Το θέατρο act παρουσιάζει ένα ολοκαίνουργιο θεατρικό έργο:
«ο Γιάννης το βούδι»
της Ευαγγελίας Γατσωτή
μια ιστορία για τους ανθρώπους που η αλήθεια της ζωής τους κρύβεται στους ψιθύρους μιας επαρχιακής κοινωνίας
Η ιστορία του «Γιάννη» ζωντανεύει για πρώτη φορά, στη σκηνή του Θεάτρου Act, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λιαρόπουλου στις 22, 23 & 24 Νοεμβρίου.
Η παράσταση επιδιώκει να τραβήξει στο φως την πραγματική ιστορία ενός παιδιού που η συλλογική μνήμη του τόπου του θέλησε να τον σβήσει απ’ τα κιτάπια της.
«Ένα έφηβο αγόρι, στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, κρεμιέται από μια μουριά, χωρίς να είναι γνωστοί οι λόγοι της αυτοκτονίας του.» Στην πραγματικότητα, ήταν πολύ γνωστοί. Ευρέως γνωστοί, όπως μαθαίνουμε. Βασικό πυλώνα της δραματουργίας αποτελεί: ο σχιζοειδής διχασμός των ανθρώπων, ανάμεσα στα γεγονότα και τα ζωτικά ψεύδη.
Το κείμενο που προέκυψε από αποδελτιώσεις πραγματικών συνεντεύξεων, αποτέλεσε την πρώτη ύλη για τη δημιουργία μίας πρωτότυπης δραματουργίας, η οποία έχει ως στόχο να επαναπροσδιορίσει την πρόσληψη της αθέατης τοπικής μικροϊστορίας με όχημα τη μυθοπλασία.
Το έργο γράφτηκε από την Ευαγγελία Γατσωτή στο πλαίσιο του τρίτου Outreach Project, υπό την καθοδήγηση του συγγραφέα Βασίλη Κατσικονούρη και κυκλοφορεί, μαζί με άλλα τρία σύγχρονα νεοελληνικά έργα, από τις εκδόσεις Άπαρσις.
Ομάδα: «Μας ενδιαφέρει η αποδόμηση της ειδυλλιακής εικόνας του χωριού, που υπάρχει ακόμη -παραδόξως, μετά τη γνωστοποίηση τόσων εγκλημάτων- στο ελληνικό κοινωνικό ασυνείδητο. Μας αφορά η αμφισβήτηση των στερεοτυπικών αντιλήψεων σε σχέση με τον -παραδοσιακό άνθρωπο- και την -φιλήσυχη- προδιαγεγραμμένη ζωή που διήγε.»
Το ηχητικό τοπίο της παράστασης συνθέτουν ανορθόδοξες εκτελέσεις και διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών από τον επί σκηνής μουσικό, Αλέξη Εφραιμίδη (hydrama), ενώ στο εικαστικό περιβάλλον κυριαρχεί μία αίσθηση «μέγγενης» και αυστηρού περιορισμού.
Όλοι οι ήρωες, έτσι όπως ενσαρκώνονται από τους ηθοποιούς: Φίλιππο Κοντογιώργη, Θανάση Λυσανδρόπουλο, Σταύρια Νικολάου και Γρηγόρη Πανταζή, που εναλλάσσονται στους ρόλους του έργου, δίνουν την αίσθηση ότι βιώνουν όλα τα γεγονότα της ζωής τους στις τέσσερις γωνίες μιας αυλής ενός αγροτικού σπιτιού. Σε τρεις πλακόστρωτους, στενούς δρόμους, σε εξωτερική κλίμακα.
Η αλλοτινή σκληρή ζωή της υπαίθρου αντιπαραβάλλεται με την σύγχρονη τουριστική πραγματικότητα και το κίνημα για ελεύθερες παραλίες. Eνώ, με μια χρονομηχανή, ένα παλιό κουήρι έρχεται από το παρελθόν, για να δώσει συνέντευξη σε ένα δημοφιλές ποιοτικό podcast που παρουσιάζουν δύο influencers.
«Το ξέραν όλοι. Αλλά δεν το προδίδανε.»
«Βγαίνανε λέγαν όξω οι νεράιδες! Οι καλές κυράδες!»
«-Στην τοπική κοινωνία, ήταν στο περιθώριο;
-Καμία σχέση! Απλώς μιλούσες και γελούσες μαζί του.»
Σκηνοθετικό Σημείωμα
Π.Λ. : Δούλεψα με στόχο να ακουστεί, όσο το δυνατόν πιο καθαρά, η ιστορία. Θέλησα να δώσω τη δυνατότητα στο θεατή να φανταστεί ο ίδιος την τοποθεσία των γεγονότων, τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες. Δεν σκηνοθέτησα ένα έργο εποχής, αλλά μία αληθινή ιστορία που μιλάει διαρκώς σε ενεστώτα χρόνο για το σήμερα. Την ίδια στιγμή, προσπάθησα να προσεγγίσω την ψυχοσύνθεση των ηρώων, όσο γινόταν πιο αυθεντικά, χωρίς αναχρονισμούς και μετερμηνείες. Με απασχόλησε πολύ: το πώς ερωτεύονται, πώς πληγώνονται, πώς εκφράζονται, πώς σκέφτονται όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, χωρίς να έχουν τις μιντιακές αναφορές που έχει ένας άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα. Υπάρχει μια δυσδιάκριτη γραμμή ανάμεσα στο «σήμερα» και στο «τότε», στη ροή της παράστασης. Η γραμμική αφήγηση καταργείται και ο θεατής βουτάει σε μία σπείρα αφηγήσεων, χωρίς να κατανοεί πάντα, ακριβώς την χρονική στιγμή που γίνονται όλα αυτά, είναι 2024;, είναι 1960;, είναι βράδυ, μεσημέρι, χάραμα, πρωί…;
«ο Γιάννης το βούδι» είναι το δεύτερο παιδί μου. Το έργο αυτό, το θεωρώ το πιο σημαντικό κείμενο που έχω ως τώρα, φέρει στη σκηνή. Είμαι πολύ τυχερός και ευγνώμων που η Ευαγγελία μου εμπιστεύτηκε αυτό το κείμενο, το έργο της, και τυχερός επίσης που βρέθηκε αυτή η τόσο δυναμική ομάδα καλλιτεχνών να μετέχει στη συνδημιουργία.
Συγγραφικό Σημείωμα
Ε.Γ. : Αναμοχλεύοντας αυτή την ιστορία, συνυπάρχουν μέσα μου η χαρά του ανακαλυπτή, με την ενοχή του τυμβωρύχου. Με λυτρώνει και με ανακουφίζει τελικά, η αίσθηση της εκπλήρωσης ενός καθήκοντος απέναντι στην αναστήλωση της μνήμης ενός ανθρώπου.
Ταυτότητα παράστασης:
Κείμενο/Σύλληψη: Ευαγγελία Γατσωτή
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Λιαρόπουλος
Σκηνογράφοι: Αλκυόνη Δίβαρη, Λία Μαντούβαλου
Ενδυματολόγος: Αρχοντούλα Τσατσουλάκη
Μουσικός επί σκηνής: Hydrama
Σχεδιασμός φωτισμών: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άνθια Μουστάκα-Κολυβά
Φωτογραφία/Trailer/Δημιουργία αφίσας: Daniel Voreakos
Εταιρεία παραγωγής: ΜΠΛΕ
Ερμηνεύουν: Φίλιππος Κοντογιώργης, Θανάσης Λυσανδρόπουλος, Σταύρια Νικολάου, Γρηγόρης Πανταζής
Πληροφορίες:
22, 23 & 24 Νοεμβρίου 2024 (Παρασκευή-Σάββατο 21.30, Κυριακή 20.00)
Στο θέατρο act (Σκάλες Γεροκωστοπούλου, Πάτρα)
Εισιτήρια: 12€ (κανονικό) 10€ (μειωμένο)
Πληροφορίες-κρατήσεις: 2610272037 & 6936122263
Προαγορά εισιτηρίων: ticketservices.gr
https://www.ticketservices.gr/event/theatro-act-o-giannis-to-voudi/