Καταδικαστική η διαχείριση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων από τις τράπεζες

Η διαχρονική καθυστέρηση στην νομοθέτηση της διαδικασίας διαχείρισης των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων από τις κυβερνήσεις μετά το 2010-ιδιαίτερα δε των τελευταίων δύο ετών-οδήγησε τις τράπεζες σε καταστροφική αντιμετώπιση του προβλήματος. Εξέλιξη που εμφανίζεται εντονότερα πλέον μετά την πρόσφατη ψήφιση του νέου νόμου της δέσμης μέτρων. Η βάση του προβλήματος παραμένει η παντελής αδυναμία -ή άρνηση - διακανονισμών, κουρέματος και ένταξης των βιώσιμων επιχειρήσεων σε πορεία εξυγίανσης. Διαδικασία που σε άλλες Ευρωπαϊκές -και όχι μόνον-  τράπεζες αποτελεί πάγια βάση μεθοδολογίας που οδηγεί τις επιλεγόμενες επιχειρήσεις τις περισσότερες φορές σε πορεία εξυγίανσης. Δυστυχώς, αυτής της μορφής πρακτικές δεν χαρακτήρισαν το εγχώριο τραπεζικό σύστημα. Ειδικά ως προς την αντιμετώπιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
 
Η αδράνεια αυτή όχι μόνο οδήγησε προς την κατεύθυνση στρεβλής κατανομής κονδυλίων από βιώσιμες επιχειρήσεις προς την συντήρηση μη βιώσιμων –αδυνατίζοντας το όποιο πλαίσιο ανασύνταξης των βιώσιμων-αλλά επιπρόσθετα οδήγησε και οδηγεί χιλιάδες στο κλείσιμο, πολλές των οποίων θα είχαν διασωθεί αν ακολουθείτο η παραπάνω μεθοδολογία παραγωγικής κατανομής των χορηγητικών κονδυλίων των τραπεζών. Οι καθυστερήσεις αυτές που συνεχίσθηκαν -παρά την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση- ενέτειναν το πρόβλημα των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων συνολικά, με αποτέλεσμα η μη ορθολογική διάρθρωση και διαχείριση των δανείων αυτών από τις ίδιες τις τράπεζες να διαμορφώσει την σημερινή εικόνα αναγκαστικής πώλησης πλέον των δανείων αυτών σε funds, σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις.
 
Παρά το γεγονός ότι η ψήφιση του πρόσφατου νόμου επιτρέπει στις τράπεζες να προχωρήσουν σε επιθετικές κινήσεις μέσω της υποχρεωτικής και νομοθετημένης πλέον πώλησης, θα πρέπει να επισημανθεί πως αυτό στην ουσία δρομολογείται κυρίως εξαιτίας των καθυστερήσεων που δημιουργούν κίνδυνο η μη κάλυψη από την διαχείριση των δανείων αυτών από τις τράπεζες ποσού 10δις να οδηγήσει εκ νέου το τραπεζικό σύστημα σε προβληματική ανισορροπία. Αυτό είναι το τίμημα που δυστυχώς λόγων της γνωστής πλέον διαπραγματευτικής τακτικής της Κυβέρνησης πληρώνουν οι μικροί και μεσαίοι κυρίως επιχειρηματίες. Ένα τίμημα που διογκώνεται μέρα με την ημέρα. Η δε συνέχιση της αδράνειας των τραπεζών στον τομέα αυτό θα της οδηγούσε και εκτός προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.
 
Οφείλουν όμως οι διοικήσεις των τραπεζών-αντιλαμβανόμενες πλέον την ευθύνη τους –να προχωρήσουν σε γρήγορη εκκαθάριση εφόσον αυτή επιβάλλεται αλλά με κριτήρια βιωσιμότητας προ capital controls. Δηλαδή με βάση την προ διετίας πορεία και προοπτικής τους καθώς η κρίση στο σημείο αυτό ήταν επιβαλλόμενη και όχι βάσει επιχειρηματικών επιλογών και ρίσκου.
 
Δυστυχώς, πολύς χρόνος χάθηκε σήμερα –αναποτελεσματικά όπως αποδείχθηκε. Η Κυβέρνηση αναδεικνύοντας την ανεπάρκειά της στο σημείο αυτό δεν ασχολήθηκε σε καμία καμπή της διαπραγμάτευσης σοβαρά με τα επιχειρηματικά δάνεια. Ιδιαίτερα των μικρομεσαίων. Σήμερα δε που οδηγείται το σύστημα σε επιβαλλόμενη πώλησή τους είναι αναγκαίο παρά ποτέ να οριοθετηθεί νέος «κώδικας» δεοντολογίας από την Τράπεζα της Ελλάδος που να δίνει κάποιες ευχέρειες στις ίδιες τις τράπεζες να προχωρούν σε ρυθμίσεις επιβίωσης των μικρομεσαίων κόκκινων δανείων.
Μπορεί το τραπεζικό σύστημα να μην έχει διασωθεί πλήρως όμως είναι ανάγκη μέσα από την αναγκαστική και ορθολογική διαχείριση να αναδειχθεί μία βάση αναπτυξιακής χροιάς έστω και μέσω αυτής της διαδικασίας. Αναπτυξιακή διαδικασία που έστω και μερικώς στηρίζεται από τις Συνεταιριστικές Τράπεζες. Εμείς στην Αχαια…