Από το 1921 έως το 1923 στην Θουριγγία κυβέρνησαν οι Σοσιαλδημοκράτες, ωστόσο η επικράτηση των Εθνικοσοσιαλιστών (Χίτλερ) μετέτρεψε την Θουριγγία σε προπύργιό τους και το 1930 συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπική κυβέρνηση ένας ναζί υπουργός.
Στις τοπικές εκλογές του 1927, του 1929, και του 1932, το κόμμα του Χίτλερ έλαβε 3,5%, 11% και 42,5% αντίστοιχα.
Οι συνειρμοί από τον ενδεχόμενο σημερινό θρίαμβο της ακροδεξιάς «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (AfD), αφού ενδέχεται να λάβει το υψηλότερο ποσοστό της παγγερμανικά, είναι αναπόφευκτοι.
Εν τούτοις η Θουριγγία είναι -και ίσως παραμείνει αν αναδειχτεί πάλι πρώτο κόμμα- το μοναδικό κρατίδιο με “αριστερό” πρωθυπουργό και ήταν η πρώτη κυβέρνηση συνασπισμού της Αριστεράς (Die Linke) με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους μετά την επανένωση των Γερμανιών.
Οι χριστιανοδημοκράτες (CDU) είχαν μεν φτάσει το 1999 στο θηριώδες 51%, αλλά έχουν απωλέσει εν τω μεταξύ σχεδόν τους μισούς ψηφοφόρους τους. Οι δε Πράσινοι παραμένουν ένα μικρό κόμμα σε αντίθεση με την αλματώδη άνοδό τους σε ομοσπoνδιακό επίπεδο. Αλλά οι πολιτικές αντιφάσεις, όπως και οι πρωτοτυπίες δεν σταματούν εδώ.
Το Σύνταγμα της Θουριγγίας δίνει τη δυνατότητα στον μετριοπαθή (και δηλωμένο Χριστιανό) αριστερό πρωθυπουργό κ. Μπόντο Ράμελο να συνεχίσει να κυβερνά με τους νυν εταίρους του (ή με την ανοχή τους) ως επικεφαλής κυβέρνησης μειοψηφίας χωρίς την συγκατάθεση της τοπικής Βουλής, αφού δεν προβλέπεται προθεσμία για τη λήξη των διερευνητικών εντολών! («Ο πρωθυπουργός και ύστερα από σχετικό αίτημά του οι υπουργοί υποχρεούνται να συνεχίσουν την διακυβέρνηση μέχρι να αναλάβουν οι διάδοχοί τους»). Kάτι τέτοιο βέβαια κατά τους συνταγματολόγους δεν μπορεί να συνεχιστεί επ΄ άπειρον και θα πρέπει να προκηρυχθούν αναγκαστικά νέες εκλογές.
Μετεκλογικά, ρεαλιστικά και ουτοπικά, σενάρια
«O Mπγιορν Χέκε είναι ναζί» δήλωνε σε εφημερίδα του Βερολίνου πριν μερικές μέρες ο Μάικ Μόρινγκ. Ο πρώτος είναι o επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ακροδεξιού κόμματος «Εναλλακτική για την Γερμανία» (ΑFD) στις σημερινές εκλογές της Θουριγγίας και ο δεύτερος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU). Με τη δήλωση αυτή, ο κ. Μόρινγκ ήθελε να καταστήσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο σαφές, ότι δεν προτίθεται να συγκυβερνήσει με το AfD εάν κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση και να τερματίσει την συγκυβέρνηση Αριστεράς (Die Linke) -Σοσιαλδημοκρατών (SPD) και Πρασίνων στην πρωτεύουσα Ερφούρτη. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να βρει εταίρους, αφού η επίτευξη αυτοδυναμίας είναι κατά τους δημοσκόπους αδύνατη. Δύσκολη έως αδύνατη όμως θα είναι όμως και η συνέχιση του υπάρχοντος συνασπισμού.
Σύμφωνα με τις τελευταίες προγνώσεις η “Aριστερά”, του μέχρι τώρα δημοφιλούς πρωθυπουργού Μπόντο Ράμελο (το 62% δηλώνει ικανοποιημένο με το έργο του), θα διατηρήσει ή θα αυξήσει ελαφρά τις δυνάμεις της στην Θουριγγία και θα λάβει 28-29% (το 2014 έλαβε 28,2%).Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) θα έχουν μεγάλες, απώλειες και θα πέσουν στο 24-28% (το 2014 έλαβαν 33,5%), η «Εναλλακτική για την Γερμανία» (AfD) θα υπερδιπλασιάσει το ποσοστό της και θα λάβει 20-25% (το 2014 ήταν 10,6%). Οι Πράσινοι, σε αντίθεση με την θεαματική τους άνοδο σε εθνικό επίπεδο, θα κυμανθούν γύρω στο 7-8% (5,7% το 2014), οι δε Σοσιαλδημοκράτες θα συνεχίσουν την πτωτική τους πορεία πέφτοντας στο -παγγερμανικά- ιστορικά χαμηλό του 8-9% (το 2014 είχαν λάβει 12,4%). Τέλος, οι Φιλελεύθεροι (FDP) θα λάβουν ενδεχομένως το πολυπόθητο 5%, (το όριο που υπάρχει στην Γερμανία) για να μπουν αυτή τη φορά στο τοπικό Κοινοβούλιο (το 2014 έλαβαν 2,5% και δεν εισήλθαν).
Με τα ποσοστά αυτά, υπολογιζόμενα σε έδρες, δεν μπορεί να συνεχιστεί η συγκυβέρνηση Αριστεράς-Σοσιαλδημοκρατών-Πρασίνων ούτε όμως μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών, Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων. Άγνωστος χ παραμένουν οι Φιλελεύθεροι οι οποίοι θα μπορούσαν, αν μπουν στην Βουλή, να συμπράξουν σε μια …τετρακομματική κυβέρνηση μαζί τους. Θα πρόκειται για έναν εντελώς νέο και δύσκολο να επιτευχθεί συνασπισμό, έστω και σε τοπικό επίπεδο.
Δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης Χριστιανοδημοκρατών-Αριστεράς θα υπήρχε θεωρητικά, αλλά ο κ. Μόρινγκ την έχει -προεκλογικά τουλάχιστον- και αυτήν αποκλείσει. Όπως άλλωστε και η “Αριστερά”. Κάτι τέτοιο θα ήταν βέβαια μια επανάσταση στην γερμανική πολιτική σκηνή και γι αυτό ορισμένες γερμανικές εφημερίδες μιλούν για το «πολιτικό εργαστήριο» της Θουριγγίας.
Η συνεργασία με το AfD του κ. Χέκε έχει αποκλειστεί και από όλα τα άλλα κόμματα, αφού οι θέσεις του και η φρασεολογία του παραπέμπουν στους ναζί και το Γ΄ Ράιχ. Με αυτά τα δεδομένα ο σχηματισμός κυβέρνησης στο ανατολικογερμανικό αυτό κρατίδιο, αναμένεται να εξελιχθεί σε ένα σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες, αλλά να έχει και πολιτικό αντίκτυπο στο Βερολίνο.
Η μεγάλη κερδισμένη θα είναι κατά τα φαινόμενα η ακροδεξιά «Εναλλακτική για την Γερμανία» η οποία θα λάβει πιθανόν το μεγαλύτερο ποσοστό από ιδρύσεώς της, διπλασιάζοντάς το, ενώ θα ενισχυθεί ταυτόχρονα και η πιο ακραία πτέρυγα του κόμματος. Ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο για την επιρροή φιλοναζιστικών φωνών και στο Βερολίνο.
