του Θανάση Γιανναδάκη, τ. προέδρου ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδας
Ο φλοιός ενός πεύκου παίρνει φωτιά σε περίπου μισό λεπτό και για κάθε τετραγωνικό μέτρο πεύκου που καίγεται παράγεται για περίπου 2 λεπτά θερμότητα ισοδύναμη με το να δουλεύει ο καυστήρας μιας πενταόροφης πολυκατοικίας.
Ο κορμός ενός πεύκου παίρνει φωτιά σε περίπου ένα λεπτό και και για κάθε τετραγωνικό μέτρο που καίγεται αποδίδει σε 1 λεπτό θερμότητα ισοδύναμη με το να δουλεύει ο καυστήρας 2 πενταόροφων πολυκατοικιών, ενώ σε διάστημα 6 λεπτών για κάθε τετραγωνικό μέτρο πεύκου που καίγεται μπορεί και να αποδόσει θερμότητα ισοδύναμη με το να δουλεύει ο καυστήρας από 3 τετραόροφες πολυκατοικίες.
Σε όλα τα παραπάνω δεν προστίθεται η επίπτωση της εξάπλωσης που προκαλεί ένας δυνατός άνεμος ή το μικροκλίμα που φτιάχνει το πυροθερμικό φορτίο μιας δασικής πυρκαγιάς, όπως και η εκτόξευση καύσιμης ύλης που δημιουργεί νέες εστίες σε τεράστιες ακτίνες.
Κοινώς, όταν ξεκινάει μια πλήρως ανεπτυγμένη φωτιά ο χρόνος αντίδρασης μετριέται πραγματικά με το ρολόι για να μην εξαπλωθεί γρήγορα η φωτιά.
Κοινώς, χωρίς πρόληψη και με τις καιρικές συνθήκες να είναι "εχθρικές" για την κατάσβεση απλά παίζουμε με τις πιθανότητες και αυτές είναι πεισματικά εις βάρος μας.
Είναι όμως κάτι που δεν επαναλαμβάνεται;
Εδώ και ένα μήνα είχαμε συνθήκες πρωτόγνωρου καύσωνα σε όλη την Ελλάδα. Οι πιθανότητες λένε ότι αυτή η κατάσταση θα είναι σχεδόν μόνιμη από εδώ και μπρος.
Τι κάναμε για αυτό σε επίπεδο πρόληψης;
Τι τεχνογνωσία έχουμε αναπτύξει για να ανιχνεύσουμε και να καταστείλουμε έγκαιρα όταν ακόμα έχουμε μικρές εστίες;
Ποια είναι η πραγματική μας επιχειρησιακή ικανότητα;
Εμείς αρκούμαστε για άλλη μια φορά στους όρους επικοινωνίας και με τη λέξη πρόληψη να είναι άγνωστη μιας και τα κονδύλια που διατίθενται να είναι "για να βγει η υποχρέωση".
Αστεία χρονοδιαγράμματα, παρωχημένα σχέδια που περιορίζονται σε αντιπυρικές ζώνες και καθαρισμούς οικοπέδων και όλα τα λεφτά στην καταστολή και την όποια αποκατάσταση περιουσιών, όποτε.
Καμία δασική πολιτική, καμία σοβαρή και ολοκληρωμένη πολιτική πρόληψης και προστασίας του περιβάλλοντος.
Προϋπολογισμοί της πλάκας και από το ταμείο ανάκαμψης μηδενικοί πόροι.
Δεν επενδύουμε στην τεχνολογία, δεν επενδύουμε στην έρευνα, δεν διαμορφώνουμε συνθήκες στο πεδίο.
Πιλοτικά προγράμματα για drones , πιλοτικά προγράμματα γενικώς και στην ουσία όλα στο στρατηγό άνεμο. Ολοκληρωμένη στρατηγική και μέσα πουθενά.
Γιατί το βλέπουμε ως κόστος και όχι ως προοπτική.
Όλο το βάρος στους πυροσβέστες και στους εθελοντές, όταν πλέον δεν γίνεται αλλιώς και στα όποια εναέρια πυροσβεστικά μέσα έχουμε ή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε.
Και οι συνέπειες ολέθριες.
Στο τέλος τα αστικά και περιαστικά κέντρα θα μείνουν χωρίς πνεύμονα πρασίνου και η ζωή θα είναι αβίωτη. Τα δίκτυα και αυτά υποβαθμισμένα.
Το μόνο που θα μένει θα είναι η επετειακή εικόνα κάποιου υπουργού που θα βγαίνει στο γυαλί με το καθιερωμένο αξύριστο look.
Α, θα έχουμε και το 112 και προγράμματα για εποχικούς πυροσβέστες. Και βέβαια όταν τελειώνει η αντιπυρική περίοδος όλα καλά και σπίτια τους.
Είμαστε αμετανόητοι και θα το πληρώσουμε και εμείς και τα παιδιά μας.
Η Δυστοπία είναι μπροστά μας.