην περιοχή μας.
Όταν δυστυχώς άλλες περιοχές της Ελλάδας και αλλού, διαβρώνονται από τον υπέρ-τουρισμό, τον κορεσμό και την ασχήμια της άναρχης πολεοδόμησης και κοντόφθαλμης κερδοσκοπίας.
Για αυτό τον λόγο έχουμε ακόμα ένασυγκριτικό μας πλεονέκτημα.
Όχι το φθηνό. Όχι το γρήγορο. Αλλά το ποιοτικό. Το ουσιαστικό. Το ελληνικό.
Αν κάτι έμαθα από τις κρίσεις, είναι αυτό:
Χωρίς αυθεντικότητα, χωρίς θεσμούς που εμπνέουν εμπιστοσύνη, χωρίς διαφάνεια και αξιοσύνη, χωρίς σεβασμό στον πολίτη, δεν υπάρχει μέλλον.
Υπάρχει μια μιζέρια της καθημερινότητας, η απάθεια, ο εγωιστικός ανταγωνισμός με τον διπλανό σου, απλά για επιβίωση.
Προτείνουμε μια άλλη προσέγγιση.
Να έχουμε το θάρρος να οραματιστούμε.
Να έχουμε την δύναμη να υλοποιούμε.
Ο καθένας μας και συλλογικά μαζί.
Για:
– Μια Δυτική Ελλάδα πράσινη, πρωτοπόρα στις ΑΠΕ και την κυκλική οικονομία.
– Μια περιφέρεια πολιτιστικά ζωντανή, με φεστιβάλ, τέχνη, δημιουργία.
– Ένα Πανεπιστήμιο - κέντρο καινοτομίας, συνδεδεμένο με τον κόσμο, αλλά με ρίζες στην τοπική κοινωνία.
– Μια γαστρονομική εμπειρία αυθεντική.
– Έναν τουρισμό που σέβεται τον τόπο και τον αναδεικνύει τα πολλά της μυστικά - που τόσες φορές και εμείς δεν τα ξέρουμε και ξαφνιαζόμαστε θετικά όταν τα συναντάμε.
Πόσοι από εμάς έχουν πάει στα Ύδατα Στυγός, στο φαράγγι Περιστεριώνα, στους καταρράκτες της Βλασίας, έχουν πεζοπορήσει στο δάσος Φολόης, στην λίμνη Τσιβλού, στο Πλανητέρο, στα βουνά του Ερυμάνθου, στο θεματικό πάρκο του Συνεβρό, στον αρχαιολογικό χώρο στην Βούντενη, στο Τείχος Δυμαίων αλλά και σε πολλά άλλα μέρη.
Πίστη μου λοιπόν είναι ότι αυτό το όραμα δεν είναι φαντασία.
Είναι εφικτό.
Απαιτεί όμως κάτι που μας λείπει. Να υπάρξει συνεργασία.
Σοβαρή, ουσιαστική, συνεχή συνεργασία με δουλειά και σεβασμό στην δημιουργική καινοτομία.
Συνεργασία μεταξύ Περιφέρειας, Δήμων, Πανεπιστημίου, επιχειρήσεων, συνεταιρισμών, πολιτών και – κυρίως – της νέας γενιάς.
Προτείνω τη δημιουργία μιας Συνεργασίας για τη Δυτική Ελλάδα του Μέλλοντος.
Συνεργασία νέας αντίληψης και έργου - συνεργασία πράξης και ευθύνης.
Να μετατρέψουμε την περιοχή μας σε πιλότο μιας δίκαιης, πράσινης, συμμετοχικής ανάπτυξης.
Με όλες μου τις δυνάμεις θα συμβάλλω σε αυτή την κατεύθυνση. Όπως κάνουμε και με το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου. Έχοντας δημιουργήσει συνεδρίες διαλόγου για την ενέργεια, τη δημοκρατία και τους θεσμούς σε συνέργεια και με το Πανεπιστήμιο Πατρών.
Με έμφαση στην ποιότητα.
Με σύνδεση του τουριστικού προϊόντος με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας – γιατί η ποιότητα στη ζωή της τοπικής κοινωνίας, του Πατρινού, του Αχαιού, του πολίτη της Δυτικής Ελλάδας, θα είναι και η βάση και ο μαγνήτης για τον επισκέπτη.
Με αξιοποίηση της τεχνολογίας, όπως της τεχνητής νοημοσύνης, όχι για να αντικαταστήσουμε τον άνθρωπο, αλλά για να προσφέρουμε προσωποποιημένες εμπειρίες, καλύτερες υπηρεσίες, έξυπνες λύσεις.
Σήμερα, το 60% των τουριστικών γραφείων διεθνώς χρησιμοποιεί ήδη AI.
Το 35% των ταξιδιωτών σχεδιάζει πλέον τα ταξίδια του μέσω εφαρμογών AI.
Αυτό είναι το αύριο. Και πρέπει να είμαστε μέρος του. Αλλά να συνδυάζεται με πραγματικές και όχι εικονικές εμπειρίες.
Εμπειρίες που θα μένουν αξέχαστες και χαρούμενες για τον κάθε ξένο που πατά τον τόπο μας.
Είναι αντιφατικό, παράδοξο, ότι στην περιοχή μας, στη Δυτική Ελλάδα, έχουμε ένα brandname, ένα προϊόν, που ίσως είναι το πιο γνωστό στη υφήλιο. Ένα παγκόσμιο σύμβολο, που δεν έχει αξιοποιηθεί, όχι μόνο για τον τουρισμό αλλά για τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, της παιδεία, την ανάπτυξη της περιοχής μας.
Την Αρχαία Ολυμπία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, την Ολυμπιακή Εκεχειρία.
Όχι μόνο ως προορισμό – αλλά ως ιδέα.
Ειρήνη, συνεργασία, αλληλεγγύη.
Αξίες που εμπνέουν τον κόσμο.
Αλλά έχουμε τόσες και τόσες άλλες τοποθεσίες, με ιστορία, μύθους, ομορφιές, που δεν αξιοποιούνται.
Στην ίδια περιφέρεια δυνατότητες θαλάσσιου αλλά και ορεινού τουρισμού.
Πολιτιστικού αλλά και συνεδριακού τουρισμού.
Οινοτουρισμού.
Την λιμνοθάλασσα στο Μεσολόγγι, τον απέραντο Αμβρακικό, την γειτονική περιοχή των Δελφών.
Σημαντικά αστικά κέντρα και μοναδικοί Υδροβιότοποι - περιοχές natura.
Μεταφορικές υποδομές που με σημαντική αναβάθμιση θα αναδεικνύουν την περιοχή ως πύλη.
Πανεπιστήμια με διεθνείς συνέργειες.
Θεσμούς συνδεδεμένους με την κοινωνική συμμετοχή, όπως το καρναβάλι.
Νέες υποδομές που δύναται να χρησιμοποιηθούν ως πόλοι εναλλακτικού τουρισμού όπως το φράγμα Πείρου – Παραπείρου.
Φίλες και φίλοι,
Θα μου πείτε, ναι, πόσες φορές τα έχουμε ακούσει αυτά. Προ 30 ετών σε συνεργασία με το ΒΗΜΑ και το Ίδρυμα τότε Γεωργίου Παπανδρέου είχαμε και πάλι συνέδριο για την περιφερειακή μας ανάπτυξη. Παρόμοιες οι σκέψεις μας.
Τι μας λείπει;
Η συλλογική προσπάθεια, με νέες αντιλήψεις. Με νέα εργαλεία. Αλλά και ένας αγώνας ώστε τα σημαντικά ποσά εγχώρια και ευρωπαϊκά και ακόμα και οι ιδιωτικές επενδύσεις να γίνουν με σχέδιο, με όραμα, με αποκεντρωμένη διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς, και μακριά από την λογική της πελατειακής αδιαφανούς διαχείρισης και ευνοιοκρατίας για τους κολλητούς μας.
Η Δυτική Ελλάδα πρέπει – και μόνο έτσι μπορεί – να γίνει πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης.
Όχι με μεγάλα λόγια. Όχι με το «κατόπιν ενεργειών μου».
Με βούληση που δεν φοβάται.
Με συνεργασία που εμπνέει.
Και “Αν φροντίσουμε τον τόπο μας, θα μας φροντίσει κι αυτός.”
Αυτό είναι το στοίχημα.
Αυτό είναι το μέλλον μας.
Σας ευχαριστώ.