Η κοινωνία δεν ζητά "επικοινωνιακά" άλματα ανάπτυξης. Ζητά λύσεις στα συσσωρευμένα προβλήματά της.
Δυστυχώς, οι ανακοινώσεις της ΕΛΣΤΑΤ διαβάζονται μονομερώς. Οι λόγοι προφανείς.
Όμως...
Η σύγκριση με την Ευρωζώνη και ειδικότερα με χώρες που έχουν συγκρίσιμες οικονομίες δεν δικαιολογεί κανέναν πανηγυρισμό.
Το αντίθετο.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει να πάρει άμεσα μέτρα για τη ρύθμιση και εξισορρόπηση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών και να διασφαλίσει την αγοραστική δύναμη των πολιτών.
Κυρίαρχα, δε, αυτό που χρειάζεται είναι η ενίσχυση της παραγωγικής οικονομίας με βιώσιμους όρους για τους εργαζόμενους και τους ασθενέστερους. Όχι με όρους φτωχοποίησης και εξαθλίωσης τους.
Ιδίως, όταν επίκειται τεράστια αύξηση του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας και από το 2020 ο γενικός δείκτης καταναλωτή (ακρίβεια) έχει αυξηθεί κατά 1.4%.
Αν λάβουμε υπόψη ότι για το μέσο νοικοκυριό ο λογαριασμός ηλεκτρικής ενέργειας αντιστοιχεί στο 5% του εισοδήματος του και το κατώφλι της ενεργειακής φτώχειας ορίζεται στο 10%, μιλάμε πλέον για την ύπαρξη σοβαρού κινδύνου να περάσουμε σε συνθήκες γενικευμένης ενεργειακής, και όχι μόνο, φτώχειας. Υπενθυμίζεται, δε, ότι η Ελλάδα έχει διπλάσιο ποσοστό πληθυσμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα επαρκούς θέρμανσης.
Και κάτι τελευταίο.
Όταν σε κάποιον που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα του μιλάς για "άλμα" και "έκπληξη" ανάπτυξης, αν περιμένεις ότι ξαφνικά θα αλλάξει η τοποθέτηση του ως προς την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης (της όποιας κυβέρνησης) η πιθανότητα να επιτύχεις το αντίθετο είναι πολύ μεγάλη.
Όσο και το "άλμα" ανάπτυξης.
* Πρώην Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας
